بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اطلاعات / «شعار سال تنها در بنرها؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه اطلاعات به قلم فتح الله جوادی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
معمولا رسم بر این بوده که با آغاز سال و اعلام نامگذاری سال در پیام نوروزی رهبری، چاپ بنرها و پوسترها در ادارات هم شروع می‌شود. در گوشه تصاویر تلویزیونی هم نقش آن پیداست، حتی در سربرگ نامه‌های اداری هم دیده می‌شود؛ اما سال که به آخر می‌رسد نتیجه‌ای که بر اساس آمار به دست می‌آید حرکتی در این راستا را نشان نمی‌دهد. برخی سال‌ها حتی اوضاع تغییر که نکرده حتی اندکی کاهش رشد را هم نشان می‌دهد. این برخورد تعارفی و تشریفاتی با شعار سال هم از جمله مصیبت‌های نظام حکمرانی در کشور ماست. انگار متولیان و مسئولان و کارگزارانی که مسئول به تحقق رساندن هدف اعلامی هستند، کاری جز نصب بنر و صدور اعلامیه و بیان سخنرانی و شعار نداشته‌اند.
امسال بنا به ضرورت و بر اساس نیاز شدید کشور به سرمایه‌گذاری در امر تولید، عنوان درستی برای حرکت در مسیر پیشرفت و توسعه کشور انتخاب شده و لازم است تا گام‌های موثری در این راه برداشته شود اما آیا بدون برداشتن گام‌هایی اساسی می‌توان به آن دسترسی پیدا کرد؟
شوربختانه تازه‌ترین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد رشد اقتصادی ایران در بهمن ماه سال گذشته فقط8/1درصد بوده و از آن تأسف‌بارتر اینکه گروه صنایع و معادن با ثبت رشد منفی 7/3 درصدی در بهمن‌ماه، بیشترین عقبگرد را میان بخش‌های اقتصادی تجربه کرده است. در حالیکه در ماه‌های قبل رشد مثبت داشته و به عنوان مثال در تابستان 7/1 و در پاییز 9/2 درصد رشد را نشان داده است اما به یکباره در دی‌ماه به رشد منفی 2 و از بهمن ماه به رشد منفی 7/3 درصدی رسیده است و همچنان بیشترین سهم رشد اقتصادی وابسته به بخش خدمات و نفت بوده است.
یکی از مهم‌ترین عوامل رشد سرمایه‌گذاری در تولید، ایجاد مزیت نسبی برای سرمایه‌گذاری‌های تولیدی است در حالیکه شاهدیم همچنان بخش غیرمولد اقتصاد، بیشترین جاذبه را برای جذب سرمایه دارد. هنوز آماری از هجوم سرمایه و نقدینگی به بازار طلا و ارز در ماه‌های پایانی سال قبل منتشر نشده اما تبلیغات گسترده در فضای مجازی و حتی در رسانه‌های رسمی و از جمله صداوسیما برای شرکت‌های سرمایه‌گذاری طلا از جمله طلای آب شده و هجوم قابل توجه برای ثبت‌نام و خرید سکه به خوبی نشانگر تمایل گسترده مردم و حتی شرکت‌ها برای سرمایه‌گذاری در این بخش بوده است. یعنی بخش غیرمولد اقتصاد که نقشی در تولید ناخالص داخلی ندارد. تولید ناخالص داخلی بدون نفت هم بر اساس آمارهای جدید افت قابل توجهی داشته؛ در حالیکه تا پاییز 1403 رشد نسبتاً قابل قبول 3/3 درصد را تجربه کرده ولی در دی و بهمن به کمتر از نصف این نرخ رشد رسیده است. همه می‌دانیم و بارها گفته‌ایم و گفته‌اند که سرمایه ترسوست و بیش از هر چیز مأمن امن و راحت و کم‌خطر را جستجو می‌کند اما متاسفانه سرمایه‌گذاری تولیدی به‌ویژه تولید توسعه‌گرا و مولد در کشور ما همواره با خطر روبرو بوده است.
بازار
وقتی ما همچنان به بهانه حمایت از سفره مردم، برای کالاهای تولید داخل به صورت دستوری قیمت‌گذاری می‌کنیم و اجازه فعالیت و توسعه را از آنها می‌گیریم و وقتی همچنان در بخش کشاورزی به سرکوب قیمتی ادامه می‌دهیم و با ارز ترجیحی برای کالاهای وارداتی مزیت نسبی قابل توجه ایجاد می‌کنیم و به بهانه کمک‌ها به معیشت مردم میلیاردها دلار ارز را به یک سوم قیمت واقعی آن و برای واردات محصولات و نهاده‌ها تخصیص می‌دهیم و مزیت تولید داخلی آن را به کلی از بین می‌بریم (بدون آنکه این یارانه عظیم سر سفره مردم دیده شود) و وقتی همچنان موانع فراوان بر سر راه تولید و فعالیت‌های تولیدی وجود دارد و نظام مالیاتی هم به جای کمک به آنها بیشتر در خدمت بخش واسطه‌گری و دلالی است و بی‌اعتنا به ثروت‌اندوزی بی‌حد و حساب آنان، و وقتی همچنان ارز چند نرخی و قیمت‌گذاری دستوری و اقتصاد رانتی گلوی بخش تولید را سخت و سفت و تنگ فشار می‌دهد؛ چگونه انتظار داریم سرمایه‌ها به سمت تولید سیل کنند؟