چاپ

ایران پرسمان - خراسان / «تاکتیک پیروزی در نبرد روایت ها» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم حامد رحیم پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
فرمان رهبر انقلاب برای تولید محتوا علیه نفوذ دشمن در افکار عمومی، تاکیدی دوباره بر ضرورت حضور جدی و هوشمندانه در میدان جنگ نرم است؛ میدانی که دشمن در آن با تمام قوا تلاش دارد تا محاسبات افکار عمومی ایران را دگرگون کند.
دشمن به ما حمله نظامی نمی‌کند، نه که نخواهد، بلکه نمی‌تواند. بازدارندگی ایران به سطحی رسیده که هرگونه رویارویی نظامی برای دشمنان هزینه‌های جبران‌ناپذیری دارد. اما جنگی که هر روز شدیدتر می‌شود، جنگ رسانه‌ای و عملیات شناختی است. هدف اصلی این جنگ، تغییر درک عمومی از واقعیت‌ها، تزریق یأس و ناامیدی، ایجاد دوگانه‌های کاذب و بر هم زدن انسجام اجتماعی است.
تهدید نرم‌افزاری دشمن یعنی ایجاد تصویری شکست‌خورده و مأیوس از ایران. در این مسیر، رسانه‌های بین‌المللی، شبکه‌های اجتماعی و جریان‌های فکری وابسته به دشمن، به‌طور مستمر در حال القای نارضایتی و بحران‌سازی مصنوعی هستند. اما چرا ما هنوز یک نظام حرفه‌ای و به‌روز رسانه‌ای برای مقابله با این جنگ نداریم؟
موفقیت این تصویرسازی با هدف حفظ و تشدید احساسات منفی و ایجاد التهاب روانی را شاید بتوان این‌گونه ارزیابی کرد که آیا توانسته‌اند در یک کاربر ایرانی بعد از گشت‌وگذار در اینستاگرام، توییتر و سایر شبکه‌های اجتماعی، در مجموع باعث افزایش احساسات منفی شوند یا نه. اگر خشم، غم و ناامیدی یک کاربر پس از مرور روزانه شبکه‌های اجتماعی افزایش یابد، این به معنی موفقیت عملیات تهدید نرم‌افزاری دشمن است. چنین فرایندی، نه‌تنها وضعیت روانی جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه باعث کاهش امید اجتماعی، ایجاد حس ناکارآمدی در حاکمیت و نهادهای داخلی و تشدید دوقطبی‌های مخرب در سطح افکار عمومی می‌شود. این همان نقطه‌ای است که دشمن به دنبال آن است: بحران‌سازی از درون و ایجاد بی‌ثباتی ذهنی و روانی در جامعه، بدون نیاز به مداخله فیزیکی.

ضعف رسانه‌های داخلی؛ مشکل کجاست؟
رسانه‌های داخلی بیش از آن که تمرکز خود را برای مقابله با تهاجم نرم‌افزاری دشمن بگذارند، درگیر رقابت‌های سیاسی و منازعات داخلی شده‌اند. این ضعف موجب شده است که فضای رسانه‌ای کشور بیش از آن که تولیدکننده گفتمان ملی باشد، به بازنشر خط رسانه‌ای دشمن بپردازد. یکی از مشکلات اساسی، رویکرد واکنشی رسانه‌های داخلی است. این رسانه‌ها اغلب در انتظار حمله رسانه‌ای دشمن می‌مانند و سپس سعی در پاسخ‌گویی دارند. این در حالی است که استراتژی صحیح رسانه‌ای، کنش‌گرایی و طراحی عملیات رسانه‌ای پیش‌دستانه است. ما نباید بنشینیم و منتظر بمانیم که ترامپ، نتانیاهو یا هر بازیگر دیگری چه می‌کند و سپس صرفاً واکنش نشان دهیم؛ بلکه باید با رصد و تحلیل دقیق خط رسانه‌ای دشمن، پویشی قدرتمند و هماهنگ در جهت هدایت افکار عمومی ایجاد کنیم.
مقابله با جنگ شناختی دشمن نیز نیازمند یک رویکرد فرابخشی و هماهنگ است. وزارت علوم، وزارت ارشاد، آموزش‌وپرورش، رسانه ملی و وزارت ارتباطات باید در یک راستا قرار گیرند و با یکدیگر همکاری کنند. این همکاری می‌تواند از طریق:
آموزش و ارتقای سواد رسانه‌ای در جامعه؛
افزایش تولید محتوای حرفه‌ای و هدفمند؛
تربیت نخبگان رسانه‌ای برای مقابله با عملیات شناختی دشمن؛
رصد و تحلیل خطوط رسانه‌ای دشمن و طراحی عملیات رسانه‌ای متقابل
و... باشد.
تحقق این اهداف نیازمند تصمیم‌گیری در سطوح کلان، نظیر شورای عالی امنیت ملی است. بدون طراحی و مدیریت یکپارچه، مقابله با جنگ نرم دشمن دشوار خواهد بود.
در این میان، مسئولان کشور نیز باید از ظرفیت رسانه‌ای خود استفاده کنند. امروزه هر مسئول دولتی، دیپلمات و سیاست‌مدار باید خود یک رسانه باشد. نمونه‌ای از این استفاده صحیح از دیپلماسی عمومی، عملکرد وزیر امور خارجه، آقای عراقچی، در ماه‌های اخیر بوده است که به‌طور نسبی توانسته از ابزارهای رسانه‌ای در عرصه دیپلماسی عمومی بهره بگیرد. اما این رویکرد باید در تمام ساختار مدیریتی کشور نهادینه شود.
یکی از کلیدی‌ترین اقدامات هم رصد، تحلیل و مهار خط رسانه‌ای دشمن است. اندیشکده‌ها، نخبگان رسانه‌ای و تحلیل‌گران داخلی باید خط اصلی رسانه‌ای دشمن را استخراج کنند و تولیدات رسانه‌ای داخلی به نحوی جهت‌دهی شوند که از تقویت این خطوط جلوگیری شود. در واقع، هر محتوایی که در داخل کشور به‌صورت ناخواسته در راستای القائات دشمن باشد، باید از دستور کار خارج شود.
جنگ شناختی، جنگی است که در آن برنده کسی خواهد بود که بتواند افکار عمومی را مدیریت کند. راهبرد رهبر انقلاب برای مقابله با تهدید نرم‌افزاری، یک نقشه راه دقیق برای نجات کشور از این تهاجم همه‌جانبه است.