ایران پرسمان - خبرآنلاین / یک مومیایی مرموز به نام «باشیری» بیش از یک قرن است که ذهن مصرشناسان را به خود مشغول کرده، اما هیچ کارشناسی تاکنون آن را باز نکرده است.
این مومیایی که با نام «دست‌نخورده» شناخته می‌شود، نزدیک به یک قرن پیش در سال 1919 توسط «هاوارد کارتر» مصرشناس مشهور در منطقه‌ی دره‌ی پادشاهان در شهر باستانی اقصر کشف شد، سه سال پیش از آنکه وی مقبره باشکوه توت‌عنخ‌آمون را کشف کند.
شیوه‌ای که برای بستن پارچه‌های مومیایی این جسد باستانی استفاده شده، در هیچ مومیایی دیگری دیده نشده است. پارچه‌ها به‌گونه‌ای پیچیده شده‌اند که بر روی صورت مومیایی الگوی پیچیده‌ای ایجاد کرده‌اند. الگویی که به هرم‌های مشهور مصر شباهت دارد.
میزان دقت و ظرافت در بسته‌بندی این مومیایی نشان می‌دهد که این فرد در جامعه‌ی مصر باستان شخصیتی بسیار مهم بوده است. با این حال هویت این فرد همچنان نامعلوم است، چرا که باز کردن پارچه‌های مومیایی برای مطالعه آن ممکن است به‌طور غیرقابل جبرانی به این تکنیک منحصربه‌فرد مومیایی‌سازی آسیب برساند.
به نقل از یورونیوز، با این حال، دانشمندان از روش‌های دیگری برای نگاه کردن به درون آن استفاده کرده‌اند و سرنخ‌هایی درباره‌ی هویت این فرد به دست آورده‌اند. سی‌تی‌اسکن‌ها و آزمایش‌های پرتو ایکس، بدون دست زدن به مومیایی، اطلاعاتی درباره‌ی درون آن فاش کرده‌اند. این تکنیک‌ها به پژوهشگران نشان داده است که مومیایی «باشیری» مردی با قد حدود 167 سانتی‌متر بوده است.

به گفته دانشمندان، قدمت این مومیایی به دوره‌ی بطلمیوسی، بین قرن دوم و اوایل قرن سوم پیش از میلاد بازمی‌گردد.
در این دوره هنر و مهارت مومیایی‌سازی در اوج خود قرار داشت. این مومیایی نمایی منحصربه‌فرد از مراسم تدفین در دوران بطلمیوسی را ارائه می‌دهد و هم‌اکنون در موزه‌ی مصر در قاهره نگهداری می‌شود. نقش و نگاره‌های پارچه‌های روی صورت مومیایی به طراحی معماری اهرام مصر شباهت دارد که ممکن است نشان‌دهنده‌ی میزان احترام و جایگاه والای این فرد در جامعه باشد.
چرا دانشمندان نمی‌توانند این مومیایی را باز کنند؟
در پاسخ باید گفت که باز کردن پارچه‌های مومیایی مستقیم‌ترین راه برای کسب اطلاعات درباره‌ی بقایای درون آن است. اما این پارچه‌ها بسیار ظریف و شکننده هستند و آسیب رساندن به آن‌ها، تنها نمونه‌ی شناخته‌شده این تکنیک مومیایی‌سازی را برای همیشه نابود می‌کند.
به همین دلیل، متخصصان از روش‌های غیرتهاجمی مانند سی‌تی‌اسکن و پرتوهای ایکس استفاده کرده‌اند. محققان می‌گویند مشاهده ظاهر تزئینی مومیایی اطلاعاتی درباره‌ی جایگاه این فرد در زندگی ارائه می‌دهد. به‌عنوان مثال یقه‌ی پهنی که روی سینه‌ی او قرار دارد از چندین ردیف مهره ساخته شده و دارای قلاب‌هایی به شکل سر شاهین است که نشانه‌ی ثروت و اهمیت او محسوب می‌شود.
پیش‌بند پوشاننده بدن مومیایی، شامل صحنه‌هایی از وی در حال دراز کشیدن بر تختی است که توسط الهه‌های ایزیس و نِفْتیس احاطه شده است. همچنین در کنار او چهار پسر خدای حوروس، فرزند ایزیس، حضور دارند.
روکش پاهای مومیایی نیز دارای دو تصویر از آنوبیس، خدای تدفین، است. این جزئیات نشان می‌دهد که این فرد مردی بسیار ثروتمند و مهم بوده است، اما هیچ‌کدام از این سرنخ‌ها به کشف نام او منجر نشده‌اند.

تنها نشانه موجود از هویت این فرد، کتیبه‌ای است که به‌صورت عجولانه داخل مقبره او نوشته شده و ممکن است نام «باشیری» یا «ننو» باشد. با این وجود متخصصان تاکنون نتوانسته‌اند به‌طور قطع مشخص کنند که کدام نام صحیح است.
متخصصان همچنان از روش‌های غیرتهاجمی برای مطالعه‌ی این بقایای شگفت‌انگیز استفاده می‌کنند و ممکن است سرنخ‌های بیشتری درباره‌ی هویت این فرد کشف کنند. با این حال تا آن زمان، مومیایی باشیری همچنان در هاله‌ای از رمز و راز باقی خواهد ماند.