چاپ

ایران پرسمان - آخرین خبر / در شهری حدود 200 سال پیش دختر ماهرخ و مومنه‌ای زندگی می‌کرد که عشاق فراوانی واله و شیدای او بودند.
عاقبت امر با مرد مومنی ازدواج کرد. این مرد به حد استطاعت رسید و خواست عازم حج شود، اما از عشاق سابق می‌ترسید که در نبود او در شهر همسر او را آزار دهند.
به خانه مرد مومنی (به ظاهر) رفت و از او خواست یک سال همسرش را در خانه‌اش نگه دارد تا این مرد عازم سفر شود. اما نه‌تنها او بلکه کسی نپذیرفت.
🔸عاقبت به فردی به نام علی باباخان متوسل شد که لات بود و همه لات‌ها از او می‌ترسیدند.
🔹علی باباخان گفت: برو وسایل زندگی و همسرت را به خانه من بیاور.
🔸این مرد چنین کرد و بار سفر حج بست و وسایل خانه را به خانه علی بابا آورد. همسرش را علی بابا تحویل گرفت و زن و دخترش را صدا کرد و گفت مهمان ما را تحویل بگیرید.

🔹مرد عازم حج شد و بعد از یک سال برگشت. سراغ خانه علی بابا رفت تا همسرش را بگیرد.
🔸وقتی به خانه رسید، در زد. زن علی بابا بیرون آمد و گفت:
من بدون اجازه علی بابا حق ندارم این بانو را تحویل کسی دهم. علی بابا تبریز است، برو اجازه بگیر و برگرد.
🔹مرد عازم تبریز شد. در خانه‌ای علی باباخان را یافت.
🔸علی باباخان گفت: بگذار خانه را اجاره کردم، تحویل دهم با هم برگردیم.
🔹مرد پرسید: تو در تبریز چه می‌کنی؟
🔸علی باباخان گفت: از روزی که همسرت را در خانه جا دادم از ترس اینکه مبادا چشمم بلغزد و در امانتی که به من سپرده بودی، خیانت کنم، از خانه خارج شدم.
🔹من هم یک سال است اهل‌بیتم را ندیده‌ام و اینجا خانه‌ای اجاره کرده‌ام تا تو برگردی.
▫️زهد با نیت پاک است نه با جامه پاک
▪️ای بس آلوده که پاکیزه ردایی دارد