بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایران / «کردار یادگار» عنوان یادداشت روز در روزنامه ایران به قلم احمد مسجدجامعی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
از رازها و رمزهای شاهنامه وجود پهلوانی همچون رستم است. کم نبوده‌اند دیگرانی که به ایران خدمت کرده‌اند و در داستان‌های فردوسی از آنان یاد شده است، اما در دل و جان ایرانیان رستم شخصیت دیگری است. یک‌بار در کاری از هنرمند ارجمند زنده‌یاد سرکار خانم پری صابری حضور یافتم و در پایان برای تشکر از ایشان و بازیگران، سری به پشت صحنه زدم. در این بازدید آقای سهیل محمودی نکته‌ای گفت مبنی بر اینکه «این کار هر چند بسیار درخشان بود، اما این رستم آن رستمی نیست که در ذهن و زبان ایرانیان است، شاید همان رستم نقالی‌های قدیم با جان و دل ایرانیان آشناتر باشد.»
از ویژگی‌های رستم همین کلامی است که به اسفندیار می‌گوید. اسفندیار مأموریت یافت که رستم را دست بسته نزد گشتاسب پادشاه ایران زمین ببرد. مأمور است و معذور. اما رستم به وی می‌گوید به این کار تن نمی‌دهد و پرخاشگرانه ادامه می‌دهد:
که گفتت برو دست رستم ببند
نبندد مرا دست چرخ بلند
بازار
همین رستم به وی می‌گوید: که کردار ماند ز ما یادگار.
 آقای دکتر رضا داوری در جایی گفته است که آفت بزرگ روزگار ما همین سخنرانی‌ها و خطابه‌هاست که آن را دوای هر دردی می‌دانند و هر کاری را توجیه می‌کنند.
 این روزها اتفاقی متفاوت در دولت روی داد و آقای پزشکیان معاون امور مجلس خود را به دلیل کاری خارج از انتظار که در چهارچوب وعده‌های انتخاباتی ایشان نبود برکنار کرد و هیچ توجیهی را درباره آن نپذیرفت. او برای نگه داشتن دوست و معاون کارآفرین خود بیش از کسانی که تخلف‌های بزرگی در جاهایی دیگر مرتکب شده‌اند و همچنان هم در پست و مقامشان مانده‌اند توانایی توجیه و لاپوشانی داشت؛ اما چنین نکرد و به شیوه‌ای عمل کرد که از یک پایبند به آموزه‌های حکمروایی علی امیرالمؤمنین انتظار می‌رود.
 باری؛ این نصیحت رستم را دوباره مرور کنیم:
چنین گفت رستم به اسفندیار
 که کردار ماند ز ما یادگار
 همین نوع نگاه و کردار است که رستم را به رغم همه فرازها و فرودها و خرده‌هایی که می‌توان بر او گرفت از دیگر پهلوانان شاهنامه متمایز کرده است.