چاپ

ایران پرسمان - آخرین خبر / تشعشعات یک نگرانی اولیه برای پروازهای فضایی طولانی مدت انسان است، مانند سفرهای برنامه ریزی شده به مریخ، که هدف سازمان هایی مانند ناسا و اسپیس ایکس است. سپر یا محافظ روش استاندارد برای محافظت از فضانوردان در برابر تشعشعات در طول این پروازها است. با این حال، هنگام پرتاب از زمین، سپر سنگین و بنابراین گران است. اگر در عوض، فضانوردان بتوانند سوار بر توده‌ای از سپر غول‌پیکر در فضا شوند که آنها را مستقیماً به مقصد می‌برد، چه؟
به نقل از یونیورز تودی ، این ایده‌ی جالبه مقاله ای از ویکتور رشتنیک و شاگردش در دانشگاه ملی تاراس شوچنکو در کیف است. آنها به داده های جمع آوری شده توسط سرویس افق های ناسا نگاه کردند و مدار بیش از 35000 اجرام نزدیک به زمین (NEOs) را برای مسیر حرکتشان تجزیه و تحلیل کردند تا ببینند، آیا مسیرهای آنها در جایی بین جفت های دوتایی زمین-زهره، زمین-مریخ یا مریخ-زهره تلاقی می کند؟ اگر چنین است، پس از نظر تئوری، می‌توان از آن‌ها به عنوان محافظ در برابر تشعشعات مرگباری استفاده کرد که فضانوردان باید در این سفر یا از آن رنج ببرند یا در برابر آن محافظت شوند.

با توجه به تعداد انبوه اشیایی که آنها به آن نگاه کردند، آنها مجبور به یافتن گزینه های مناسبی بودند تا این کار را انجام دهند. تخمین زده می شود که 525 نفر انتقال " alt="ایران پرسمان" width="100%" />

آنها سپس این فهرست را در طول نزدیک شدن به سیاره ای که از آن شروع می کردند به سرعت معقول کاهش دادند، برای اطمینان از اینکه یک فضاپیمای خدمه می تواند واقعاً بدون سوزاندن مقداری سوخت به سیارک برسد، تعداد گزینه ها را با تفکیک زیر به 120 کاهش دادند:
زمین -> زهره: 44
زمین -> مریخ: 17
مریخ -> زمین: 13
مریخ -> زهره: 2
زهره -> زمین: 38
زهره -> مریخ: 6
به عبارت دیگر، گزینه های زیادی برای سواری وجود داشت. مسلماً، هیچ یک از این ها فوق العاده جادار نخواهد بود، تخمین زده می شود که بزرگترین آنها فقط 0.37 کیلومتر قطر داشته باشد. با این حال، هنوز فضای زیادی برای جا دادن یک سفینه فضایی وجود دارد، تا زمانی که یک ناوشکن ستاره یا جنگنده از 40K بیشتر نباشد.
علاوه بر این، نویسندگان برخی از سیارک ها را پیدا کردند که مسیرهای منحصر به فردتری داشتند. 11 نفر امکان انجام انتقال "چندگانه" را داشتند، به این معنی که می توانستند از زمین به زهره بروند و سپس برگردند یا برعکس، اما تنها یک نفر همین کار را برای سفر زهره به مریخ انجام می داد. دو نفر حتی می توانند یک انتقال "دوگانه" انجام دهند، به این معنی که می توانند از زمین به زهره به مریخ یا از مریخ به زهره به زمین در کمتر از یک سال بروند. چیزی فراتر از این امکان پذیر نبود، آنها هیچ سیارکی شبیه به «دوچرخه آلدرین» که بین سیارات به طور نامحدود در یک مدار شناخته شده حرکت کند، پیدا نکردند.
این بدان معنا نیست که سیارک در حال حاضر وجود ندارد، شاید ما هنوز آن را پیدا نکرده باشیم. NEO Surveyor، یک ماموریت ناسا که برای پرتاب در سال 2028 طراحی شده است تا 90٪ از تمام NEO های بزرگتر از 140 متر قطر را پیدا کند، می تواند تعداد NEO های شناخته شده را با یک مرتبه بزرگی افزایش دهد.
با این حال، استفاده از هر یک از آنها برای یک سپر تشعشع عظیم برای یک مأموریت خدمه، کار بسیار اختصاصی تری می طلبد. دست‌کم چندین دهه با چنین تحولی فاصله دارد و این مقاله به این تلاش کمک می‌کند.