بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا /تحقیقات پیشگامانه در دانشکده پزشکی دانشگاه سنت اندروز انگلیس نشان داده است که استفاده از بیومارکرها ‏یا ‏آزمایش نشانگرهای زیستی در ‏افراد در معرض خطر سرطان ریه، منجر به کاهش عمده مرگ و میر این این افراد ‏می‌شود.‏
این مطالعه که بر روی 12 هزار فرد سیگاری و سیگاری سابق انجام شد، نشان می‌دهد که چگونه نشانگرهای زیستی - شاخص‌های قابل اندازه‌گیری تغییرات بیولوژیکی- می‌توانند افراد در معرض خطر بالای سرطان ریه را شناسایی کنند که این امر منجر به تشخیص زودتر و بهبود قابل توجه نتایج می‌شود.
پروفسور فرانک سالیوان، همراه با همکارانش از وزارت بهداشت انگلیس و دانشگاه‌های داندی، گلاسکو، آبردین و ناتینگهام، آزمایشی در چنین مقیاس بزرگی را رهبری کردند. این مطالعه نشان داد که آزمایش افراد در معرض خطر با نشانگرهای زیستی منجر به کاهش 40 درصدی مرگ و میر ناشی از سرطان ریه و علل دیگر در طی پنج سال شد.
بیومارکرها، شاخص‌های قابل اندازه‌گیری فرآیندهای بیولوژیکی مانند پروتئین‌ها یا سایر مواد موجود در خون یا ادرار هستند. این نشانگرها می‌توانند تغییراتی را در بدن نشان دهند که ممکن است نشان دهنده بیماری، از جمله سرطان، حتی قبل از ظاهر شدن علائم باشد.
سرطان ریه یکی از کشنده‌ترین سرطان‌ها در جهان است و هر سال حدود 2 میلیون مورد جدید و 1.76 میلیون مرگ و میر به همراه دارد. در حالی که درمان‌های مؤثر وجود دارد، اما اغلب آنها بسیار دیر انجام می‌شود؛ زیرا بیماری معمولا در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود. با استفاده از نشانگرهای زیستی برای شناسایی افراد پرخطر یا تشخیص علائم اولیه سرطان ریه، این رویکرد می‌تواند به نجات جان انسان‌ها کمک کند.
هدف این تیم تحقیقاتی بررسی این موضوع است که چگونه آزمایش نشانگر زیستی می‌تواند برنامه‌های غربالگری سرطان ریه را که در حال حاضر در چندین کشور در حال توسعه یا اجرا هستند، افزایش دهد. این راهکار هدفمند می‌تواند شناسایی افراد در معرض خطر را بهبود بخشد و اطمینان حاصل کند که از منابع غربالگری به طور موثر استفاده می‌شود.
دکتر فرانک سالیوان، پروفسور مراقبت‌های اولیه در دانشکده پزشکی دانشگاه سنت اندروز، با تاکید بر اهمیت تشخیص زودهنگام این بیماری، می‌گوید: این مطالعه در کنار دیگر روش‌ها همچون تکنیک‌های تصویربرداری، نشان می‌دهد که در حال حاضر تشخیص زودهنگام سرطان ریه امکان پذیر است. این خبر بسیار خوبی است؛ زیرا اگر این بیماری به‌اندازه کافی زود تشخیص داده شود، درمان‌های بهبودیافته‌ای که اکنون در دسترس هستند، شانس موفقیت بسیار بیشتری دارند.