چاپ

ایران پرسمان - روزنامه جوان /متن پیش رو در جوان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
صادق پرسا| دولتی‌های مجازی هشتگ «دو درجه کمتر» را ترند می‌کنند و وابستگان دولت هم بیرون از فضای مجازی به این پویش می‌پیوندند و کارناوال خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های دولتی هم این ترند و حامیانش را تیتر و خبر می‌کنند؛ با همین زنجیره قرار است مشکلات گاز و برق کشور حل شود! کسی منکر اصلاح الگوی مصرف ایرانی‌ها نیست، ولی این ماجرای دو درجه کمتر اصلاً شدنی نیست! این همه بوق و کرنا انگار یک کارکرد مهم‌تر هم دارد: القای ناترازی و بحرانی بودن شرایط و زمینه‌سازی برای تصمیم‌گیری‌های اعصاب‌خرد‌کن بیشتر و.... ان‌شاءالله که این همه ناراضی‌تراشی تعمدی نیست و ان‌شاءالله که این روند‌های معیوب، صرفاً به خاطر اعتماد و واگذاری امور به کارشناسان کارنابلدی است که چه‌بسا بدشان هم نیاید بر بدبینی‌ها و اعتراضات مردمی دامن بزنند؛ بگذریم.
اما چرا این «دو درجه کمتر» شدنی نیست؟! مگر خانواده‌های ایرانی روی اتاق خانه‌های‌شان دماسنج نصب کرده‌اند تا بر اساس آن دمای وسایل گرمایشی را کم و زیاد کنند؟! از شهر‌ها و روستا‌هایی که هنوز با نفت و بخاری خودشان را گرم می‌کنند، بگذریم، در همین پایتخت و سایر نقاطی که گاز گرمابخش خانه‌هاست، عملاً امکان اجرایی‌شدن کم کردن «دو درجه»‌ای دما وجود ندارد.
حتی اگر بپذیریم که همه مناطق صاحب گاز، موتورخانه‌ها و پکیج‌هایی دارند که کمی به‌روز بوده و قابلیت تنظیم دما دارد، هیچ چیز جلودار صاحبان موتورخانه‌ها و پکیج‌ها نیست که دما را افزایش ندهند! به بیان دیگر، وسایل گرمایشی در ایران، کاملاً شخصی و به اختیار صاحب وسیله عمل می‌کنند. فقط کافی است دمای هوا سرد شود تا دمای موتورخانه‌ها و پکیج‌ها هم بیشتر افزایش یابد!
چیز‌های زیاد دیگری هم هست که نشان می‌دهد «دو درجه کمتر» یک شوی رسانه‌ای برای وانمود کردن بحرانی بودن اوضاع است. مثلاً اینکه «دو درجه از چه دمایی کمتر؟!» هیچ‌کس تاکنون به این پرسش مهم پاسخ نگفته است. همه کسانی که به پویش «دو درجه کمتر» پیوسته‌اند، می‌توانند این‌گونه عمل کرده باشند: دمای موتورخانه و پکیج را برای دقیقه‌ای روی 100 تنظیم کرده، سپس با دو درجه کمتر روی عدد 98 ثابت کنند!
ما مثل برخی دیگر کشور‌ها نیستیم که سیستم‌های گرمایشی در یک شهر، بتوانند به‌صورت مرکزی روی یک عدد ثابت بمانند. ما ایرانیان مثل سایر شهروندان نیستیم که با کار‌های نمایشی و فرمایشی، به پویش‌های ساختگی بپیوندیم.
فرهنگ غلط بدمصرف کردن ما حتماً باید اصلاح شود، اما راهش «دو درجه کمتر» نیست. جایی که حتی وزیر دولت چهاردهم، رئیس‌جمهور را در نمایشگاه و جلوی انظار عمومی برای چراغ‌های بیهوده روشن دست می‌اندازد، نمی‌توان انتظار داشت که «دو درجه کمتر» راه به جایی ببرد.
جایی که قرار بود مازوت نسوزانیم تا آلودگی هوا نداشته باشیم و حالا هم آلودگی داریم و هم برق قطع می‌شود و هم گاز نداریم، نمی‌توان انتظار داشت «دو درجه کمتر» مثمرثمر واقع شود. این پیش‌زمستان است آقای رئیس‌جمهور! پیش‌زمستان سختی که در آن با تعطیل کردن به خاطر سرمای پاییزی قرار بود کار‌ها درست شود، اما بدتر شده است! زمستان سخت‌تر در راه است؛ گاز هم قطع خواهد شد و «دو درجه کمتر» به کارتان نخواهد آمد! لااقل از همین حالا فکر شش ماه دیگر و تابستان باشید. اگر به گفته خودتان از عهده خودتان کاری برنمی‌آید، دست‌کم کارشناسان کارنابلدتان را عوض کنید تا در تابستان هم برق قطع نشود، هم گاز! مثل همین نوبرانه زمستان آلوده که نه برق داریم و نه گاز!