بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / دانشمندان ذرات میکروسکوپی را توسعه داده‌اند که در ترکیب با نور درمانی، علائم پارکینسون را بدون نیاز به جراحی مغز با موفقیت در موش‌ها معکوس کردند.
به نقل از اس‌اف، در افراد مبتلا به پارکینسون به تدریج سلول‌های مغزی تولیدکننده‌ دوپامین، از دست می‌روند. دوپامین یک پیام‌رسان شیمیایی مهم است که به کنترل حرکت کمک می‌کند. این موضوع منجر به علائم بارز بیماری مانند لرزش، سفت شدن عضلات و مشکلات تعادل می‌شود.
درمان‌های فعلی شامل جایگزینی دوپامین از طریق دارو یا تحریک عمیق مغز از طریق الکترودهای مغزی کاشته‌ شده با جراحی برای تحریک سلول‌های سالم باقی مانده هستند. این الکترودها به دستگاهی که در زیر پوست قفسه سینه قرار داده شده است، متصل می‌شوند که پالس‌های الکتریکی را برای کنترل فعالیت غیرطبیعی مغز ارسال می‌کند.
در حالی که این رویکردها به مدیریت علائم کمک می‌کنند، اما با اشکالات قابل توجهی همراه هستند. داروها می‌توانند در طول زمان کارایی خود را از دست بدهند و جراحی مغز به کاشت سخت افزار دائمی نیاز دارد و خطراتی از جمله مشکلات شناختی و افسردگی را به همراه دارد.
دانشمندان مرکز ملی علوم و فناوری نانوی چین به رهبری پروفسور چونیینگ چن(Chunying Chen)، یک جایگزین بالقوه با استفاده از نانوذرات طراحی شده ویژه ایجاد کرده‌اند که ذرات بسیار ریزی هستند که هزاران مورد از آنها می‌توانند روی عرض یک موی انسان قرار بگیرند. سیستم آنها، سه جزء کلیدی دارد.
یک پوسته طلایی که با تولید گرمای ملایم به نور مادون قرمز پاسخ می‌دهد. یک مولکول هدف‌گیری که به ذرات کمک می‌کند تا به سلول‌های مغزی خاصی بچسبند و یک پروتئین درمانی که توده‌های پروتئین مضر تجمع یافته در پارکینسون را تجزیه می‌کند.
هنگامی که پزشکان این نانوذرات را به ناحیه خاصی از مغز تزریق می‌کنند و نور مادون قرمز که می‌تواند از جمجمه و بافت عبور کند را از بیرون سر به آن می‌تابانند، ذرات به اندازه‌ای گرم می‌شوند که کلیدهای حساس به حرارت طبیعی را روی سلول‌های مغز فعال می‌کنند. این فعال‌سازی به بازیابی عملکرد طبیعی سلول‌ها کمک می‌کند و همچنین سیستم‌های پاکسازی طبیعی مغز را برای حذف پروتئین سمی فعال می‌کند.
در آزمایش‌ها، موش‌هایی که علائم مشابه پارکینسون داشتند، یک تزریق نانوذرات را دریافت کردند و سپس جلسات نوردرمانی هفتگی به مدت پنج هفته روی آنها انجام شد. نتایج قابل توجه بود. موش‌های تحت درمان تقریبا به خوبی موش‌های سالم در آزمایش‌های فیزیکی مختلف شرکت کردند. هنگامی که محققان بافت مغز آنها را بررسی کردند، دریافتند که سلول‌های آسیب دیده قبلی بهبود یافته و خوشه‌های پروتئین سمی کاهش یافته است.
این رویکرد چندین مشکل موجود در درمان‌های فعلی را حل می‌کند. این سیستم به رغم تحریک عمیق مغز، به سخت افزار دائمی در مغز نیاز ندارد. همچنین به جای مواد ژنتیکی خارجی، با سیستم‌های موجود در مغز کار می‌کند. نور مادون قرمز می‌تواند دقیقا به سمت مناطق خاصی از مغز نشانه گرفته شود و امکان درمان هدفمند را بدون تأثیر بر نواحی دیگر فراهم می‌کند.
آزمایش‌های ایمنی نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان دادند. نانوذرات دست کم به مدت هشت هفته بدون ایجاد عوارض جانبی قابل توجه در جایی که قرار بود باقی بمانند، حفظ شدند.
این تحقیق هم گامی اولیه به سمت یک درمان بالقوه را نشان می‌دهد و همچنین فرصت‌های جدیدی را نیز برای سایر بیماری‌های عصبی باز می‌کند. این رویکرد درمانی تحریک عمیق مغز «بی سیم» ممکن است انقلابی در نحوه درمان بیماری‌های مغزی که شامل تجمع پروتئین و اختلال عملکرد عصبی می‌شوند، ایجاد کند.