بزرگنمايي:

ایران پرسمان - هم میهن / «ملوک‌الطوایفی در شرایط حساس» عنوان یادداشت روز در روزنامه هم میهن است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
این گزاره نهج‌البلاغه مصداق امروز ما است؛ «روزگاری می‌رسد که اسلام را چون پوستین وارونه خواهند پوشید.» هرچه جلوتر می‌رویم متوجه می‌شویم که این پوستین هر روز ترسناک‌تر هم می‌شود.
از مدتی پیش گفته می‌شد که در اصفهان و اخیراً نیز مشهد، اقداماتی برای اجرای حداقل بخشی از مصوبه‌ حجاب که تبدیل به قانون نشده، در حال اجراست. شاید باور کردنش سخت بود؛ ولی اکنون ابعاد جزئی‌تری از این ماجرا آشکار شده است.
بازار
دبیر ستاد امر به معروف اصفهان، گفته است که: «در ایام نوروز بیش از 97هزار و 500نفر در استان تذکر حجاب گرفتند و 400نفر به علت رعایت شئونات اسلامی هدیه دریافت کردند. این امربه‌معروف و نهی‌ازمنکرها در 23نقطه اصفهان و 50نقطه استان با 9هزار و 750نفر روز، به اجرا درآمد.»
همچنین، پیامک دادن به زنان و دختران و پدران آنان هم در آنجا انجام شده است. جالب‌ترین بخش ماجرا استفاده از هوش مصنوعی به‌عنوان یک اسباب‌بازی امنیتی و در یک نمونه عجیب از این اقدامات ارسال پیامک تذکر حجاب تقریباً همزمان و با نام برای سه خانم که در یک خودرو بوده‌اند.
بیایید یک ارزیابی ساده کنیم. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر که یکی از فروع دین و از واجبات عادی هر مسلمان است، تبدیل به یک کار اداری شده و حتماً برای آن سلسله مراتب اداری و‌ بودجه هم در نظر گرفته شده است.
از همه مهمتر اینکه 50نقطه یک استان را انتخاب کرده‌اند و 9750نفر روز در آن نقاط مشغول امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر بوده‌اند. به عبارت دیگر، اگر کل فعالیت را 15 روز بدانیم؛ دقیقاً به‌طور متوسط و در هر نقطه روزانه 13نفر را مشغول به کار کرده‌اند و هرکدام از این افراد نیز روزانه 10تذکر داده‌اند؛ یعنی تقریباً هر 40دقیقه یک تذکر! اگر حقوق و دستمزد و هزینه‌های بالاسری این افراد را حساب کنید، هر تذکر بی‌فایده و حتی زیان‌بار چندصدهزار تومان برای این مردم آب خورده است.
فراموش نکنیم که بودجه امسال این ستاد 242میلیارد تومان است که اغلب بودجه‌های دیگری هم به دستشان می‌رسد. از سوی دیگر، با استفاده از هوش مصنوعی و امکانات شناسایی چهره می‌خواهند از طریق تذکرات فوری قدرت‌نمایی کنند و‌ نشان دهند که ما بر همه چیز احاطه داریم! و گمان می‌کنند که زنان نگران این شناسایی‌ها هستند؛ درحالی‌که اگر بودند، کار به اینجا نمی‌رسید.
این فن‌آوری‌ها برای استفاده در این امور نیست برای بازداشت اسیدپاش و جاسوس و... است که باید به سراغ آنها رفت. این کار مثل این است که آخرین مدل ایرباس را بخریم و برای حمل‌ونقل گوسفندان از ییلاق به قشلاق از آن استفاده کنیم. استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی حجاب زنان، همین اندازه مضحک است.
آیا می‌توان گفت که اداره امور به نحو مشهودی از دست مدیریت رسمی خارج شده است؟ شاید الان چنین نشده باشد؛ ولی ادامه این روند نوعی ملوک‌الطوایفی اداری را دامن خواهد زد. جز این، خطر دیگری هم وجود دارد.
دفاع برخی از روحانیون جوان از دین، بی‌اثر و حتی منفی شده است. به گمان خود دارند جامعه را به‌سوی دینداری سوق می‌دهند؛ درحالی‌که تبلیغ دین برای برخی از این افراد تبدیل به یک مغازه دونبش و منبع درآمد شده است. هرچند عوارض آن موجب تقویت نگاه موجود و منفی روبه‌رشد نسبت به دین‌داری خواهد شد و اینجا وظیفه روحانیون برجسته سنگین‌تر است.
امسال سال سرنوشت‌سازی است. مردم به اندازه کافی نگرانی و دغدغه دارند. در سطح بالا هم که تصمیمات مناسب برای کاهش فشار گرفته شده است. مبادا عده‌ای دنبال ایجاد بحران‌های اجتماعی باشند. ایجاد این همه کینه و نفرت به سود هیچ‌کس نیست.
بحران‌سازان اشتباه مسلمی می‌کنند اگر فکر کنند که موفق می‌شوند و یا اگر موفق شدند، سودی خواهند برد و یا بقای‌شان تداوم خواهد داشت. نگاهی به روند سه سال گذشته برای آنان آموزنده است.
اگر سه سال پیش با مسئله پوشش زنان عاقلانه برخورد می‌شد، به‌طور قطع امروز با شرایط بسیار بهتری مواجه بودیم. حل مسائل اجتماعی از طریق زور ممکن نیست؛ کمی هم تدبیر لازم است.