ایران پرسمان - مشرق /متن پیش رو در مشرق منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
رونمایی از آخرین دستاورد نیروهای مسلح در حوزه پهپاد سازی، کارشناسان و رسانه‌های عبری زبان را به واکنش وا داشته است. روزنامه کالکالیست اسرائیل در مقاله ای به ویژگی‌های پهپاد جدید ایران اشاره کرده است.

اخبار مربوط به صنایع نظامی و آخرین دستاوردهای ایران همواره یکی از موضوعات جذاب و مهم برای تحلیلگران و رسانه‌های صهیونیستی بوده است. در سالهای اخیر، کارشناسان و رسانه های عبری زبان مقالات تخصصی متعددی در رابطه با تسلیحات و صنایع نظامی ایران منتشر کرده اند. یکی از حوزه هایی که همیشه مورد توجه صهیونیست‌ها بوده است، صنایع پهپادی ایران است که فرماندهان نظامی رژیم صهیونیستی همواره از آن به عنوان یک تهدید جدی یاد میکنند.
نیتزان سادان کارشناس مسائل هایتک و تکنولوژی، مورخ هوانوردی و مفسر در زمینه تاریخ هوانوردی و جنگ هوایی اسرائیل، در گزارشی به یک دستاورد بزرگ نظامی ایران در حوزه پهپاد سازی اشاره کرده و آن را یک دستاورد فناوری بی‌سابقه معرفی میکند.
ترجمه بخشی از مطلب نیتزان سادان در روزنامه کالکالیست تقدیم مخاطبان می‌شود:
در آغاز جنگ غزه در سال 2023، زمانی که مردم اسرائیل با خشم و حیرت به صفحه نمایش موبایل خود چسبیده بودند، دشمنان بزرگ آنها نیز در چنین حالتی بودند گروه های مقاومت در سراسر جهان حماس و حزب الله را تشویق کردند و با دیدن حملات ارتش اسرائیل، خشمگین و عصبانی شدند. نیروهای مقاومت و جهادی از آفریقا تا آسیای مرکزی باید در حالی که تفنگ های خود را در دست گرفته بودند، می گفتند: «خدایا، اگر می توانستم به آنجا برسم، با آن صهیون های لعنتی چه کار که نمیکردم».
حالا یک اختراع جدید ایرانی به آنها اجازه می دهد تا خود را به اسرائیل برسانند - و چهره جنگ های نیابتی را کاملاً تغییر دهند. این اختراع مدل خاصی از یک پهپاد انتحاری است که چندی پیش رونمایی شد. این تهدیدی است که اسرائیل به خوبی از آن آگاه است و با وجود پایان جنگ با حزب الله، اما همچنان مشکلی است که ما راه‌حل کاملی برای آن نداریم. پهپاد جدید شاهد 136B نام دارد و امروز با آن آشنا خواهیم شد و خواهیم فهمید که چه چیزی در آن دچار تغییرات بزرگی شده است.
این پهپاد در تاریخ 31 شهریور 2024 بر روی یک کامیون در مراسم رژه سالانه ارتش جمهوری اسلامی به مناسبت جنگ ایران و عراق رونمایی شد. اولین چیزی که برجسته شد، مسئله زیبایی شناسی است:
مهندسی هواپیماهای بدون سرنشین ایرانی معمولاً بسیار تمیز و ظریف است، در حالی که در اینجا چیزی داریم که به نظر می رسد یک هواپیمای جمبو جت است که قیافه ظاهری آن شبیه نهنگ ولگا است و دارد می گوید " alt="ایران پرسمان" width="100%" />

اما این زشت بودن، هدفی دارد: مهندسان ایرانی به شاهد 136B چنان شکل باد کرده ای داده اند که سوخت زیادی را در خود نگه می دارد، سوختی برای برد 4000 کیلومتر کافی است.
اگر ایرانی‌ها توانسته باشند پهپادی با چنین بردی ساخته باشند، این مسئله قطعا یک دستاورد فناوری بی‌سابقه است. در حال حاضر 41 خانواده موشک کروز در جهان وجود دارد که فقط در دو تای آنها مدل هایی پیدا خواهید کرد که تا این حد پرواز می کنند و مهم است که به خاطر داشته باشید: هزینه داشتن چنین پهپادی تنها ده ها هزار دلار است، در حالی که هزینه موشک های کروز دوربرد صد برابر بیشتر است.
قبل از ادامه، باید تاکید کنیم که آنچه در رژه نمایش داده شد، بدون شک یک ماکت است. پس چگونه می دانیم که شاهد 136B واقعاً تا این حد میتواند پرواز کند؟ مسئله طراحی آن است. طراحی آن قطعا پیمایش چنین مسافتی را ممکن میسازد. این پهپاد یک دم دوتایی H شکل دارد و سطح بلندی که در انتهای آن باله‌های عمودی قرار گرفته‌اند، بالابری را ایجاد می‌کند که به پهپاد کمک می‌کند با دور موتور کمتری در هوا بماند.
ایرانی ها در حال حاضر فناوری دارند که به یک پهپاد ارزان قیمت اجازه می دهد مسافت 2500 کیلومتری را بپیماید و وقتی یک بدنه پف کرده پر از سوخت به آن اضافه کنید، مطمئناً برد 4000 کیلومتر نیز امکان پذیر است.
جلوی پف کرده او احتمالاً بخشی از این دلیل است: این ویژگی پهپادهایی است که یک آنتن چند منظوره برای ارتباط یا اسکن اهداف حمل می‌کنند و احتمالا شاهد 136b نیز به چنین مأموریتهایی فرستاده شود (مأموریت هایی با تاکید بر به‌کارگیری تجهیزات داخل دماغه مذکور). اما در ساختار مرسوم پهپادهای انتحاری این دماغه وجود ندارد؛ در واقع ماهیت آن یک بمب بهره‌مند از هدایت جی پی اس است. به این ترتیب، دماغه ممکن است تجهیزات سنسور و ناوبری، باتری و حتی بمب را در خود جای دهد و یا آنکه کل بدنه پهپاد به سوخت، سوخت و سوخت اختصاص یابد.

وب سایت اسرائیلی کالکالیست:
اما شاهد 136B جدید به چنان برد زیادی می رسد که به ایران امکان می دهد پاریس را بمباران کند و همچنین از طریق فروش آن پول زیادی به دست آورد
اما سوال متفاوتی در اینجا وجود دارد: چرا ایرانی ها چنین چیزی را ساخته اند؟ بالاخره برای تهدید ما و سعودی ها و کشورهای خلج فارس، نیازی به پهپادی نیست که بخواهد مسافتی به اندازه شمال تهران تا شمال پاریس طی کند. و بیایید بگوییم که هدف احتمالاً گسترش دایره تهدید در آنجا نیست، اروپا خانه بسیاری از بهترین مشتریان نفت پارسیان است.
بیایید کمی تحلیل کنیم: به نظر من، شاهد 136B قصد دارد دو چیز حیاتی را در اختیار جمهوری اسلامی قرار دهد. اولین چیز پول زیاد است و زمان نیز بسیار مهم است. به یاد داشته باشید که هر سلاحی یک محصول است، بازار تشنه پهپادهای ارزان و موثر است و ایران در این حوزه، در جایگاه خاص خود قرار دارد.
در طول جنگ اوکراین، کارایی این تسلیحات به اثبات رسید و تمام دنیا فهمیدند که آنها قادر به حمله به بیشتر اهداف از راه دور هستند که تا آن زمان فقط با موشک های کروز و بمب های عمود پرتاب انجام میشد.
به نظر می رسد که یک هواپیمای بزرگ با آنتن GPS می تواند به راحتی یک نیروگاه، یک پالایشگاه را منهدم کند یا کارهایی را انجام دهید که در گذشته هیچ کس در گذشته آنهم در برد هزار کیلومتری انجام نمیداد - مثلاً برای ترساندن مردم تل آویو در نیمه شب.
و زمان بندی را فراموش نکنید: ایران در حال حاضر در معرض تحریم قرار دارد و وضعیت در منطقه غرب متشنج است و هر چه زودتر معاملات تسلیحاتی را ببندد که برای او ارز خارجی را به ارمغان می آورد، وضعیت او در دوره چالش برانگیز فعلی که فقط پیچیده تر می شود، بهتر خواهد بود.
دلیل دوم ایران برای توسعه شاهد 136B بسیار پیچیده‌تر است. به نظر من، برد 4000 کیلومتر آن برای رسیدن به اهداف دور نیست - بلکه برای دوستان دور ساخته شده است. در واقع مسئله نیروهای محور مقاومت در منطقه غرب آسیا نیست.
و همانطور که همه ما می دانیم، در جهان کسانی که از ما متنفر هستند، تعدادشان کم نیست: در افغانستان و تاجیکستان، در آفریقا 26 کشور مختلف وجود دارد که نیروهای ضد اسرائیلی زیادی فعالیت دارند و اکنون همه آنها به برنامه های محور مقاومت مرتبط هستند.
و با چنین شبکه گسترده ای از حامیان، سازماندهی اتحاد عربی-غربی علیه ایران پیچیده تر و حساس تر خواهد شد و ایران می تواند تا پایان پروژه هسته ای خود نفس راحتی بکشد. پهپادی که 4000 کیلومتر پرواز می کند می تواند کلید تشکیل ارتش های نیابتی ارزان باشد، سلاحی بزرگ برای جنگ های آینده.