چاپ

ایران پرسمان - اعتماد / « آنچه خاورمیانه باید درباره اسرائیل بفهمد » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته علی آهنگر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
1200 کشته و 250 اسیر حداکثر خساراتی است که اسراییل مدعی آن در حمله 7 اکتبر حماس در یک‌سال پیش است. ادعایی در مورد کشته‌شدگان که هنوز از سوی مراجع مستقل تایید نشده است. اما در برابر این خسارت ادعایی، در طول یک‌سال گذشته بیش از 42 هزار نفر از جمله 18 هزار زن و 14 هزار کودک در غزه کشته شدند، 10 هزار کشته زیر آوارند. هزاران نفر زخم و جراحت برداشتند، میلیون‌ها نفر از خانه و کاشانه خود آواره شدند، هزاران خانه به ‌کلی ویران شد و تمام زیرساخت‌های غزه از میان رفت. تمام تلاش‌های صلح برای آزادی اسرا نیز از سوی نتانیاهو با شکست همراه شد. اکنون پس از یک‌سال که غزه به تمامی آواره و نابود شد، طغیان آتش مهارناپذیر اسراییل، لبنان و همه زیرساخت‌های آن را نشانه رفته است. آنچه در نیمه شب و بامداد یکشنبه 6 اکتبر بر جنوب لبنان گذشت، خبر از یک راهبرد جدید برای منطقه و خاورمیانه می‌دهد و این همان راهبرد هراس‌انگیزی است که کشورهای خاورمیانه از فکر کردن به آن پرهیز می‌کنند. راهبرد اسراییل در منطقه خاورمیانه با کریدور عرب-مد ترسیم شد. کریدوری که کشورهای حاشیه جنوب خلیج‌فارس آن را فضای گسترده اقتصادی خود می‌پندارند در حالی که اسراییل آن را نقشه استیلای جغرافیایی خود در منطقه می‌داند. کریدور عرب-مد در طنزآمیزترین وجه آن، این است که کالاهای خیالی ساخت هند در سال‌های آینده را وارد دریای عمان کند و از آنجا بدون آنکه بخواهد به آسانی به مسیر خود در دریای سرخ ادامه دهد، دشواری پیوستن به بندر و خشکی امارات را پذیرا شود و از آنجا با ریل، صحاری سوزان عربستان و اردن را طی کند تا به حیفا، بندر مدیترانه‌ای اسراییل برسد. چرا باید کالا و تجارت آنقدر دیوانه باشد که مسیر آسان دریای سرخ و کانال سوئز را ترک کند و محنت دریا به خشکی و خشکی به دریای کریدور عرب- مد را به جان بخرد؟
جلوگیری از رفتارهای تهاجمی دولت نتانیاهو بود، چرا که عدم پاسخ موثر به رفتارهای اسراییل، آنها را در اقدامات تهاجمی خود جسورتر کرده و منجر به این می‌شود که این رژیم ضربات بیشتری را بر پیکر محور مقاومت فرودآورد. لذا بر اساس نظریات معتبر در روابط بین‌الملل، برای جلوگیری از این اقدامات تنش‌زا، می‌بایست پاسخی معتبر و متناسب به این رفتارها داده می‌شد، تا هزینه ادامه آن برای اسراییل بالا برود.

به‌رغم هشدار جدی ایران و فرستادن سیگنال‌های شفاف، به نظر می‌رسد که اسراییل نسبت به عملیات وعده صادق2 واکنش نشان خواهد داد. اما به احتمال فراوان واکنش او در چارچوب قواعد بازی و محدود به اماکن نظامی خواهد بود. چرا که اگر اسراییل بخواهد تاسیسات هسته‌ای ایران را هدف قرار بدهد، عملا راه را برای تجدید نظر در دکترین هسته‌ای و دفاعی ایران باز کرده و به آن وجهه قانونی خواهد داد. در ماه آوریل و ایام عملیات وعده صادق1، ایران صریحا نسبت به هدف قرار دادن سایت‌های هسته‌ای کشور به اسراییل هشدار داده بود و اعلام کرده بود که این اقدام به معنای عبور از خطوط قرمز ایران است. همچنین محتمل است که طی روزهای آینده، شاهد واکنش‌های رفت و برگشتی از سوی طرفین نیز باشیم.
در نهایت باید گفت که تحولات اخیر منطقه، نظم جدید آن را رقم خواهد زد. تنش جاری میان ایران و رژیم صهیونیستی نه تنها این پتانسیل را دارد که تاثیر جدی بر آینده محور مقاومت بگذارد؛ بلکه می‌تواند تاثیر جدی بر روی نظم سیاسی- اقتصادی منطقه «منا» داشته باشد. برخی کارشناسان معتقدند درگیری کنونی در منطقه، جدال نظم‌سازان جدید و حافظان نظم قدیم است. به عبارت دیگر ایران و محور مقاومت با توجه به تداوم تهدید وجودی اسراییل و همچنین تحریم‌های امریکا تمایل دارند تا دامنه رقابت‌ها در محدوده برخوردهای ژئوپلیتیکی مانده و وارد فرآیند همکاری دسته‌جمعی با محوریت شورای همکاری خلیج فارس و اسراییل ذیل پیمان ابراهیم نشود. در سوی مقابل اسراییل تلاش دارد تا با تضعیف مقاومت بار دیگر خود را به عنوان قدرت برتر در منطقه شرق عربی تثبیت کرده و تبدیل به ضامن امنیتی کریدور آیمک شود. علاوه بر بازیگران منطقه‌ای، امریکا- هند از یکسو و از سوی دیگر چین- روسیه نیز دارای منافع مشخصی هستند که برای تحقق هر یک از آنها تلاش می‌کنند تا از یکی از طرفین منازعه حمایت کنند.