چاپ

ایران پرسمان - انتخاب / لارنس نورمن خبرنگار وال استریت ژورنال نوشت: خب، روبیو وزیرخارجه بالاخره پس‌زمینه تغییر ناگهانی موضع ویتکاف درباره غنی‌سازی را شرح داد و رسماً خبری را اعلام کرد که تقریباً با اطمینان قبلاً در رم به ایرانی‌ها منتقل شده: ایده بزرگ جدید واشنگتن این است که سوخت مورد نیاز برنامه هسته‌ای غیرنظامی ایران از خارج تأمین شود.
لارنس نورمن خبرنگار وال استریت ژورنال افزود: اما هر کسی که تاریخچه مذاکرات هسته‌ای را می‌داند، می‌داند که این ایده اصلاً جدید نیست. این ایده سابقه‌ای طولانی دارد و بار دیگر با این پاسخ ایران مواجه خواهد شد که آن‌ها هرگز به سوخت خارجی، به‌ویژه سوخت تأمین‌شده از سوی آمریکا، اتکا نخواهند کرد، و تنها تضمین واقعی، غنی‌سازی داخلی است.
اینجا روبیو به شکلی خلاصه توضیح می‌دهد چیزی را که ویتکاف نتوانست روشن کند:
بازار
«وزیر روبیو: بله. فکر می‌کنم استیو بعداً با شفاف‌سازی منظورش را این‌گونه بیان کرد که سقف واردات مواد غنی‌شده برای برنامه داخلی ایران همین خواهد بود.»
«آن‌ها الان هم این کار را می‌کنند. ایران یک راکتور هسته‌ای دارد که اورانیوم غنی‌شده در سطح 3.67 درصد از روسیه وارد می‌کند؛ چیزی که برای این نوع فعالیت‌ها نیاز است – اما خودشان آن را غنی نمی‌کنند. بنابراین فکر می‌کنم منظور استیو در آن مصاحبه، که بعداً هم شفاف‌سازی کرده، همین بوده.»
«یعنی درباره سطحی از مواد غنی‌شده صحبت می‌کرد که ایران می‌تواند از خارج وارد کند – مشابه چیزی که بسیاری از کشورها برای برنامه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای خود انجام می‌دهند.»
روبیو اینجا نسبتاً باگذشت با استیو ویتکاف برخورد کرده؛ چون واقعیت این است که ویتکاف چنین شفاف‌سازی‌ای بعداً نکرد. و برخلاف روبیو، حتی نتوانست اشاره‌ای درست به این ایده داشته باشد و در مصاحبه با فاکس آن را به‌درستی بیان نکرد. ولی به هر حال...
خلاصه اینکه: حالا آمریکا می‌گوید اشکالی ندارد که ایران سوخت برای برنامه غیرنظامی داشته باشد. خواستار برچیدن کل برنامه نیستیم. اما اجازه غنی‌سازی داخلی را هم نمی‌دهیم. از آن طرف ایران می‌گوید غنی‌سازی خط قرمز ماست. بیایید سرمایه‌گذاری کنید و از رشد صنعت هسته‌ای ما سود ببرید. نشست عمان جالب خواهد بود.
حدس من — و تأکید می‌کنم این فقط حدس من است، نه گزارش مستند — این است که ایران بر حق غنی‌سازی پافشاری می‌کند، می‌پذیرد که برای چند سال آن را به سطح 3.67 درصد محدود کند، و برای جلب نظر آمریکا کمی انعطاف نشان دهد. بعد از آن، تیم ترامپ باید تصمیم بگیرد که چه خواهد کرد.
بدیهی است که وقتی وارد بازی «باشه، یک‌کم غنی‌سازی داشته باشید تا تضمینی باشد که ما از توافق خارج نشویم و سوخت را قطع نکنیم» می‌شویم، سوال بعدی این است که محدودیت‌های سطح غنی‌سازی تا چه زمانی برقرار خواهند بود. یعنی چه؟ یعنی «سان‌ست‌ها». یعنی «برجام 2».