چاپ

ایران پرسمان - روزنامه جوان /متن پیش رو در جوان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
غلامحسین کرباسچی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و از اعضای حزب کارگزاران سازندگی معتقد است که نباید وقت مردم و دولت صرف سمت و جایگاه داشتن محمد جواد ظریف بشود و مشکلات بزرگ‌تری در کشور وجود دارد که باید سراغ آنها رفت.
در هفته‌ای که گذشت، ظرفیت زیادی از فضای سیاسی و رسانه‌ای کل کشور و البته مجلس و دولت گرفته شد و دولت حتی پای رهبری را هم به میان آورد فقط برای اینکه جواد ظریف که خلاف قانون «انتساب افراد در مشاغل حساس» بر مسند معاونت ریاست جمهوری نشسته، بتواند در جایگاه خود باقی بماند. در قانون مذکور معاون رئیس‌جمهور نمی‌تواند کسی باشد که یکی از اعضای خانواده او تابعیت غیرایرانی دارد. گفته می‌شود که پسر ظریف تابعیت امریکایی دارد که به دلیل تولد او در خاک امریکاست. دولت اصرار دارد این بند قانون تغییر کند. یکی از اعتراضات مخالفان لایحه دولت برای تغییر این بند، صرف وقت دولت و لایحه نوشتن برای باقی ماندن «یک نفر» در دولت بود. آنها می‌گفتند دولت باید وقت خودش را برای کار‌های مهم‌تر و مشکلات اصلی مردم، مثلاً مباحث اقتصادی یا برق و گاز بگذارد و خود و مجلس را درگیر کار یک نفر نکند.
حالا غلامحسین کرباسچی هم از حامیان دولت محسوب می‌شود، همین را می‌گوید که ظریف مسئله مردم نیست و پزشکیان باید کار‌های اصلی را انجام دهد. در عین حال از ظریف هم تمجید کرده تا حرف‌هایش باعث دلخوری هم‌جناحی‌هایش نشود.
او در گفت‌وگویی بیان کرده که «ظریف شخصیتش به این نیست که یک حکم یا سمت داشته باشد. او یک شخصیت بین‌المللی است و همه دنیا او را می‌شناسند و ارزش آقای ظریف به این نیست که سمت اداری داشته باشد یا نه. پزشکیان هم اگر می‌خواهد از نظرات ظریف خصوصاً در سیاست داخلی و خارجی استفاده کند، خیلی جنجال درست کردن روی اینکه سمتی داشته باشد یا نداشته باشد امر مهمی نیست.»
دولت‌ها برای سیاستگذاری و رسیدن به تصمیم ممکن است از مشورت‌های بسیاری بهره ببرند، اما الزامی نیست همه آنها عضو رسمی دولت باشند و حتی برای چنین عضویتی خلاف قانون عمل شود. طبعاً نمایش چهره‌ای قانونمند از دولت مفیدتر از حضور هر فردی در دولت به ازای بی‌قانونی بود. کرباسچی سپس ادامه داده که «پزشکیان باید کار‌های اصلی را انجام دهد، مردم این همه در زندگی دچار مسائل عدیده‌ای هستند، آن وقت سر اینکه یک فردی یک حکمی داشته باشد یا نه، وقت خودشان و کشور و مردم را گرفته‌اند. برای این کاری که می‌کنند نه می‌توانم انگیزه خدایی در نظر بگیرم نه انگیزه ملی، صرفاً لجبازی‌های شخصی است که کشور را به این وضعیت انداخته است.»