بزرگنمايي:
ایران پرسمان - ایسنا / رسانه انگلیسی در گزارشی با مطرح کردن این که کشورهای اروپایی به وابستگی نظامی خود به آمریکا اذعان کرده‌اند، بررسی کرد که چگونه رها کردن اروپا توسط «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا، بر حمایت اروپا از رژیم صهیونیستی در غرب آسیا و تداوم فعالیت‌های اشغالگرانه این رژیم با مصونیت قبلی آن در نزد پایتخت‌های اروپایی، تاثیر منفی خواهد گذاشت.
«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا به‌رغم تمامی دروغ‌های آشکارش، برخی چیزها را خوب می‌فهمد. او اعلام کرده «برگ برنده» دست پوتین است و در این مورد، حق با اوست. از سوی دیگر، این که اروپا ابزار مخالفت با او را ندارد، به همان اندازه مهم است.
وبگاه خبری-تحلیلی میدل ایست آی در گزارشی با مطرح کردن این ایده که با توجه به کاهش حمایت آمریکا از اروپا در دولت جدید ترامپ انتظار می‌رود اروپا حمایت خود از رژیم صهیونیستی را کاهش دهد، با این مقدمه فوق نوشت: نه آمریکای بایدن و نه اروپا، امروز دیگر مسیر قابل اعتمادی به سمت پیروزی ندارند. اروپا پس از شکست پرهزینه ضدحمله اوکراین در سال 2023، راهبرد قابل اعتمادی ندارد که تعیین کند اوکراین چگونه می‌تواند سرزمین‌های از دست داده خود در حمله روسیه را بازپس‌گیرد.
کمک‌های نظامی جدید غرب به اوکراین نیز که آخرین مورد آن استفاده از ارائه مجوز استفاده از موشک‌های دوربرد برای هدف قرار گرفتن روسیه بود، نیز تغییری در روند راهبردی جنگ ایجاد نکرد.
اروپا همچنین هیچ ایده‌ای برای چگونگی متوقف کردن پیشروی تدریجی ارتش روسیه به سمت بخش‌های گسترده‌ای از شمال و جنوب اوکراین ندارد. به طور خلاصه، اروپا هیچ راهبرد مشخصی برای تقویت موضع اوکراین در میز مذاکره ندارد.
متحد جدایی‌ناپذیر اروپا
میدل ایست آی در ادامه نوشت: اروپا با کمبود بحرانی مهمات دوربرد و پلتفرم لجستیک نظامی انبوه مواجه است. مداخله محکوم به فنای فرانسه در سال 2013 در مالی تنها به دلیل انتقال تجهیزات نظامی آمریکا و هواپیماهای سوخت‌رسان هوایی به اسپانیا میسر بود که به وسیله آن، جنگنده‌های فرانسوی به پرواز ادامه دادند.
یک وزیر امور خارجه اروپایی در گفت‌وگویی با فایننشال تایمز در این باره گفت: این که آن‌ها (آمریکایی‌ها) متحد جدایی‌ناپذیر خوانده می‌شوند، دلیل دارد. ما نمی‌توانیم هیچ شکلی از عملیات پیچیده نظامی را بدون آن‌ها اجرا کنیم یا حتی به کارهای ساده نیز ادامه دهیم.
از سوی دیگر، بحث‌های بیشتری در دریای سیاه، ترکیه و جبهه جنوبی ناتو درباره این جنگ مطرح است که خواستار پایان یافتن آن هستند.
اما مشکل فقط میان واشنگتن و برلین و پاریس نیست، بلکه جبهه‌های شمالی و جنوبی ناتو نیز درگیر هستند. چه شوک وارد شده فرستادگان ترامپ به تشکیلات دفاعی اروپا واقعی باشد و چه صرفا یک لفاظی، تکلیف یک موضوع مشخص است.
تصویر: دیدار «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه و «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در پاریس، 7 دسامبر 2024
نیازهای دفاعی اروپا و آمریکا، برای اولین بار از زمان پایان جنگ جهانی دوم، از هم جدا شده‌اند. ترامپ در پیامی در این باره در شبکه‌های اجتماعی نوشت که «اهمیت این جنگ برای اروپا بسیار بیشتر از ما است. اقیانوسی بزرگ و زیبا ما را جدا می‌کند.»
در این میان، این که «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین را با «وینستون چرچیل» نخست‌وزیر پیشین انگلیس مقایسه کنیم، همان طور که «جان هیلی» وزیر دفاع انگلیس پس از دیکتاتور خوانده‌شدن رئیس‌جمهور اوکراین از سوی ترامپ این کار را کرد، باعث نخواهد شد که کابوس جنگ اوکراین سریع‌تر به نتیجه برسد.
مصونیت رژیم صهیونیستی پایان می‌یابد؟
در بخش دیگری از این گزارش با مطرح کردن این سوال که رویکرد رئیس‌جمهور آمریکا نسبت به امنیت اروپا، چه تاثیری بر منطقه غرب آسیا خواهد گذاشت که به تازگی، در یکی از ویرانگرترین جنگ‌های آن، یعنی جنگ غزه آتش‌بس حاصل شده است، نوشت: مسلما، چرخش‌های سیاست خارجی دولت آمریکا در میان تغییر دولت‌های آن نیز بر هر کشوری اثر می‌گذارد که فکر می‌کند حمایت نظامی آمریکا با روابط آن با واشنگتن در هم تنیده شده است.
امکان فسخ هر پیمانی که توسط یک رئیس‌جمهور آمریکا امضا شود، توسط رئیس‌جمهور جانشین او وجود دارد. «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که نزدیک‌ترین متحد ترامپ در جهان است، در حال حاضر فکر می‌کند که این موضوع به نفع تل‌آویو است.
در ادامه این مطلب آمده است: لاف نتانیاهو این است که می‌تواند کاری کند هر دولت آمریکا به نفع او عمل کند. او سفرایی را پیدا کرده بود که بتوانند وقتی «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا بود، «به زبان دموکرات‌ها» صحبت کنند. او همچنین سرمایه‌گذارانی را دارد که می‌توانند افراطی‌ترین سیاست‌ها را نیز به ذهن خالی ترامپ و مشاوران هم‌مسلکش منتقل کند.
هم صهیونیسم موجود در رهبری حزب دموکرات آمریکا و هم استفاده ترامپ از اوانجلیسم مسیحیت، مخالفت بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی با تشکیل کشوری فلسطینی و در نتیجه نبود راه‌حلی برای این مناقشه را پیش می‌برند.
اما رژیم صهیونیستی به همین اندازه، از نقش اروپا در این مناقشه نیز بهره‌مند می‌شود. انگلیس، آلمان و فرانسه از روند اسلو حمایت می‌کنند که به شهرک‌نشینان صهیونیست اجازه داد بخش‌هایی از کرانه باختری را دهه‌ها تحت اشغال قرار دهند.
تصویر: حملات رژیم صهیونیستی به اماکن و زیرساخت‌های غیرنظامی غزه
در این گزارش با اشاره به این که این موضوع یکی از عوامل وقوع عملیات «طوفان الاقصی» توسط جنبش حماس علیه اراضی اشغالی در 7 اکتبر 2023 بود، مطرح شد: اروپا تشکیلات خودگردان فلسطین را تامین مالی می‌کند و به آن آموزش می‌دهد که موجودیت آن تنها برای این است که چشم و گوش عملیات‌های گسترده امنیتی رژیم صهیونیستی باشد. یهودیان اسرائیلی خود را اروپایی‌هایی می‌دانند که اروپا را در برابر اسلام حفاظت می‌کنند.
همان‌طور که استعمارگران الجزیره اعلام کردند این کشور شمال آفریقا بخشی از فرانسه است، صهیونیست‌ها نیز پیوندهای خود با یهودیان تبعیدشده در سراسر اروپا را ارج می‌نهند و از آن بهره‌مند می‌شوند.
اکنون که رئیس‌جمهور آمریکا مدعی است «اقیانوسی بزرگ و زیبا آمریکا را از اروپا جدا می‌کند»، رژیم صهیونیستی در چه جایگاهی قرار دارد؟ این پرسشی نیست که در ذهن نتانیاهو در صدر باشد اما باید باشد.
کابوس اروپا
این پایگاه خبری نوشت: دولت افراط‌گرای نتانیاهو نیز مانند ترامپ به نئوفاشیست‌ها و راست افراطی ضد یهودی‌ستیزی اروپا نزدیک شده است، یعنی همان احزابی که کنترل سیاست را در آلمان،فرانسه و احتمالا، انگلیس را در دست دارند.
نتانیاهو نیز مانند ترامپ، توافق‌ها را در میانه راه پاره می‌کند، همان طور که با امتناع از خروج نیروهایش از لبنان یا با اقداماتش درمورد آتش‌بس غزه نشان داده است.
اگر نتانیاهو و «ران درمر» که مذاکره‌کننده اصلی او در مذاکرات دوحه است، در هدف اصلی‌شان مبنی بر «کاهش» جمعیت غزه موفق شوند، سیاستی که از روزهای اول جنگ در اکتبر 2023 در پیش گرفته‌اند، صدها هزار نفر از فلسطینیان ممکن است روانه اروپا شوند.
اگر ملی‌گرایی راست‌گرایانه و مهاجرت دو نیرویی باشند که سیاست هر کشور بزرگ غربی را تشکیل می‌دهد، خوشحالی رژیم صهیونیستی از تغییر توازن جمعیتی میان رودخانه و دریا ممکن است، به سرعت، به کابوس اروپا تبدیل شود. تمامی این عوامل بر خلاف دفاع و منافع اروپا عمل می‌کنند که تمامشان ثبات سیاسی و اجتماعی اروپا را تهدید می‌کند.