بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان ملی / «بررسی FATF خوب، اما دیرهنگام» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم جلال خوش چهره است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
گرایش به اینکه موانعFATF برداشته شود یک اقدام موثر و گامی رو به جلو است. مرکز یا کانون مخالفت با FATFمجمع تشخیص مصلحت نظام بود و البته در مجلس هم دو نگاه در قبال این مساله وجود داشت.
این موضوع باعث شده بود که یک مانع جدی نه تنها در ترمیم روابط ایران با جامعه جهانی و اقتصاد جهانی باشد بلکه کاملا باعث توقف یا کندی اقتصاد کشور شده بود. طبیعی است که وقتی این گرایش اعلام می‌شود یعنی اینکه آمادگی در تهران به وجود آمده که به گونه‌ای رویکرد سیاست خارجی ایران با یک همزبانی میان بقیه ارکان نظام سیاسی در ترمیم روابط با جامعه جهانی فراهم شود. به ویژه در گلوگاه‌های اقتصادی که FATFمانع فعال بودن اقتصاد ایران بوده است. اما اینکه آیا این اقدام تاثیر فوری خواهد داشت اینگونه نخواهد بود بلکه می‌تواند تا حدی کنترل کننده یا کاهنده باشد اما اینکه در اقتصاد ایران تاثیر فوری بگذارد فعلا به نظر نمی‌رسد که این مهم حاصل شود. در عین حال این گرایش خیلی دیر اعلام شده و زمان لازم را هم از دست دادیم. علی‌ای‌حال همین که گرایش اعلام شده و تا کی مورد تصویب قرار بگیرد و در دو موردی که اختلاف داشتیم در مساله موضوع FATFبه رفع مشکلات در پذیرش یا رد آن در مجلس و قاعدتاً شورای نگهبان و بعد رفتن آن به مجمع تشخیص مصلحت نظام بینجامد، یک بوروکراسی حداقل شش هفت ماهه را می‌طلبد. در این صورت هم باز اگر برای پیوستن به FATF اعلام آمادگی بکنیم قاعدتاً یک تا دو سال طول می‌کشد تا بتوانیم استارت لازم را در روابط اقتصادی خود با جامعه جهانی داشته باشیم. لذا این موافقت در جهت بررسی مجدد FATF اقدامی خوب اما دیر هنگام است. از طرف دیگر مساله تحریم‌ها را داریم که باید به نحو مشخصی با تعامل و مذاکره با جامعه جهانی به رفع آنها بپردازیم. البته یک مانع جدی در ترمیم روابط عمومی جامعه جهانی داشتیم و جریان تندرو هم مانع اصلی بودند، اما به نظر می‌آید با توجه به مشکلاتی که کشور با آن روبه‌رو است و واقعیت‌هایی که خودشان را چه به اقتصاد چه به فضای تنفسی سیاست خارجی ایران تحمیل کرده، سبب شده که جریان موافق برای پیوستن یا ترمیم روابط با جامعه جهانی صدای بلندتری پیدا کند، اما قاعدتا تاخیر و تردید در این کار ضربات اقتصادی مهلکی به بنیه کشور وارد کرده و امید می‌رود که به هر حال با وادار کردن جریان تندرو به عقب نشینی از مواضعی که گاه با شعارهای تهی همراه است، بتوان اوضاع را مدیریت کرد. البته به اینکه این اوضاع مدیریت شود و مذاکرات جدیدی در جهت انجام توافق صورت گیرد باید با دیده تردیدآمیز نگاه کرد چون دو مانع وجود دارد. مانع اول این است که به هر حال اسرائیل به هیچ وجه نمی‌خواهد هیچ گونه ترمیم روابطی بین تهران و جامعه جهانی به ویژه غرب از جمله آمریکا و اروپا فراهم شود و نکته دوم اینکه سیاست خارجی آمریکا تا استقرار دولت آقای ترامپ دچار بلاتکلیفی است و اینکه دولت ترامپ بخواهد هرگونه گفت‌وگو را با تهران انجام دهد حداقل یک نیم سال یا شش ماه به طول خواهد انجامید. لذا در این فاصله طبیعی است که فشارهای اقتصادی همچنان بر تهران ادامه خواهد داشت.