بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / «100 روز موفق» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم سیدحسین مرعشی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
به بهانه گذشت صد روز از ریاست جمهوری آقای مسعود پزشکیان، ذکر چند نکته مهم حائز اهمیت است ازجمله آنکه ما در سیاست هیچ‌گاه با یک شرایط ایستا و ثابت روبه‌رو نیستیم. سیاست امری جاری و پویاست.
نکته اول این است که نباید فراموش کنیم که آقای پزشکیان کارش را در دولت چهاردهم در شرایط ویژه‌ای شروع کرد. از همان روز نخست و ابتدای کار با ترور ناجوانمردانه آقای هنیه در تهران مواجه شد و این وضعیت تا افزایش شدید تنش و حتی تهدید جنگ و سایه آن بر سر کشور هم پیش رفت. لذا ارزیابی ما از عملکرد آقای پزشکیان و دولت ایشان باید متناسب با درک چنین وضعیتی باشد که ناخواسته بر او حادث شد و بر دولتش سایه افکند.
از این منظر اگر به بررسی عملکرد صد روزه آقای رئیس‌جمهور بپردازیم، متوجه خواهیم شد که ایشان با اینکه اولین تجربه مدیریت ارشد اجرایی کشور را داشتند، توانستند وضعیت را تا حدود بسیاری مدیریت کنند. در این صد روز در حوزه بین‌الملل و سیاست خارجی، شرایط پیچیده‌ای در خاورمیانه به وجود آمد. شرایطی اعم از ادامه فشار سنگین بر روی غزه و باز شدن جبهه جدیدی علیه حزب‌الله، شهادت سیدحسن نصرالله و آقای صفی‌الدین و انفجار پیجرها و شهادت و زخمی شدن بسیاری از فرماندهان که همگی یکی پس از دیگری به فاصله اندک رخ می‌دادند و آرام‌آرام پای ایران را به جنگ نزدیک‌تر می‌کردند اما دیدیم، آقای پزشکیان توانست با حفظ عزت جمهوری اسلامی ایران، خطر جنگ را از کشور دور کند. بدون تردید این مهم‌ترین دستاورد ایشان در این صد روز بود که توانست انجام دهد.
البته در سطح بین‌المللی هم گشایشی در روابط اتفاق افتاده است. بعد از سفر آقای رئیس‌جمهور به نیویورک، گفت‌وگوهایی با تروئیکای اروپایی شروع ‌شده و مذاکراتی که در عمان متوقف ‌شده بود، دوباره فعال‌ شده است. به‌رغم اینکه شرایط پیچیده‌ای در دنیا و خاورمیانه پس از روی کار آمدن آقای ترامپ به وجود می‌آید اما با این ‌وجود به نظر می‌رسد، دولت به سمتی حرکت می‌کند که بتواند حتی پس از استقرار آقای ترامپ و کابینه تندروی ایشان، کشور را به‌گونه‌ای مدیریت کند که فشارهای جدیدی متوجه مردم نشود. نکته بعدی در حوزه سیاست داخلی و مشخصاً در بحث اقوام و مذاهب است که در این صد روز رخ داد و به نظرم اتفاق مهمی در رویکرد جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود. انتخاب استاندار کرد در کردستان، بلوچ در سیستان و بلوچستان، عرب در خوزستان همچنین استفاده از یکی از چهره‌های اهل سنت در جایگاه یکی از معاونین رئیس‌جمهور، رویکرد قابل دفاع و ستایش‌برانگیزی بود که ما در این صد روز دیدیم. این اتفاق را اگر در کنار حضور پررنگ زنان در مجموعه دولت و مشخصاً چهار زن در کابینه و استفاده از ظرفیت جوانان در جایگاه معاون وزیر ببینیم، آنگاه متوجه خواهیم شد که رئیس‌جمهور چگونه به‌ خوبی از این ظرفیت‌ها برای همدلی و وفاق استفاده کرده است.

نکته مهم بعدی بحث بودجه است. دولت بودجه 1404 را با کسری پایین‌تری نسبت به بودجه 1403 تقدیم مجلس کرد. این موضوع نشان‌دهنده آن است که در این شرایط حساس، هماهنگی‌های کلی در سطح کشور در جریان است و کارها با یک تمنا و حوصله‌ای پیش می‌رود. حتی می‌بینیم که اکثریت مجلس با سعه‌صدر دولت را همراهی می‌کند تا تنش‌ها در کشور به حداقل برسد. بالاخره کار کردن با این مجلس که جبهه پایداری در آن نقش پررنگی دارد، پیچیدگی‌های خاص خود را دارد.
اعضای این جبهه سیاسی اصولگرایانی هستند که موافق آقای پزشکیان نیستند اما دولت توانسته است همراهی و تعامل و همکاری مجلس را به دست آورد و استاندارانی با خصوصیاتی که پیش‌تر ذکر شد، انتخاب کند بدون آنکه تنشی به وجود آید. این نیز یکی دیگر از نشانه‌های موفقیت مسعود پزشکیان در حوزه سیاست داخلی و هماهنگی بین قواست.
نکته حائز اهمیت این است که کشورمان ایران در این شرایط بسیار خاص، نیازمند یک دولت موفق است و آقای پزشکیان این نیاز را دریافته و فرآیند کلی دولت قابل دفاع است. این سخن به ‌منزله آن نیست که انتقادی به بخش‌هایی از دولت وجود ندارد. من انتقادات خودم را داشته و دارم. فکر می‌کنم که وزارت کشور در حفظ جبهه حامیان آقای پزشکیان باید همکاری و کمک بیشتری می‌کرد. ما در این زمینه انتقادات و گاه رنجش‌هایی داریم اما ما باید این رنجش‌های کوچک را پای منافع ملی فدا کنیم. امروز منافع ملی ما ایجاب می‌کند که آقای پزشکیان موفق شود لذا باید همه با تمام توان بکوشیم تا بتوانیم این موفقیت‌ها را رقم بزنیم.
کشور در دنیای واقعی با مشکلات مختلفی روبه‌رو است و این مشکلات جز با همراهی جریان‌های سیاسی، فعالان اقتصادی، کارآفرینان و چهره‌های مؤثر که همگی پر از امید و نشاط باشند و اختلافات خرد و کلان را کنار بگذارند، حل نمی‌شود. ما راه دیگری نداریم. بنابراین وفاق مفهوم روشنی دارد. وفاق یعنی منافع ملی را بر منافع شخصی بومی حزبی‌مان ترجیح بدهیم. نقطه اصلی این باشد که ایران در این دوره پیشرفت کند و از سد مشکلاتش بگذرد، دشمنان کینه‌توزش نتوانند هیچ تهدیدی باشند و کشور به سمت رفاه و توسعه پیش برود و ما بتوانیم با آرامش در منطقه خاورمیانه حرکت کنیم.