بزرگنمايي:

ایران پرسمان - همشهری / «پیش بینی رهبر انقلاب و ماجرای ایمان ما» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم محسن مهدیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حماس پیروز ‌و رژیم صهیونیستی در مفتضح‌ترین حالت بی‌آبرو شد. حدود 50هزار انسان بی‌گناه را قربانی کرد، اما در‌نهایت و با خفت پای میز مذاکره با گروهی نشست که قرار بود نیست و نابود شوند. از ابتدا گفتند نابودی حماس و خلع‌سلاح حزب‌الله و آزادی اسرا و اشغال نوار غزه و چه و چه و حالا به هیچ‌کدام از آن وعده‌ها نرسیدند. از آن‌سو روح سنوار شاد؛ چه رنگی بر تاریخ زد. حماس مردانه جنگید و امروز افسانه مظلومیت اسرائیل که عمری با توسل بدان جنایت می‌کرد، برای دنیا که هیچ، بلکه برای تاریخ به کلی فرو‌ریخته است.
امروز از اسطوره و هیبت پوشالین و قدرت اطلاعاتی و دفاعی نیز خبری نیست. نقشه‌های شوم برای مردم منطقه نیز نقش بر آب شد.
از آن‌سو اسرای حماس آزاد شدند که هرکدام بالقوه یک رزمنده مجاهد خواهند بود و از سوی دیگر بغض و کینه و انتقام در میان جوانان و نوجوانان داغ‌دیده غزه، هزار برابر جبهه مقاومت را قوی‌تر خواهد کرد.
اما سخن این متن اینجا نیست؛ چراکه چنین گفتن‌ها، امروز خیلی سخت نیست. همه‌‌چیز مقابل چشمان ما قرار دارد. امروز این حرف‌ها را کابینه و وزرا و رسانه‌های صهیونیستی می‌زنند و معترفند، اما بیایید فراموش نکنیم پیش‌تر چنین نبودند. آن‌روزها که جنایت غصابان غزه چشم‌ها را پر کرده بود و اجازه دیدن مقاومت مجاهدان را نمی‌داد و امیدها ناامید بود و عده‌ای چه‌بسا ظاهرالصلاح به زمین و زمان طعنه می‌زدند و گزاف می‌گفتند.

به یاد بیاوریم که آن‌روزها چه‌کسی با چشم باز صحنه را روایت می‌کرد و از پیروزی قطعی مقاومت می‌گفت؛ سخنرانی‌های رهبر انقلاب را مرور کنیم.
واقعیت این است که آنچه گذشت، صحنه یک آزمون بزرگ بود؛ آزمونی برای ایمان فردی و اجتماعی‌مان. صادقانه سؤال کنم؟ آنچه رهبری می‌دید را می‌دیدیم؟ به آینده مقاومت امید داشتیم؟
واقعیت این است که با ایمان کورکورانه و تقلیدی و موروثی خو گرفته‌ایم و برایمان مهم نبود خلأ این ایمان کجا خودش را نشان می‌دهد. فکر کردیم ایمان به زبان است ‌یا درنهایت به عقل و قلب‌مان. امروز دیدیم حتی ایمان قلبی نیز به سنت‌های الهی کافی نیست. به تعبیر رهبر انقلاب، شیطان اول مومن قلبی و عقلی به حضرت حق بود، اما بازهم زمین خورد.
رهبر انقلاب در سالگرد ارتحال امام به 2شاخص مکتب روح‌الله اشاره کردند و آن‌را منشأ همه معجزات انقلاب دانستند؛ ایمان و امید. فرمودند ایمان امام به ربوبیت و سنت‌هایش در نصرت اهل حق، ریشه حرکت انقلاب اسلامی است.
شاید برخی از کنار آن گذشتیم. ایمان را صرفا و بیش از کتاب‌های معارف ندیدیم و حالا که خلأ ایمان خودش را در صحنه زندگی و سیاست و جامعه نشان می‌دهد، تازه متوجه شده‌ایم نبود ایمان چقدر دردناک است.
ایمانی که تقلیدی و کورکورانه باشد که هیچ؛ اساسا در چنین میدانی سپر خواهد انداخت. اما ایمان عقلی و قلبی نیز در این کارزار راه به جایی ندارد؛ چه بسیاری که حقانیت حماس و قدرت حزب‌الله و شجاعت یمن و غیره را دیدند، اما به پیروزی باور نداشتند و چه‌بسا زیر لب از خدا هم گلایه داشتند که تا کی و کجا باید این جنگ نابرابر ادامه یابد.
ایمان حقیقی اینجاست؛ ایمانی که با علم و آگاهی عمیق شده ‌و با قلب به باور رسیده ‌و البته با عمل به منصه‌ظهور کشانده و فزاینده شده است. تنها چنین ایمانی است که در این میدان تاب می‌آورد.
عصر امروز، عصر تجلی ایمان است. خلأ ایمان بیش از گذشته به چشم می‌آید. عصر ایمان‌های سرسری و لقلقه زبان گذشته است. عصر ایمان‌های محفلی و گعده‌ای و صرفا سرسجاده تمام‌شده است. با ادعا و عنوان و ظاهر و ژست نمی‌توان در این راه ماند. عصر ایمان، عصر خالص‌سازی‌ است؛ عصری که خیلی‌ها جا خواهند ماند و تنها مجاهدانی که در زندگی ایمان به خدا و سنت‌هایش را به بروز و ظهور کشاندند و در عمل نشان دادند، می‌توانند صحنه را درست ببینند و به مقاومت و پیروزی امید داشته باشند.
عصر امروز، عصر ظاهر بینی نیست؛ عصر دیتا و اطلاعات و حتی تحلیل هم نیست؛ لازم است اما کافی نیست. در عصری به‌سر می‌بریم که تنها با قدرت ایمان می‌توان درست و غلط را تشخیص داد. این چند ماهی که گذشت، ایمان بسیاری از مومنین محک خورد و امروز که روز پیروزی است، باید توبه و انابه کنیم.
مجاهدت سنوار برای ما هم درس‌ها داشت.