بزرگنمايي:

ایران پرسمان - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
ظاهرا وزیر کشور قصد دارد یکی از چهره‌های مخالف اصلاحات را به‌عنوان استاندار اصفهان انتخاب کند. احتمال حضور مهدی جمالی‌نژاد، چهره نزدیک به جبهه پایداری به‌عنوان استاندار اصفهان و در کنار انتصاب جواد اوجی، وزیر نفت دولت سیزدهم به ‌عنوان قائم‌مقام سازمان انرژی اتمی توسط محمد اسلامی، رئیس این سازمان که خودش هم توسط پزشکیان از دولت قبل مجدداً ابقا شده است واکنش برانگیز شد. البته این ماجرا، موضوع جدیدی نیست و دست‌کم در یک ماه اخیر در کابینه چهاردهم و حتی وزرا شاهد آن بودیم. مثلا علیرضا کاظمی اکنون وزیر آموزش‌وپرورش است که شهریور 1400 طی حکمی از طرف ابراهیم رئیسی به سمت سرپرست این وزارتخانه منصوب شده بود. اسماعیل خطیب هم وزیر اطلاعات دولت سیزدهم بود که مجدداً فرمان این وزارت را به دستان او سپردند. امین‌حسین ‌رحیمی، وزیر دادگستری دولت سیزدهم بار دیگر به ‌عنوان وزیر دادگستری دولت چهاردهم به مجلس معرفی شده بود که بدین‌ترتیب با رای اعتماد پارلمان، او وزیری است که در دو دولت متفاوت رئیسی و پزشکیان حضور دارد. جالب است که احمد دنیامالی از نزدیکان محمدباقر قالیباف که بیشترین تصدی را در کابینه دوم احمدی‌نژاد داشته، چهره‌ای است که توسط مسعود پزشکیان برای سکانداری وزارت ورزش معرفی شد. صحبت از وزیر نزدیک به محمدباقر قالیباف، رقیب مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست‌جمهوری و نامزد حامی سعید جلیلی که می‌شود، این حواشی را نیز نباید فراموش کنیم که اتفاقاً در چند روز اخیر متوجه شده‌ایم که آرش زره‌تن‌لهونی، نماینده اهل سنت مجلس دوازدهم که به ‌عنوان استاندار کردستان معرفی شده هم از نزدیکان قالیباف است.

حتی رهبر انقلاب نیز در مورد دخالت نمایندگان مجلس در انتصابات گفته بودند: «واقعاً نمایندگان نباید در امور انتصابات دولتی دخالت کنند. یکی از مسائل مطرح در قانون اساسی اصل تفکیک قواست؛ یعنی او (دولت) کار خودش را بکند و شما (مجلس) هم کار خود را بکنید. اگر ایرادی هم داشت مطرح کنید» اما کو گوش شنوا. نمایندگان پایداری کار خودشان را می‌کنند. بنابراین خبر انتصاب احتمالی مهدی جمالی به ‌عنوان استاندار احتمالی اصفهان درحالی واکنش‌های بسیاری داشت که حتی چهره‌های سیاسی اصفهان هم گلایه خودشان را در فضای مجازی به گوش رئیس‌جمهور رساندند. جمالی‌نژاد که زمانی هم شهردار اصفهان بوده، حامی سرسختی نیز دارد. امیرحسین بانکی‌پور، نماینده مجلس و طراح لایحه حجاب و عفاف نماینده مجلس از طرفداران پروپا‌قرص برای استاندار شدن اوست. بانکی‌پور در نشست خبری‌اش هم گفته بود: «وزیر کشور در دولت قبل سه بار با من در مورد استانداری مشورت کرد. در این دوره وزیر کشور با مجمع نمایندگان استان مشورت کرد و مجمع نیز این دوره بسیار متحد و هماهنگ عمل کرد و تشکیل جلسه داد و حتی نماینده ارامنه نیز در جلسات مجمع نمایندگان و شهرستان حضور دارد». آمران و عاملان انسداد فرهنگی اجتماعی چند سال اخیر استان اصفهان هم از رفقای جمالی‌نژاد محسوب می‌شود که احتمالاً با انتصاب او از صندلی‌های دولتی تکان نخورند. فراموش نکنیم که اتفاق ورزشگاه نقش‌جهان و کنسرت قربانی که حتی در دولت ابراهیم رئیسی نیز منجر به اختلاف عیان بین مسئولان استانی و دولتی شد تنها نمونه کوچکی از طرز تفکر بسته دوستان جمالی‌نژاد در اصفهان است.
شکایت اصفهانی‌ها
اصفهان از آن استان‌هایی است که مردم قهر کرده‌اش در انتخابات ریاست‌جمهوری امسال کم نبودند. شاید به این دلیل است که اقلیت تندرو تا این حد تلاش می‌کنند تا گزینه خودشان را بر مسند قدرت استانداری بنشانند. موضوعی که متاسفانه دولت و وزیر کشور، آن را نادیده می‌گیرند. در همین راستا مینو خالقی یکی از فعالان سیاسی مدنی اصفهان به سازندگی می‌گوید که چطور می‌شود این دولت و با وجود رایی که با خون‌ودل به دست آورده است، تندترین مخالفانش و نمایندگان پایداری تعیین مناصب کنند و حرفشان را بر کرسی بنشانند. وی افزود: اگر قرار بود اینگونه استانداران انتخاب شوند به واقع مردم چرا به پزشکیان رای دادند؟ اگر قرار است، تیم پایداری و طراحان لایحه حجاب و عفاف تصمیم‌گیر انتصابات باشند و دولت سرخم کند چه امیدی می‌ماند. اصفهان استانی با معضلات جانکاه و ویرانگر است که به استانداری با شخصیت ملی با قابلیت حل مشکلات بالا نیاز دارد. لذا افراد تکراری در مناصب گذشته شهرداری، استانداری و فرمانداری در استان، آنچه می‌دانستند انجام دادند و روزگار اصفهان امروزه همین است که می‌بینیم.
همچنین محمد مهاجری، فعال اصولگرا هم در توئیتی نوشت: «گویا در چند استان ازجمله اصفهان برخلاف نظر مقام معظم رهبری مبنی بر عدم دخالت مجلس در انتصابات، نمایندگان پایداری‌چی درحال نشاندن استاندارهای خود هستند. انتصاب افراد نزدیک به این تشکل، اسمش وفاق نیست. حماقت است. آنها نمک نشناسند».
مرتضی طهرانی، رئیس شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان اصفهان هم گفت: اخیراً از کسی برای انتخاب استانداری اصفهان نام برده می‌شود که هیچ نسبتی با این گفتمان ندارد. او در گفت‌وگو با ایسنا تاکید کرد که معتقدیم کسانی باید برای منصب استانداری اصفهان مدنظر باشند که به شعار ایران برای همه ایرانیان اعتقاد داشته باشند و بتوانند این شعار رئیس‌جمهور را در عمل پیاده کنند. اخیراً از کسی برای استانداری اصفهان نام برده می‌شود که هیچ نسبتی با این گفتمان ندارد و چنین انتخابی اشتباه خواهد بود. کسی که در عقیده و عمل در انتخابات از رقیب پزشکیان دفاع کرده اکنون برای استانداری اصفهان جزوگزینه‌هاست. طهرانی افزود: «مردمی که به صندوق رای امید پیدا کردند، امید به تغییر دارند و اگر چنین اتفاقاتی بیفتد بدون‌شک بر انتخابات بعدی تاثیر منفی می‌گذارد. در تعجب هستم، کسی که تا دو ماه پیش کاملاً با گفتمان دولت فعلی مخالف بوده اکنون چگونه می‌تواند خود را با گفتمان دیگری که در مقابل آن است، تطبیق دهد. در ادبیات دینی این امر معنای خوبی ندارد و بهتر است که این فرد چنین سمتی را نپذیرد و خود را پیشنهاد ندهد چراکه بازتاب خوبی در بین مردم ندارد».
نکته جالب توجه این است که هنوز ماموریت استاندار پیشین تمام نشده که احتمال تصدی جمالی‌نژاد قوت گرفته است. طبق گفته حسین مطیع، استاد دانشگاه صنعتی اصفهان از دوره استاندار فعلی هم تا یک سال دیگر باقی‌مانده و باید اصل بر ابقا گذاشته شود. وی در گفت‌وگو با مهر می‌گوید: «نطق حکمرانی اقتضا می‌کند، استاندار فعلی تا پایان دوره ابقا شود مگر اینکه مورد خاص و اتفاق بزرگی رخ داده و خبط‌وخطابی سرزده باشد اما در حالت عادی باید بر سر استاندار فعلی، اجماع ‌‌نظر شکل بگیرد. لذا فعال شدن گروه‌های سیاسی برای انتخاب استاندار جدید را داریم که هر یک نماینده خود را معرفی می‌کند و این درحالی است که باید از رفتارهای جناحی و خطی تند پرهیز و متعادل رفتار کرد».
به هر حال گویا رئیس‌جمهور پزشکیان و وزیر کشور ایشان این موضوع مهم را در نظر نمی‌گیرند که استانداران در هر استان، نماینده دولت در آن شهر هستند. لذا زمانی که فردی انتخاب شود که از نزدیک‌ترین افراد به جریان مخالف دولت بوده و حتی تفکر و شعارهایش هم زمین تا آسمان فرق کند، دیگر چه نمایندگی‌ای برای قوه مجریه دارد و حامیان دولت چگونه می‌توانند پاسخگوی رای‌دهندگانی باشند که هرگز نمی‌خواستند، پای صندوق رای بیایند.