بزرگنمايي:

ایران پرسمان - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
در روزهای اخیر، تجمعات متعددی در نقاط مختلف کشور از جمله مقابل مجلس شورای اسلامی برگزار شده که توجه افکار عمومی را به خود جلب کرده است. این تجمعات که در ظاهر با هدف مطالبه‌گری در موضوعاتی نظیر فیلترینگ فضای مجازی و اجرای لایحه عفاف و حجاب صورت گرفته‌اند؛ اما در بطن خود به مباحثی عمیق‌تر و چالش‌برانگیز در حوزه گفتمان سیاسی و مفهوم انقلابی‌گری دامن زده‌اند.

تحریف مفهوم انقلابی‌گری؟
برخی تحلیلگران بر این باورند که جریان‌های پشت پرده این اعتراضات به دنبال ایجاد تعریف جدیدی از انقلابی‌گری هستند که به موجب آن، هرگونه مخالفت با شورای عالی فضای مجازی یا نقد نکردن سیاست‌های اجماعی به معنای عدم انقلابی‌گری تعبیر می‌شود. بر همین اساس، به نظر می‌رسد که گروه‌هایی در تلاش‌اند با دوقطبی‌سازی، برخی از شخصیت‌های کلیدی کشور از جمله رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه را از دایره انقلابیون خارج کرده و آنها را در برابر یک گفتمان خاص قرار دهند.
مراحل تحریف و اولویت‌بندی مسائل
این جریان، به گفته برخی ناظران سیاسی، از چند مرحله مشخص تبعیت می‌کند. ابتدا با طرح موضوعات خاص و تبدیل آنها به مسائل کلان کشور، تلاش می‌شود که افکار عمومی تحت تأثیر قرار گیرد. در مرحله بعد، این مسائل ساخته‌شده به‌عنوان اصلی‌ترین مشکلات کشور معرفی می‌شوند، حتی اگر در سطح کلان حکمرانی، اولویت‌های دیگری مطرح باشد. در نهایت با معرفی گروه‌های مخالف به‌عنوان دشمنان گفتمان انقلابی، شرایط برای حذف و کنار گذاشتن آنها فراهم می‌شود.
نقش جریان‌های خارجی و داخلی
گفته می‌شود که بخشی از این جریان‌ها، موسوم به «سوپر انقلابی‌های کراواتی» در آمریکا شبیه این حرف ها را تکرار می کنند. درعین‌حال در داخل کشور نیز برخی از جریان‌های سیاسی که خود را مدافع اصول‌گرایی معرفی می‌کنند، به بهانه‌های مختلف از جمله نتایج انتخابات 15 تیر، در تلاش‌اند مسیر سیاسی کشور را به نفع دیدگاه‌های خود تغییر دهند.
در شرایطی که کشور با چالش‌های مهمی در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و دیپلماتیک مواجه است، تحریف مفهوم انقلابی‌گری و اولویت‌بندی مسائل بر اساس منافع گروهی، می‌تواند تبعات خطرناکی برای وحدت ملی داشته باشد. ناظران سیاسی تأکید دارند که عقلانیت انقلابی، ایجاب می‌کند اجازه داده نشود چنین تحریف‌هایی در گفتمان انقلاب اسلامی شکل بگیرد. تحریف مفهوم انقلابی‌گری و ارائه قرائت‌های خاص از آن می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای در عرصه سیاست داخلی و اجتماعی کشور داشته باشد. با القای این دیدگاه که انقلابی‌گری تنها به گروهی خاص تعلق دارد و سایر گروه‌ها، حتی اگر در چارچوب نظام فعالیت کنند، از این دایره خارج‌اند، زمینه‌ای برای افزایش اختلافات و دوقطبی‌سازی جامعه ایجاد می‌شود. این مسأله نه‌تنها باعث تضعیف وحدت ملی می‌شود، بلکه به مرور زمان نهادهای حاکمیتی را نیز دچار اختلافات داخلی می‌کند.
تضعیف اعتماد عمومی و انسجام ملی
زمانی که برخی جریان‌های خاص تلاش می‌کنند روایت‌های رسمی را به چالش بکشند و مفاهیمی مانند انقلابی‌گری را بر اساس منافع خود بازتعریف کنند، اعتماد عمومی نسبت به نهادهای رسمی و تصمیم‌گیری‌های کلان کاهش می‌یابد. این مسأله در نهایت به تضعیف انسجام ملی منجر خواهد شد و کشور را در برابر تهدیدهای داخلی و خارجی آسیب‌پذیرتر می‌کند.
سوءاستفاده دشمنان از فضای داخلی
در شرایطی که کشور با چالش‌های اقتصادی و فشارهای خارجی روبه‌رو است، هرگونه اختلاف و چنددستگی در داخل، می‌تواند به ابزاری برای بهره‌برداری جریان‌های معاند تبدیل شود. دشمنان انقلاب اسلامی معمولا از هر فرصتی برای دامن زدن به شکاف‌های داخلی و بی‌ثبات‌سازی کشور استفاده می‌کنند. برای جلوگیری از تحریف مفهوم انقلابی‌گری و جلوگیری از سوءاستفاده‌های سیاسی از این مفهوم، لازم است که سیاست‌گذاران و نخبگان جامعه اقدامات مشخصی را در دستور کار قرار دهند.
تقویت گفتمان عقلانی و انقلابی اصیل
انقلابی‌گری واقعی همواره بر پایه عقلانیت، واقع‌بینی و مصالح عمومی استوار بوده است. نخبگان سیاسی و فرهنگی کشور باید تلاش کنند تا این مفهوم را در چارچوب اصلی آن حفظ کرده و اجازه ندهند قرائت‌های افراطی و انحرافی جایگزین آن شوند.
جلوگیری از دوقطبی‌سازی و ایجاد وحدت در میان جریان‌های انقلابی
حفظ وحدت بین نیروهای انقلابی و جلوگیری از حذف یا تضعیف جریان‌های مختلف از سوی یکدیگر، امری حیاتی در شرایط کنونی است. مسئولان و سیاست‌گذاران باید با اتخاذ سیاست‌های فراگیر و وحدت‌بخش، مانع از ایجاد گسل‌های جدید در بدنه نیروهای انقلابی شوند.
مقابله با جریان‌های تخریبی داخلی و خارجی
دستگاه‌های مسئول باید با جریان‌هایی که قصد دارند با ایجاد بحران‌های ساختگی و تحریف واقعیت‌ها، کشور را به سمت تنش‌های بی‌مورد سوق دهند، برخورد قانونی و منطقی داشته باشند. همچنین آگاهی‌بخشی به مردم درباره اهداف پنهان این جریان‌ها می‌تواند نقش مؤثری در خنثی‌سازی این پروژه‌ها داشته باشد.
در شرایطی که کشور با چالش‌های متعددی روبه‌رو است، ضروری است که مفهوم انقلابی‌گری در مسیر اصلی خود باقی بماند و اجازه داده نشود که جریان‌های خاص آن را به ابزاری برای منافع شخصی و گروهی خود تبدیل کنند. در نهایت، آنچه اهمیت دارد، حفظ وحدت، عقلانیت و اولویت‌بندی صحیح مسائل کشور بر اساس منافع ملی است.