بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
حمید شجاعی| شاید اگر از اکثر حامیان مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری در مورد چینش کابینه و مهم‌تر از آن شعار وفاق ملی پرسیده شود جملگی به این موضوع اشاره کنند که پزشکیان می‌توانست دولت به مراتب بهتری حداقل از جریان حامی خود تشکیل دهد اما رویکرد وفاق ملی پزشکیان و آنچه در این خصوص در سر داشت باعث شد که در یک همگرایی با همه جریانات به ویژه اصولگرایان و حتی پایداری‌ها دولتی تشکیل دهد که همه جریانات در آن نقش داشته باشند.
چه اینکه از وزرا گرفته تا مدیران میانی و استانی شاهد این موضوع بوده و هستیم. برخلاف دولت گذشته که ابتدا شعار فراجناحی و دولت مردم داد و انتظار می‌رفت که از همه نگاه‌ها و جریانات در مدیریت اجرایی کشور استفاده کند، اما در نهایت در یک نگاه کاملا محدود صرفا چهره‌ها و نفراتی را روی کار آورد که به واقع دولت کاملا جناحی اصولگرایان بود و خبری از نگاه فراجناحی یا مدیران متخصص و کاردان فارغ از نگاه سیاسی نبود. حال اینکه عملکرد آن دولت پس از 3 سال در بوته نقد و قضاوت گذاشته شده و بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران نیز نظرات خود را در خصوص این عملکرد در حوزه‌های مختلف بیان کرده‌اند. اما جالب این است که با وجود این عملکردها و شرایط نه چندان مساعدی که برای دولت چهاردهم و مسعود پزشکیان به وجود آورده‌اند و به جای اسب زین کرده یک اسب لنگ و بیمار تحویل دولت بعد دادند اکنون حامیان آن دولت و مخالفان و منتقدان دولت کنونی به‌جای پاسخگویی در خصوص شرایطی که برای این دولت برجای گذاشته‌اند در یک فرار به جلو و فرافکنی آشکار دولت پزشکیان را هدف حمله قرار می‌دهند. تندروهایی که اگر امروز چهره مورد نظرشان یعنی سعید جلیلی روی کار بود شرایط به مراتب بغرنج‌تر از حال فعلی بود. هر چند که این جریانات اساسا فقط به منافع جناحی و منویات و اهداف خود فکر می‌کنند و برای رسیدن به آن اهداف حتی سخت‌ترین حملات را به دولت وارد می‌آورند و در مقابل اقدامات سازنده دولت در حوزه حل مشکلات اقتصادی کشور مثل تلاش برای مذاکره در جهت رفع تحریم‌ها یا حل مساله FATF در راستای بهبود مراودات مالی و بانکی چوب لای چرخ دولت می‌گذارند و خدشه وارد می‌کنند. البته مشکل این نیست که این اقدامات خوب نیست یا نباید انجام شود؛ بلکه مشکل تندروها و مخالفان این است که چرا خودشان در راس کار نیستند. گرچه یک دوره 8 ساله در زمان احمدی‌نژاد و یک دوره 3 ساله در دولت سیزدهم عملکرد خودشان را هم دیدیم و مشخص شد که چه چیزی در چنته دارند و جز تحریم برای ملت و کشور چیزی به بار نیاوردند. لذا صرفا به‌دنبال بهانه‌تراشی و تخریب دولت هستند.
فرافکنی تندروها
«خالص‌سازی» و«یکدست‌سازی » مفاهیمی ‌بود که از انتخایات 1400 به این سو به ادبیات سیاسی ایران وارد شد و ناظر بر محدودیت‌هایی بود که در آن انتخابات بر جریانات سیاسی عارض شد و همه کنار رفتند که دولتی روی کار آید تا در قالب حاکمیت یکدست امورات به پیش ببرد. در ادامه نیز شاهد خالص‌سازی در دستگاه‌های دولتی و انتصابات مشخص، اخراج و بازنشسته کردن اساتید دانشگاه‌ها و... بودیم. هر چند که این رویه در ادامه در انتخابات بعدی یعنی اسفند 1402 تشدید شد و خالص‌سازی به طریق اولی ادامه یافت و در نتیجه شاهد مجلس دوازدهمی‌ هستیم که با اقلیت آرای مردم به مجلس رسیده‌اند. در مقابل دولت پزشکیان با رویه‌ای سازنده یکدستی و خالص‌سازی را کنار زد و با وفاق ملی به همه جریانات برای حل مشکلات کشور دست دوستی دراز کرد. اما آنهایی‌که خود شهره به خالص‌سازی و یکدست‌سازی بوده و هستند امروز پزشکیان را به این مساله متهم می‌کنند. چه اینکه اخیرا یکی از چهره‌های حامی‌ سعید جلیلی و از مخالفان سرسخت پیوستن به FATF نوشتار تندی علیه «وفاق ملی» شعار دولت مسعود پزشکیان منتشر کرد. سیدیاسر جبرائیلی در حساب کاربری خود در فضای مجازی نوشته است: «می‌نویسند وفاق؛ بخوانید خالص‌سازی، بگویید یکدست‌سازی». یک فرافکنی آشکار در جهت انداختن توپ خالص‌سازی در زمین دولت در حالی‌که به چشم خود می‌بینند که حداقل در برخی مناصب مثل استانداری‌ها عناصر متمایل به پایداری در مدیریت‌های استانی هستند اما عامدانه و مغرضانه این مساله را کتمان می‌کنند و سخن از خالص‌سازی می‌گویند. لذا مشخص نیست علت حمله ناگهانی شخصی مثل جبرائیلی به شعار دولت چهاردهم و مسعود پزشکیان چیست؛ اما با توجه به بررسی دوباره FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام با موافقت رهبری برای بررسی دوباره آن بعید نیست بین این دو مساله ارتباطی وجود داشته باشد و مخالفت‌ها با وفاق ملی از این جهت باشد. 
یک اعتراض عجیب
یک فعال سیاسی اصولگرا در مورد حمله تندروها به شعار دولت اظهار داشت: جریان پایداری در این دولت جاهایی نمایندگانی در حد استاندار حتی در حد معاون وزیر دارد و بعضی از افرادی هم که همسو با تفکرهای آقای پزشکیان هم نیستند در این دولت وجود دارند و در این شکی نیست؛ اما جریان پایداری نسبت به هر چیزی حق اعتراض داشته باشد نسبت به خالص‌سازی حق اعتراض ندارد، چون اینها بودند که دولت آقای رئیسی را مجبور کردند که نهایت خالص‌سازی را انجام دهد. محمد مهاجری به «آرمان ملی» گفت: آن خالص‌سازی که ما بدان اعتراض می‌کردیم حتی شامل حذف اساتید دانشگاه و منتقدان می‌شد. الان جبهه پایداری می‌خواهد یک استفاده ابزاری از این شعار وفاق آقای پزشکیان کند و با سوءاستفاده از آن شعار نفرات مدنظر خود را هرچه بیشتر در این سیستم نفوذ دهد. وی افزود: طبیعی است که در طرف مقابل هم کسانی معتقدند که آقای پزشکیان نباید به آنها باج بدهد و معنای وفاق نباید این باشدکه شما دروازه‌بان و مهاجمان تیم خود را به تیم مقابل بدهید. بنابراین آنها آقای پزشکیان را متهم به خالص‌سازی می‌کنند با این هدف که بتوانند سهم بیشتری بگیرند و ضمن اینکه پزشکیان را برحذر بدارند از اینکه بتواند افرادی را که به تفکر خودش نزدیکتر است در پست‌های حکومتی مشغول کند.