بزرگنمايي:

ایران پرسمان - هم میهن / «چه کسانی ترور کردند؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه هم میهن است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
این سرمقاله درباره صحبت‌های عجیب محسن رفیق‌دوست نیست. سخنانی که هزینه‌های سنگینی را برای نظام موجود ایجاد می‌کند، درحالی‌که نهادهای نظارتی از گل کوچک‌تر به او و امثال او نمی‌گویند. شاید بگویند احضار کرده‌ایم و یا به نام دفترش اطلاعیه دادیم و او را به زیر تیغ جراحی مغز با عوارض گسترده بردیم و در خفا هم تذکر دادیم؛ ولی اینها کفایت نمی‌کند.
مهم احساس مردم از وجود عدالت و عدم تبعیض است که هر روز ضعیف‌تر می‌شود. برای کوچکترین رفتاری از طریق رسانه اعلام جرم می‌کنند؛ ولی از کنار این اقدام علیه امنیت‌ملی(حداقل به برداشت ما) به‌راحتی می‌گذرند. بنابراین، پرداختن به این سخنان که اغلب آن نیز نادرست است، مسئله کنونی نیست؛ بلکه هدف پرداختن به تیتری از ارگان و سخنگوی تندروها علیه سرمقاله دوشنبه روزنامه «هم‌میهن» است که، یک نقد ساده را «ترور شخصیت رئیسی» دانسته است.
بازار
اما واقعاً چه کسی آقای رئیسی را ترور شخصیتی کرده است و همچنان هم در حال ادامه آن است؟ واقعیت این است که ما در آن سرمقاله، چیزی جز اظهارنظر مقام‌رهبری را منعکس نکردیم. اظهارنظری که اگر علیه شخص دیگری غیر از دولت قبل مطرح می‌شد، تندروها آن را مثل یک بالون یا موشک سیاسی به هوا پرتاب می‌کردند.
البته، سخنگوی تندروها نتوانسته استدلال هم‌میهن را رد کند؛ لذا به نظرات دیگری از مقام رهبری که در تمجید از مرحوم رئیسی است، استناد کرده است. غافل از اینکه ما در مقام تحلیل همین جمله بودیم که ایشان گزارش‌های تحت امر خود را به رهبری نظام داده‌اند؛ درحالی‌که پوچ و مهمل بوده است. ما که نمی‌توانیم مثل تندروها این واقعیت را که از پیش هم می‌دانستیم، انکار کنیم.
در این ماجرای تأسف‌بار مسئولیت ماجرا در درجه اول به عهده اطرافیان آقای رئیسی بود که در خوشبینانه‌ترین حالت صلاحیت حرفه‌ای و‌ کارشناسی نداشتند و در بدترین حالت، با آگاهی گزارش متقلبانه‌ای را تهیه کردند و شخصیت ایشان را نزد رهبری ترور کردند. واقعیت این است که رؤسای‌جمهور نه قادر هستند و نه قرار است که در همه زمینه‌ها خبره باشند.
البته، بر حسب مدرک تحصیلی و مطالعات شخصی و تجربیات و هوش خود می‌توانند ضعف‌ها و ایرادات گزارش‌های تخصصی را متوجه شوند. همچنین، مسئله مهم برای رؤسای‌جمهور داشتن مشاوران و دستیاران و مدیرانی کارآمد است که صادق و در خدمت مردم و رئیس‌جمهور باشند.
آقای رئیسی از نظر مدرک تحصیلی و سابقه حرفه‌ای چندان ارتباطی با امور اجرایی نداشت، لذا انتظار چندانی هم از شخص ایشان نباید داشت؛ ولی این مشاوران و همکاران هستند که با چنین گزارش‌هایی شخصیت او را ترور کردند. این مسئله از ابتدا هم بر ما روشن بود. نمونه روشن آن در وعده‌های سه‌گانه آقای رئیسی در انتخابات بود که همه می‌دانستند هیچ‌کدام آنها قابل تحقق نیست.
تورم نه‌تنها کم و نصف نشد، بلکه بیشتر هم شد. شاید حدود یک درصد وعده‌های داده‌شده درباره مسکن عملی شد. در مورد ایجاد سالانه یک میلیون شغل هم وعده‌ها با تحقق آنها بسیار فاصله دارد. آقای رئیسی که اطلاعاتی از این عملی بودن یا نبودن این وعده‌ها نداشت. بلکه آنان که برنامه انتخاباتی او را نوشتند، همزمان او را با دادن این وعده‌ها، ایشان را ترور شخصیت کردند؛ چون هر کارشناسی با حداقل دانش هم می‌دانست که چنین وعده‌هایی عملی نیست.
شخصیت رئیسی را آن وزیری ترور کرد که با اصرار تمام، موانع را از جلوی ثبت سفارش فساد 3/7میلیارد دلاری برداشت و امروز سخنگوی تندروها در دفاع از او سینه چاک می‌کند. ترور را آن وزیر آقای رئیسی اجرا کرد که آن افتضاح و فساد و تقلب تمام‌عیار نهاده‌های دامی را ایجاد کرد و بحران مواد پروتئینی را به‌وجود آورد.
حالا هم همان‌هایی که در اطراف آن مرحوم بودند، اکنون می‌خواهند پشت او سنگر بگیرند و خود را از تیغ نقد نجات دهند. در نتیجه، هر نقد حتی ساده‌ای را درباره دولت قبل، «ترور شخصیت رئیسی» می‌خوانند؛ درحالی‌که ما در زمان حیات ایشان نیز جدی‌ترین نقدها را داشتیم که همه آنها معتبر و در دسترس است و اکنون هم، صرفاً به دلیل آنکه در قید حیات نیستند، در نقد ایشان احتیاط می‌کنیم.
این کوشش تندروها برای پوشاندن و انکار «گزارش‌های مهمل» دولت سیزدهم، در ادامه برخورد ابزاری آنان با مواضع مقامات کشور است که هر چیزی را به سود خود بدانند، آن را برجسته می‌کنند و درعین‌حال، خود را تابع رهبری هم می‌دانند.
امروز هم، ترورکنندگان شخصیت رئیسی زیر پرچم دفاع از او، خود را پنهان کرده‌اند و می‌خواهند فقط خود را حفظ کنند؛ درحالی‌که اکنون و حتی پس از درگذشت ایشان هم، این دفاعیات به سود آقای رئیسی هم نیست و خانواده ایشان اگر برای خود مسئولیتی در برابر آقای رئیسی قائل باشد، بهتر است مانع از این رفتار شوند.