بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خبرآنلاین / نام حسین اکبری اولین در زمان جنگ بوسنی به میان آمد. او یکی از فرماندهان ایرانی بود که در سال‌های یکی از دردناک‌ترین جنگ‌های اروپا، به بوسنی اعزام شد.
یک سال و نیم قبل از آنکه همه چیز در سوریه بهم بریزد و نظم قبلی جایش را وضعیت نامعلومی دهد، حسین اکبری سفیر ایران راهی دمشق شد تا سفارت‌خانه را از مهدی سبحانی تحویل بگیرد. سبحانی تنها دو سال تجربه سفارت در سوریه را داشت و حسین اکبری که پیش از این تجربه کار در لیبی را داشت، جایگزین او شد. اکبری که در روز واقعه سقوط دمشق در این شهر حضور داشت در مورد اتفاقات دو هفته گذشته که به برکناری بشار اسد انجامید می‌گوید: قبل از رسیدن مسلحین از شمال و جنوب، پایتخت دچار اغتشاش شد و سقوط کرد. بعد از حلب، اراده دولتی و نظامی و مردمی بر این بود که حادثه را بپذیرند.
اما آنچه باعث شده حسین اکبری در صدر اخبار قرار بگیرد، تجارب اوست. نابه‌سامانی اوضاع و سقوط یک حکومت در سوریه تنها مورد عجیب از سلسله تجربه‌های اکبری نیست. او سال‌ها قبل و همزمان با جنگ بوسنی، سفیر ایران در این کشور بود. بعد وقتی به لیبی رفت، حکومت معمر القذافی پس از 42 سال از هم پاشید، قذافی آواره شد و لیبی به دردسری دچار شد که حالا بی‌پایان به نظر می‌رسد.

نام حسین اکبری اولین در زمان جنگ بوسنی به میان آمد. او یکی از فرماندهان ایرانی بود که در سال‌های یکی از دردناک‌ترین جنگ‌های اروپا، به بوسنی اعزام شد. اکبری را به عنوان کارشناس مسائل بوسنی و مقاومت می‌شناسند. او در نشستی که سال‌ها قبل در خبرگزاری قدسنا برگزار شد، از حضور ایران در جنگ بوسنی دفاع کرد و آن را مطابق با آرمان‌ها و با هدف دفاع از مظلومین دانست و از سوی دیگر از حضور مستشاری ایران در سوریه حمایت کرد. حسین اکبری سال 1396 در برنامه تلویزیونی جهان‌آرا در مورد سفر خود به بوسنی گفت: وقتی به بوسنی رفتیم، نه فقط ما نسبت به آنها شناخت کمی داشتیم، آنها هم همین‌طور بودند و به ما می‌گفتند شما عرب‌های خوبی هستید. علت آن هم این بود که در آن فضای کمونیستی، با جهان اسلام ارتباط زیادی نداشتند. البته رهبران بوسنی مثل عزت بیگوویچ ما را خوب می‌شناختند، ولی مردم اطلاع زیادی از ما نداشتند.
بین سال‌های 1380 تا 1390 یعنی پس از بازگشت از بوسنی، حسین اکبری به عنوان رئیس مرکز مطالعات راهبردی اندیشه‌سازان نور فعالیت می‌کرد. او در این سمت به مدت سه سال (از 1380 تا 1383) مشغول به کار بود و پس از آن به عنوان معاون عتبات سازمان حج و زیارت منصوب شد و به مدت تقریباً هفت سال (از 1383 تا 1390) در این مسئولیت فعالیت داشت. در سال 1390 اکبری به لیبی رفت. حسین اکبری در لیبی به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کرد و در واقع در پرتنش‌ترین سال‌های لیبی در این کشور حضور داشت. در واقع در همان سالی که حسین اکبری وارد لیبی شد؛ بهار عربی هم به این کشور رسید و کاه سبز قذافی را از جا کند و سیستم سیاسی لیبی را دگرگون کرد و این کشور راوارد یکی از سخت‌ترین دوره‌های خود شد. او در این سمت از سال 1390 تا 1396 مشغول به کار بود و در این دوره شاهد تحولات سیاسی و اجتماعی مهمی، از جمله سقوط معمر قذافی، بود. همچنین، او به عنوان سفیر غیر مقیم ایران در کشور چاد هم فعالیت می‌کرد. اکبری تاکنون 21 کتاب در حوزه روابط بین‌الملل نوشته است. یکی از این کتاب‌ها در حاشیه حضور در لیبی نوشته شد. این کتاب لیبی پس از قذافی نام دارد. کتابی که از آن حرف می‌زنیم، به تاریخ و فرهنگ و سیاست در لیبی پرداخته و مقداری هم از تجارب اکبری در این کشور را پوشش داده است.
حسین اکبری متولد خرداد سال 1344 در شهر اراک است. او تحصیلات خود را تا مقطع دکترا ادامه داده و فارغ‌التحصیل رشته مطالعات بین‌الملل از دانشگاه امام حسین است. او اولین تجربه خود به‌عنوان دیپلمات را در سال 1373 داشت و دبیراول سفارت ایران در سارایوو بود و تا سال 1380 در بوسنی باقی ماند. 
فروردین سال 1402 حسین اکبری به دمشق رفت تا کلید سفارت ایران در سوریه را از مهدی سبحانی تحویل بگیرد. او از دولت بشار اسد حمایت می‌کرد و نگران تجزیه سوریه بود و به اهمیت یک دولت مرکزی مقتدر در دمشق اعتقاد داشت. بعد از سقوط دمشق و خروج بشار اسد از سوریه، حسین اکبری در یک گفتگو نسبت به دخالت‌های بیگانگان در سوریه هشدار داد و گفت که این دخالت‌ها می‌تواند منجر به گسترش درگیری‌ها شود.
اکبری همچنین گفته: جریانی که در سوریه در حال حاضر قدرت را در دست گرفته می‌خواهد حکومت کند، در حالی که قبلاً با جریانی مثل داعش روبرو بودیم که می‌خواست از بین ببرد.