ایران پرسمان - فرادید / جگواروندی یک گربه وحشی بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است. ظاهری شبیه راسو و بدنی بلند و پا‌های کوتاه دارد و بر خلاف سایر گربه‌های وحشی در روز فعال است.

آن‌ها گربه‌سانان عمدتاً زمینی هستند و ترجیح می‌دهند از روی زمین شکار کنند، با این حال آن‌ها هم کوهنوردان و هم شناگرانی عالی هستند. آن‌ها معمولا به صورت منفرد زندگی می‌کنند، اگرچه گاهی اوقات به صورت جفت یافت می‌شوند. ماده‌های جگواروندی در هر زایمان چهار بچه به دنیا می‌آورند. 

ویژگی‌های ظاهری جگواروندی​
جگواروندی گربه‌ای با جثه متوسط با ساختار باریک و رنگی یکنواخت است که از نظر ظاهری با سایر گربه‌های نوتروپیک - مانند گربه‌های کوچک و خالدار در جنس لئوپاردوس - تفاوت چشمگیری دارد. این امر به تغییرات در کاریوتیپ آن نسبت داده شده است. 
جگواروندی بر خلاف 36 کروموزوم در سایر گربه‌های کوچک آمریکای جنوبی، 38 کروموزوم دارد و ویژگی‌های کروموزومی آن شبیه گربه‌های دنیای قدیم مانند گربه پلنگ است. در واقع، جگواروندی ویژگی‌های متعددی شبیه سمور و راسو نشان می‌دهد؛ بدنی کشیده با پا‌های نسبتاً کوتاه، سر کوچک و باریک، گوش‌های کوچک و گرد، پوزه کوتاه و دمی بلند.

طول سر و بدن بین 53 تا 77 سانتی متر است. دم قوی و عضلانی آن‌ها 31-52 سانتی متر طول دارد. جگواروندی تقریباً دو برابر بزرگتر از گربه خانگی است، 36 سانتی متر قد دارد و وزن‌اش 3.5 تا 7 کیلوگرم است. اگرچه نمونه‌های بزرگتر با وزن حدود 9 کیلوگرم گزارش شده است. همچنین نر‌ها کمی بزرگتر از ماده‌ها هستند.
رنگ موی آن‌ها یکنواخت است و حداکثر چند علامت کم رنگ روی صورت و شکم وجود دارد، اگرچه بچه گربه‌ها برای مدت کوتاهی خال دار می‌شوند. خال‌های سیاه و سفید روی لب‌ها و پوزه‌ها، مشابه علائم پوزه، در بچه‌ها و برخی بزرگسالان به وضوح دیده می‌شود.

جگواروندی‌های هر دو رنگ می‌توانند در یک زایمان به دنیا بیایند. جگواروندی‌های قهوه‌ای مایل به سیاه ظاهراً شبیه تایرا هستند، اما دومی را می‌توان با خال‌های شفاف و زرد رنگ روی گلو تشخیص داد. شکل قرمز بیشتر در مناطق خشک و باز دیده می‌شود. سر و گلو به وضوح رنگ پریده‌تر از بقیه بدن است. گوش‌ها با فاصله 2.5 تا 4 سانتی‌متر بدون هیچ نقطه‌ای در پشت هستند و در مجموع 30 دندان دارد.

حقایق جالب درباره جگواروندی
اندازه آن‌ها تقریبا دو برابر یک گربه خانگی است. این یعنی آن‌ها بزرگ هستند، اما در مقایسه با پوما‌ها یا جگوار‌هایی که در این منطقه نیز زندگی می‌کنند، هنوز کوچک هستند.
از نظر ظاهری شبیه راسو و سمور هستند. آن‌ها بدنی کشیده، پا‌های کوتاه، دمی بلند و صورت‌های له شده کوچک دارند. بسیار خجالتی هستند. دیدن این گربه‌ها در طبیعت سخت خواهد بود، زیرا آن‌ها خجالتی و گوشه گیر هستند. این تا حدی توضیح می‌دهد که چرا اطلاعات کمی در مورد آن‌ها وجود دارد.
معمولا منفرد هستند. آن‌ها گاهی اوقات به صورت جفت یافت می‌شوند، اما جفت آن‌ها مادران و فرزندان مسن‌تر یا جفت برای جفت گیری است. نزدیکترین خویشاوند آن‌ها پوماست. با این حال، پوما‌ها بسیار بزرگتر از جگواروندی‌های سایز متوسط هستند.
قدیمی‌ترین فسیل یک جگواروندی به 500 هزار سال پیش برمی گردد. دامنه وسیعی دارند و آن‌ها را می‌توان از آرژانتین تا مکزیک پیدا کرد.
در طول روز فعال هستند. این برای گربه‌های وحشی کمی غیر معمول است. به نظر می‌رسد که آن‌ها شکار را در صبح ترجیح می‌دهند، که احتمالا دلیل این است که شکار صبح به آن‌ها کمک می‌کند از سایر گربه‌های وحشی دوری کنند.

آن‌ها می‌توانند در رودخانه‌ها شنا کنند. این گربه‌ها اغلب در جنگل‌های بارانی زندگی می‌کنند، جایی که در رودخانه‌های با اندازه متوسط شنا می‌کنند. آن‌ها می‌توانند تا ارتفاع 2 متری به هوا بپرند. آن‌ها این کار را هنگام شکار پرندگان انجام می‌دهند.
صدا‌های مختلفی سر می‌دهند. از آن‌ها 13 تماس مختلف از جمله جیغ زدن، خرخر کردن، سوت زدن و هق هق ضبط شده است. تمایل به جوجه دزدی دارند. آن‌ها اغلب در حال خوردن جوجه‌های خانگی هستند که منجر به درگیری با کشاورزان می‌شود.
جگواروندی در هر زایمان 4 بچه می‌زاید. این بچه گربه‌ها در لانه‌هایی زندگی می‌کنند که در زیر درختان متراکم ساخته شده اند.