چاپ

ایران پرسمان - آرمان ملی /متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
عملکرد مجلس یازدهم در همین مدت کوتاه با حواشی زیادی همراه بود، از حمله به ظریف و رد اعتبارنامه تاجگردون نماینده اصلاح‌طلب بگیرید تا عقب‌نشینی درباره استیضاح رئیس‌جمهور. این روزها هم بحث بسته‌های معیشتی و طرحی در این‌باره مطرح است. به سراغ علی صوفی وزیر دولت اصلاحات و فعال سیاسی اصلاح‌طلب رفتیم تا دلیل برخی تناقض‌ها در عملکرد این مجلس را بدانیم و البته از چرایی صحبت‌های پرآب‌وتاب هفته گذشته قالیباف در تلویزیون بپرسیم.
آقای صوفی! از دیدگاه شما عمده تفاوت مجلس اصولگرای یازدهم با مجالس مشابه اصولگرای هفتم تا نهم چیست و عملکرد آن را طی این هفته‌ها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
یکی از آنها عنوانی است که به این مجلس داده‌اند. عناوین جدیدی مثل انقلابی و جهادی بودن به این مجلس داده شده که نسبت به مجالس هفتم تا نهم متفاوت است. مجلس کنونی را مجلس جوان نیز برشمردند. اما وعده‌هایی که این نمایندگان به مردم دادند دو چیز بود؛ نخست اینکه وضعیت معیشتی مردم را درست می‌کنند، مردم را از این وضعیت خلاص خواهند کرد و وسایل آسایش آنها را فراهم می‌کنند و دوم اینکه آقای روحانی را کنار خواهند گذاشت. «روحانی باید برود» شعار تعدادی از این نمایندگان بود. اما دیدیم که از این مجلس خواسته شد که در فکر تغییر دولت نباشد و دولت تا پایان، کار خودش را انجام دهد. بنابراین بخشی از این وعده‌ها مثل استیضاح منتفی شد. مجلسی که می‌خواست پوپولیستی در جهت همان وعده «روحانی باید برود» حرکت کند در این بخش خنثی شد. بدیهی است که وقتی قرار است روحانی بماند طرح سوال از او نیز بی‌معنی است. نکته دیگر، سیاست‌های اقتصادی است. ساختار کلی کشور همواره از سیاست‌های اخیر دولت مثلا در بحث بورس حمایت کرده است. آنطور که در صداوسیما می‌بینیم کاملا پشت قضیه است و نشان می‌دهد که حاکمیت از سیاست‌های دولت حمایت می‌کند. بنابراین مجلس به‌رغم شعارهای خیلی تندی که داده بود نتوانست کاری را پیش ببرد. به عبارتی هم‌اکنون هم از بعد سیاسی و هم اقتصادی آچمز شده است.
طرحی را که رئیس مجلس در مورد معیشت مردم تحت عنوان بسته معیشتی مجلس مطرح کرد چطور می‌بینید؟
چیزی که آقای قالیباف به‌عنوان طرح حمایتی مطرح کرد برای من کمی عجیب است. رئیس مجلس هنوز یک ماه از عمر مجلس نگذشته طرحی را مطرح می‌کند که معلوم نیست قانون شود. طرح باید در مجلس مطرح و به تصویب برسد و بعدا آقای رئیس مجلس بیاید و آن را در تلویزیون مطرح کند. این هم جای اشکال دارد، حالا بگذریم از اینکه خود طرح چقدر مشکل دارد و رابطه آن با اسناد بالاسری مثل چشم‌انداز 20ساله و برنامه ششم چه هست و چه نیست. اما آنچه به‌صورت کلی می‌توان گفت این است که این مجلس دچار سردرگمی است، از یک طرف آن روحیه تند را از خود نشان می‌دهد که به ظریف حمله می‌کند و نمی‌گذارد وزیر خارجه حرف بزند و به او اهانت می‌کند و بعد طرح سوال و زمزمه استیضاح رئیس‌جمهور مطرح می‌شود، سپس به یکباره از همه اینها مجبور می‌شود که عقب‌نشینی کند و اجازه می‌دهد که دولت به کار خودش ادامه دهد .
دلیل این سردرگمی چیست؟ آیا مجلس نمی‌دانست اگر موضوع استیضاح را مطرح کند چه خواهد شد؟
من تصور می‌کنم کل مجموعه حاکمیت از جمله دولت درباره تصمیم‌گیری‌های امروز به توافق رسیدند. اما این مجلس است که عقب‌مانده و ناهماهنگ بود. مجلس شعارها و وعده‌هایی که داده بود با آن توافق جمعی کشور نمی‌خواند. یعنی الان مجلس باید خودش را با حاکمیت تطبیق دهد، درحال حاضر دولت و قوه قضائیه و سایر بخش‌ها یک صدا دارند اما مجلس صدای متفاوتی داشت که اکنون عقب نشسته است و باید همه چیز را کنار بگذارد.
از طرح معیشتی مجلس می‌گفتید؟
در مورد طرح مذکور هم اگر این طرح بخواهد در تضاد با طرح‌های دولت که در واقع طرح مورد تاییدکل حاکمیت است باشد نمی‌توان کاری کرد. مجلس چاره‌ای جز هماهنگی ندارد.
موضوعی که در مورد قالیباف مطرح کردید مبنی‌بر اینکه او چنین طرحی را در تلویزیون مطرح کرده است چقدر تداعی‌گر میل او به کارهای اجرائی است؟
از گفت‌وگوی عجولانه آن شب همین برمی‌آمد که ایشان تایم از صداوسیما می‌گیرد و برنامه‌های خودش را بیان می‌کند، برخی از تحرک‌های دیگر مانند ملاقات‌ها با اقشار مختلف که ایشان دارد تداعی‌کننده همین است که آقای قالیباف در شرایط کنونی از فرصت تبلیغاتی هم1400 استفاده می‌کند .
خیلی‌ها می‌گفتند که یکی از دلایل وضعیت کنونی حضور بخش‌های غیرهمسو با روحانی و سنگ‌اندازی‌های آنان در کشور است. در حال حاضر که مجلس هم اصولگرا شده شاید با روی کارآمدن یک دولت اصولگرا در سال 1400 و همسویی‌اش با سایر بخش‌ها شاهد اتفاقات بهتری در کشور باشیم؟
نه، نمی‌توان امیدوار بود. عرض کردم مجموعه حاکمیت و دولت روحانی دغدغه اصلی‌شان تامین منابع مالی و کسری بودجه است که در دولت آینده یکدست هم همین دغدغه وجود دارد. مطمئن باشید در حال حاضر دولت کنونی هم کاملا با مجموعه یکدست است و هویت جدای از خود ندارد و تابع سیاست‌های کلی کشور است. ساختار کلی کشور دلیلی نمی‌بیند که در چنین شرایطی برای رفتن چنین دولتی هزینه کند، اتفاقا هر چه کارها و تصمیمات در همین دولت گرفته شود برای کل مجموعه حاکمیت بهتر است، چون همه هزینه‌ها و نارضایتی‌ها امروز به گردن دولت روحانی است، درحالی‌که اگر مجموعه ساختار کشور اجرای این کار را برعهده می‌گرفتند، کل ساختار هم باید هزینه‌ها را می‌دهد. ممکن است در سال 1400 با اصولگرا شدن به‌ظاهر شرایط همسویی به‌ وجود بیاید اما چنین چیزی به نفع ساختار کلی کشور نیست، چون تمام هزینه‌ها به نام آنها نوشته می‌شود نه کسی مثل رئیس‌جمهوری اعتدالی یا اصلاح‌طلب. برای همین آنها می‌خواهند تا اگر بنای کار یا تصمیمی در کشور است در همین دولت صورت بگیرد. تمامی تصمیمات چون ممکن است تبعاتی داشته باشد، این تبعات بهتر است به پای همین دولت روحانی نوشته شود، پس بهتر است تصمیمات مهم استراتژیک در همین دوره گرفته شود تا به پای کل ساختار نوشته نشود.
برخی معتقدند وضعیت کرونا برای کنترل افکار عمومی در شرایط اقتصادی کنونی به کمک مجموعه تصمیم‌گیر کشور آمده است تا چه میزان این موضوع را می‌پذیرید و به نظرتان در پساکرونا بزرگ‌ترین چالش‌ها چه خواهد بود؟
قطعا کرونا اوضاع را از بعد افکار عمومی کنترل کرده است؛ به‌ویژه اینکه مدیریت بحران کرونا باعث شد تنش‌ها و تعارضات کمتر به چشم بیاید و نتیجه خوبی هم داد، مردم اگر از همه چیز ناراضی باشند اما از نحوه کنترل کرونا ناراضی نیستند یا به‌واسطه کرونا به سایر نارضایتی‌ها فکر نمی‌کنند اما خود کرونا در درون عوارضی داشته است که این عوارض به چالش‌ها و مشکلات اضافه خواهد کرد؛ به این معنا که باعث رکود شده است، باعث شده بخش بزرگی از کشور یا بیکار بشوند یا درآمد خودشان را از دست بدهند و بر مشکلات معیشتی افزوده شده است، از طرفی شاخص‌های کلی رشد اقتصادی را بهم زده است و تبعات منفی به همراه خواهد داشت. برای همین بعد از کرونا دولت تازه باید بگوید عوارض کرونا در اقتصاد چه بود و جامعه هم باید بتواند این موضوع را بپذیرد وگرنه وضع در پساکرونا بدتر خواهد شد.