بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه جوان / «انقلاب اسلامی بزرگ‌ترین کنش جمعی ایرانیان» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم جعفر حسن‌خانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
این روز‌ها توهین به مردم و تخفیف رویداد بزرگ انقلاب اسلامی در سال 1357 رویکرد اصلی جریان سلطنت‌طلب است. بستر این توهین و تخفیف، وجود نارضایتی‌های اجتماعی به دلیل چالش‌های اقتصادی کشوردر سال‌های اخیر است، که البته در این چالش یک دهه اقتصادی، «متغیر خارجی» سهم عمده را داشته است. جنگ اقتصادی و اعمال تحریم علیه ایران از سوی امریکا به عنوان متغیر اصلی مهم‌ترین دلیل وجود مشکلات اقتصادی کشور بوده است. این اقدام امریکا علیه ایران هم یک دلیل مهم دارد: ممانعت از پیشرفت هسته‌ای ایران. 
در این وضعیت نارضایتی برآمده از تحریم، سلطنت‌طلبان در تولیدات رسانه‌ای خود، به تصریح و تأکید عمل همه مردم در سال 1357 را علت وضعیت کنونی معرفی می‌کنند و به شنیع‌ترین شکل که در رویه رفتاری سلطنت‌طلبان متعارف است، آن را مورد هجو قرار می‌دهند و عملاً تبدیل به پیوست رسانه‌ای تحریم و جنگ اقتصادی امریکا علیه ایران شده‌اند. 
حال در این وضعیت لازم است تأملی دوباره در رخداد بزرگ انقلاب اسلامی که در سال 1357 داشت: انقلاب اسلامی بزرگ‌ترین کنش جمعی ایرانیان در طول تاریخ ایران است. ایرانیان در فراخنای تاریخ خود هیچ‌گاه در این گسترده و تعداد رویدادی نیافریده‌اند. ملی‌ترین رویدادی که در ایران رخ داده است، انقلاب اسلامی است که شامل بیشترین تعداد از مردم بود. در جریان انقلاب اسلامی از نظر تعداد حضور مردم در خیابان می‌توان با قاطعیت مدعی بود که این انقلاب در مقایسه با همه انقلاب‌های جهان، مردمی‌ترین انقلاب بود و تعداد افراد شرکت‌کننده در انقلاب اسلامی در هیچ یک از انقلاب‌ها رخ نداده است. نسبت دادن این عمل جمعی ایرانیان به وعده‌هایی نظیر آب و برق رایگان که البته استناد تاریخی ندارد هم توهین به ملت ایران است. 
انقلاب اسلامی یک رخداد تاریخمند است. یک رویداد دفعی و بی‌بوته نیست. رخداد انقلاب اسلامی ابتنای بر تاریخ ایران دارد و از این تاریخ برآمده. چنین رویداد بزرگ سیاسی اجتماعی بدون اینکه ابتنای بر صیرورت تاریخی داشته باشد، توان تحقق نمی‌یابد. گسیلگری انقلاب اسلامی، سندی است بر تاریخمندی انقلاب اسلامی. یک نظام معنایی تاریخمند توان چنین صحنه آرایی را دارد. جمعیت بدون تاریخ و بدون نظام معنایی تاریخی توان این حد از انسجام، این شکل از تحول و این گستردگی عمل را ندارد. اسلام در طول هزار و چند صد سال جامعه ایران را در بر گرفته و این جامعه هزار سال به سیاق اسلامی زیسته‌اند و تلاش برای حذف هزار سال زیست ایرانی از امروز ایرانیان خطایی بود که پهلوی اول و دوم کردند. حذف هزار سال تجربه زیسته ایرانیان، حذف ایرانیت ایران است. آیت الله حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی کتابی دارد تحت عنوان «رساله مقیم و مسافر» که دوران پهلوی اول نوشته است. این رساله جامعه‌شناسی یک جامعه استبداد زده است. اگر بخواهیم از استعاره زیبای حاج آقا نورالله نجفی استفاده کنیم، باید گفت تاریخ نشان داد که اسلام مقیم این سرزمین است و استبداد مسافری بیش نیست و در این سرزمین اقامتگاهی ندارد. انقلاب اسلامی نشان داد که از پس تاریخ ایران چه کسی در این سرزمین مقیم است و چه کسی مسافر. پهلوی به تاریخ ایران پشت کرد و یک تاریخ گذشته‌گرای اگزجره را برگزید و تاریخ به صحنه آمد او را برنگزید. 

انقلاب اسلامی جریان است نه رویداد صرف. در فهم انقلاب اسلامی این نکته را هم باید لحاظ کرد. نباید انقلاب اسلامی را صرفاً به عنوان یک رویداد تاریخی دانست که در بهمن 1357 روی داده است، بلکه آن را باید به عنوان یک جریان تاریخی درک کرد که از پی سده‌ها تلاش به نقطه عطف درخشان بهمن 1357 رسید و پس از آن از حرکت نایستاده است. انقلاب اسلامی حاصل یک تداوم تاریخی است و امروز در تاریخ تداوم دارد. انقلاب اسلامی یک روند پویا است نه یک رویداد ایستا. انقلاب اسلامی با تاریخ گذشته خود پیوست دارد، اما پهلوی یک گسست تاریخی در ایران بود که با انقلاب اسلامی این گسست با پیوست تاریخی جایگزین شد. پهلوی تنها حکومتی در ایران بود که خارج از تحولات درون ایران به زور نیروی خارجی در ایران تأسیس شد و علیه تاریخ ایران شورید، اما دیری نپایید و تداوم تاریخی ایران توانست از پس این گسست برآید و آن را به پیوست تبدیل کند.