بزرگنمايي:

ایران پرسمان - هم میهن / رسول منتجب‌نیا درباره حملات اخیر به ظریف گفت: رهبری بارها از او به‌عنوان فردی متدین و مورد اعتماد یاد کرده‌اند. او سابقه‌ای درخشان در خدمت به کشور و انقلاب دارد، اما مخالفانش نمی‌توانند این موفقیت را بپذیرند.
رسول منتجب‌نیا با اشاره به تخریب‌های گسترده علیه چهره‌هایی چون محمدجواد ظریف و نقش حسادت و کینه‌توزی در این رفتارها، هشدار می‌دهد که این چرخه تخریب، سرمایه‌های ملی را از صحنه خارج می‌کند و کشور را با خطری جدی روبه‌رو می‌سازد.

مشروح گفتگو با دبیرکل حزب جمهوریت را بخوانید؛
آقای منتجب‌نیا، اخیرا و بیش از پیش شاهد فرهنگ مخرب در برخورد با چهره‌های تاثیرگذار در ایران بوده‌ایم و این موضوع در مورد شخص محمدجواد ظریف شدت گرفته است. دیدگاه شما دراین باره چیست؟
واقعیت این است که در بسیاری از کشورهای دنیا، وقتی فردی متخصص، کارشناس یا محبوب می‌شود، او را سرمایه‌ای ملی می‌دانند. حتی بعد از بازنشستگی، به‌عنوان مشاور عالی یا منبع الهام از او استفاده می‌کنند. اما در ایران، هرکس که محبوب یا موثر باشد، تهدید تلقی می‌شود! این رفتار عجیب و خطرناک باعث حذف نخبگان از صحنه سیاسی و اجتماعی شده است.
چرا این منش سیاسی و مخرب در چندماه اخیر شدت گرفته است؟
دلیلش کاملاً روشن است؛ حسادت و کینه‌توزی. برخی افراد نمی‌توانند کسانی را که از خودشان موفق‌تر یا محبوب‌تر هستند، تحمل کنند. در ذهن این افراد، موثر بودن مترادف با خطرناک بودن است. این ضعف شخصیتی به‌ویژه در برخی مقامات و جریان‌های افراطی بیشتر دیده می‌شود.
ظریف یکی از استثناهای تاریخ دیپلماسی ایران است. من او را در دهه 60، در دوره سوم مجلس، در سفری به نیویورک همراه با آقای ولایتی دیدم. در همان دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل متوجه شدم که او دیپلماتی برجسته و بی‌نظیر است.
چه ویژگی‌هایی او را متمایز کرده است؟
ظریف از هر لحاظ یک دیپلمات حرفه‌ای و کامل است؛ آرام، متین، مسلط بر زبان‌های خارجی، و البته بسیار خوش‌فکر. او با لبخند و آرامش کارهایش را پیش می‌برد و همین ویژگی‌ها او را محبوب کرده است. اما این محبوبیت و موفقیت برای برخی افراد غیرقابل تحمل است. چرا؟ چون خودشان چنین ویژگی‌هایی ندارند و به همین دلیل، ظریف را به‌عنوان یک تهدید می‌بینند.
البته در گذشته هم این تخریب‌ها در دوران دولت روحانی به اوج رسید. چرا؟
موفقیت‌های ظریف، به‌ویژه در برجام، چنان برجسته بود که برخی جریان‌ها از آن وحشت کردند. آن‌ها ظریف را دشمن شخصی خود می‌دانستند و از هر فرصتی برای تخریب او استفاده کردند. این تخریب‌ها فقط ناشی از اختلاف نظر نبود؛ یک حسادت عمیق پشت آن بود.
دقیقاً. ظریف در حمایت از آقای پزشکیان، با تمام توان به میدان آمد. او در سخنرانی‌هایش صادقانه، متین و بدون کوچک‌ترین ادعا سخن می‌گفت. حتی زمانی که در جلسات، عده‌ای بی‌شرمانه به او توهین کردند، با خونسردی واکنش نشان داد. همین رفتار او، کینه مخالفانش را دوچندان کرد.
برخی به دو تابعیتی بودن فرزند ظریف اشاره می‌کنند و آن را بهانه‌ای برای تخریب او قرار داده‌اند. نظرتان چیست؟
وقتی نتوانستند از شخصیت یا عملکرد ظریف ایرادی بگیرند، به خانواده او حمله کردند. داستان دو تابعیتی بودن فرزندش را مطرح کردند، اما اگر این معیارها عادلانه اجرا شود، بسیاری از مقامات و مسئولان کشور، چه در دولت و چه در خارج از دولت، با این مسئله روبه‌رو هستند. به قول معروف، “اگر حکم شود که مست گیرند، در شهر هر آنچه هست گیرند!” اما واقعیت این است که این حملات فقط برای تخریب شخص ظریف بود، نه چیز دیگر.
 چرا ظریف این‌قدر برای طیفی خاص تحمل‌ناپذیر شده است؟
 چون او موفق است و محبوب. رهبری بارها از او به‌عنوان فردی متدین و مورد اعتماد یاد کرده‌اند. او سابقه‌ای درخشان در خدمت به کشور و انقلاب دارد، اما مخالفانش نمی‌توانند این موفقیت را بپذیرند.
نهایتا از دیدگاه شما این جریان افراطی چه سرانجامی خواهد داشت؟
 تخریب و حذف افراد موثر، خیانت به کشور است. ظریف، پزشکیان و امثال آن‌ها سرمایه‌های ملی ما هستند. ما نمی‌توانیم با حسادت و کینه‌ورزی، این افراد را از صحنه خارج کنیم و انتظار پیشرفت داشته باشیم. اگر از توانایی‌های این چهره‌ها به‌درستی استفاده کنیم، آینده‌ای بهتر برای ایران رقم خواهد خورد.