بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا /پرندگان نه‌تنها با آواز خواندن قلمرو خود را حفظ می‌کنند؛ بلکه از آن برای جلب جفت نیز بهره می‌برند؛ اما این آوازها می‌توانند اطلاعاتی فراتر از آنچه در نگاه اول به نظر می‌رسد، در خود داشته باشند.
شخصیت حیوانات یکی از موضوعات جالب و پیچیده در زیست‌شناسی رفتاری است. در پرندگان، برخی ویژگی‌های شخصیتی مثل کنجکاوی یا پرخاشگری، می‌توانند بر شیوه‌های زندگی آن‌ها تأثیر بگذارند؛ از نحوه تعامل با محیط گرفته تا شکل‌یابی روابط اجتماعی. آوازخوانی یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطی در بین پرندگان است و بررسی ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی و ویژگی‌های آوازی می‌تواند دریچه‌ای تازه برای درک رفتارهای ارتباطی در حیات‌وحش بگشاید.
با وجود اینکه در مطالعات گذشته، گاه به نقش آواز در نمایش ویژگی‌های فردی اشاره شده، بیشتر این پژوهش‌ها بر پرندگان نر متمرکز بوده‌اند و جنس ماده کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که در برخی گونه‌ها، مانند پری‌خفاشی آبی‌رنگ، هر دو جنس نر و ماده توانایی یادگیری و اجرای آوازهای پیچیده را دارند؛ نکته‌ای که فرصت مناسبی برای بررسی دقیق‌تر این موضوع فراهم می‌کند.
در همین راستا، پژوهشگرانی از دانشگاه فلیندرز استرالیا، در مطالعه‌ای به بررسی رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و پیچیدگی آواز در این گونه از پرندگان پرداختند. این بررسی بخشی از پژوهشی بود که به چگونگی بازتاب شخصیت در آوازهای پرندگان می‌پرداخت.
روش کار آن‌ها به این صورت بود که ابتدا در دوره‌ای کوتاه و در شرایط کنترل‌شده، ویژگی‌های شخصیتی پرندگان شامل کنجکاوی (از طریق آزمایش محیط جدید) و پرخاشگری (با استفاده از آینه) مورد سنجش قرار گرفت. سپس پس از رهاسازی، آوازهای آن‌ها در مدت چند ماه ضبط و تحلیل شد تا مشخص شود چگونه این ویژگی‌ها با ساختار آواز مرتبط‌اند.
بر اساس نتایج، پرندگانی که کنجکاوتر بودند، آوازهایی با تنوع صوتی بیشتری (یعنی انواع بیشتری از صداها در هر آواز) تولید می‌کردند. همچنین، پرندگان پرخاشگرتر آوازهایی با تعداد هجاهای کمتر داشتند. نکته جالب‌تر آنکه در میان جوجه‌ها، آن‌هایی که پرخاشگرتر بودند نیز آوازهایی با تنوع صوتی بالاتر تولید می‌کردند، اما این ارتباط در بزرگ‌ترها مشاهده نشد.
این یافته‌ها که توسط Royal Society Open Science منتشر شده اند، نشان می‌دهند که آوازخوانی می‌تواند بازتابی از شخصیت باشد و نه صرفاً وسیله‌ای برای دفاع از قلمرو یا جلب جفت. نمایش این ویژگی‌ها می‌تواند نقش مهمی در انتخاب شریک زندگی ایفا کند و در عین حال، نشان‌دهنده پیچیدگی بیشتر در تعاملات رفتاری پرندگان باشد.
اهمیت این پژوهش در آن است که برای نخستین بار چنین بررسی دقیقی در مورد هر دو جنس پرندگان در طبیعت انجام شده و نشان می‌دهد که چگونه صفات روانی می‌توانند در رفتارهای ارتباطی ظاهر شوند؛ نکته‌ای که می‌تواند زمینه‌ساز پژوهش‌های جدیدی در حوزه شناخت حیوانات باشد.