بزرگنمايي:

ایران پرسمان - رجا /متن پیش رو در رجا منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
پیگیری سیاست‌هایی چون شرطی‌سازی اقتصاد به رفتار غرب، تجربه تلخی است که در دولت روحانی به‌وضوح به آن دچار شدیم و بعضی نشانه‌ها حاکی از تداوم همان مسیر است. دولت روحانی همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد توافق با آمریکا گذاشت.
بازار
در دی‌ماه سال گذشته، توافق‌نامه‌ای جامع میان ایران و روسیه توسط رؤسای جمهور دو کشور به امضا رسید؛ توافقی که فرصت طلایی برای توسعه همکاری‌های اقتصادی، علمی و دفاعی میان تهران و مسکو فراهم می‌کند و می‌تواند بخش مهمی از فشار تحریم‌ها را خنثی کند. این در حالی است که طرف روس، با طی کردن سریع مراحل قانونی، این توافق‌نامه را ابلاغ و وارد فاز اجرایی کرد اما با گذشت چند ماه، هنوز این توافق‌نامه برای تصویب به مجلس شورای اسلامی ارائه نشده است.
در شرایطی که اقتصاد ایران تحت فشار بی‌سابقه تحریم‌های غربی قرار دارد، عدم ارسال این سند حیاتی به مجلس، موجب تعجب است. اخیراً یکی از نمایندگان مجلس در صحن علنی با انتقاد از نبود اطلاع‌رسانی شفاف درباره مفاد توافق‌نامه ایران و روسیه، نسبت به تأخیر در روند قانونی آن اخطار قانون اساسی داد و رئیس مجلس نیز با درخواست از دولت، خواستار ارائه سریع‌تر لایحه جهت بررسی خارج از نوبت شد.
اقدام روسیه در پیشبرد فوری این توافق‌نامه به‌خوبی نشان می‌دهد که برخلاف ادعاها و شایعات برخی محافل و رسانه‌های اصلاح‌طلب، این کشور علاقه‌مند به توسعه روابط راهبردی با ایران است و رسانه‌های تخریب‌گر نمی‌توانند بر این واقعیت سرپوش بگذارند.
پیگیری سیاست‌هایی چون شرطی‌سازی اقتصاد به رفتار غرب، تجربه تلخی است که در دولت روحانی به‌وضوح به آن دچار شدیم و بعضی نشانه‌ها حاکی از تداوم همان مسیر است. دولت روحانی همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد توافق با آمریکا گذاشت؛ سیاستی که تنها به فرصت‌سوزی و آسیب‌پذیر شدن کشور در برابر تحریم‌های غربی منجر شد. بی‌توجهی به همکاری‌های اقتصادی با چین و سایر کشورهای مطرح، خسارت‌های جبران‌ناپذیری برای اقتصاد کشور رقم زد.
حال این پرسش جدی مطرح است که چرا توافق حیاتی با روسیه، آن هم در بحرانی‌ترین شرایط خارجی، پس از ماه‌ها هنوز به مجلس ارسال نشده است؟ تأخیر در استفاده از ظرفیت‌های دیپلماسی اقتصادی و منطقه‌ای، ادامه همان سیاست‌های ناکارآمد گذشته‌ است که کشور را از منافع همکاری‌های غیرغربی دور و اقتصاد را شرطی و شکننده‌ کرده است.
اقتصاد ایران دیگر ظرفیت شرطی‌شدن به اخبار مذاکرات و تأخیرهای پی‌درپی را ندارد. ارسال فوری این توافق‌نامه برای تصویب و بهره‌برداری از توان شرکای استراتژیک نظیر روسیه، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای عبور از این وضعیت است.