بزرگنمايي:

ایران پرسمان - فرارو /متن پیش رو در فرارو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
ایران در دهه هشتاد طی قراردادی با روسیه، توانست بخشی از سامانه‌های پدافندی خود را به روز کند. قسمتی از خرید‌ها تحویل ایران شد، اما روس‌ها در پیروی از تحریم‌های شورای امنیت و صدور قطعنامه‌ها ذیل بند 41 فصل هفتم منشور ملل متحد، از تحویل سامانه‌های اس 300 به ایران خودداری کردند.
در جریان حمله اسرائیل به ایران، همانطور که انتظار می‌رفت سیستم‌های پدافندی نقش محوری را برای خنثی‌سازی هجوم دشمن ایفا کردند. چرا که با توجه به عدم وجود مرز مشترک میان ایران و اسرائیل و اهمیت بعد مسافت، رژیم صهیونیستی طبیعتاً از طریق هوا به ایران حمله می‌کرد. در این میان، توجه‌ها به سامانه پدافند هوایی بومی باور – 373 جلب شده است. سامانه‌ای که طراحی و ساخت آن زمانی شروع شد که روسیه اس – 300‌های خریداری شده را به ایران تحویل نداد.
 غالب سامانه‌های پدافندی از سه بخش تشکیل می‌شوند؛ رادار، پست فرماندهی و لانچر یا سکوی پرتاب. در بعضی سامانه‌ها، این سه بخش تجمیع می‌شود تا قابلیت تحرک‌پذیری پدافند بالاتر برود. با توجه به پیشرفت پرتابه‌ها و تنوع آنها، کشور‌ها تلاش می‌کنند سامانه‌های پدافندی خود را نیز تقویت کنند که توانایی مقابله با انواع موشک‌های کروز و بالستیک را داشته باشند.
عیار جنگ‌افزار‌ها نیز در میدان نبرد حقیقی مشخص می‌شود و ده‌ها مانوور نیز نمی‌تواند نقاط ضعف آنها را در حد یک درگیری واقعی، مشخص کند. باور 373 از این جهت مورد توجه قرار گرفت که بر اساس اخبار غیررسمی و تائیدنشده – به طور کلی اخبار محدودی از حمله اسرائیل از سوی منابع داخلی منتشر شده است – قابلیت بالایی از خود نشان داده است. 
شناسایی، رهگیری و انهدام
وبسایت تخصصی Army Recognition پس از حمله بامداد شنبه درباره سامانه باور – 373 نوشت: «با گذشت زمان، ایران از مهندسی معکوس و ارتقاء سیستم‌های قدیمی‌تر به توسعه پلتفرم‌های کاملاً بومی گذر کرد. یکی از برجسته‌ترین دستاورد‌ها توسعه باور- 373 بود، یک سیستم دفاع موشکی دوربرد زمین به هوا که در سال 2019 رونمایی شد. این سامانه می‌تواند با چندین هدف در برد‌های طولانی از جمله هواپیما‌های رادارگریز پیشرفته و موشک‌های بالستیک درگیر شود. این سامانه منعکس کننده پیشرفت‌های فن‌آوری قابل توجه ایران در حوزه رادار، هدایت موشکی و دستیابی به هدف است.»
باور چگونه متولد شد؟
ایران در دهه هشتاد طی قراردادی با روسیه، توانست بخشی از سامانه‌های پدافندی خود را به روز کند. قسمتی از خرید‌ها تحویل ایران شد، اما روس‌ها در پیروی از تحریم‌های شورای امنیت و صدور قطعنامه‌ها ذیل بند 41 فصل هفتم منشور ملل متحد، از تحویل سامانه‌های اس 300 به ایران خودداری کردند.
درگیری سیاسی و دیپلماتیک ایران و روسیه برای تحویل گرفتن این سامانه‌ها ادامه پیدا کرد تا در نهایت پس از مشخص شدن تکلیف مذاکرات هسته‌ای و انعقاد توافق اولیه لوزان، این ممنوعیت از سوی روسیه لغو شد و ایران در نهایت سامانه‌های اس – 300 پی‌ام‌یو2 را تحویل گرفت. 
در دل این مشکلات، ساخت سامانه باور 373 کلید خورد. در نهایت این سامانه که در وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح با مشارکت معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری و قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیاء ساخته شد، سال 1398 با حضور حسن روحانی رئیس‌جمهور وقت رونمایی شد و در معرض نمایش قرار گرفت.
بر اساس اطلاعات موجود، این سامانه که بر اساس اس 300 روسی طراحی شده، می‌تواند اهداف پرنده را از فاصله 450 کیلومتری شناسایی، از فاصله 400 کیلومتری رهگیری و نهایتاً با استفاده از موشک‌های صیاد 4 بی در فاصله 300 کیلومتری و تا ارتفاع 32 کیلومتری از سطح زمین هدف قرار بدهد.