ایران پرسمان - تیتر برتر/روزنامه سان، این قمر زحل که میماس نامگذاری شده، دارای سطحی است که با دهانه‌های فراوان، شبیه به ستاره مرگ در جنگ ستارگان است.
با اهمیت‌تر از ظاهر آن، این است که امکان دارد زیر پوسته ضخیم یخی خود، اقیانوسی داشته باشد.
وجود آب مایع می‌تواند میماس را به یکی از مکان‌های بالقوه قابل سکونت در منظومه شمسی ما تبدیل کند.
بازار

پژوهشگران نظریه‌های خود را بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده توسط فضاپیمای کاسینی ناسا که در سال 1997 به سیستم زحل پرتاب شد، استوار کرده‌اند.
به‌طور خاص، آن‌ها به حرکت دورانی میماس با استفاده از سیستم تصویربرداری علمی کاسینی (ISS) نگاه کردند.
در مطالعه آمده است: اندازه‌گیری دامنه لیبراسیون به میزان -50.3 ± 1.0 دقیقه قوسی برای فرکانس مداری میماس یافت شد. نتیجه گرفته شد که میماس باید یا یک هسته سیلیکاتی به شدت بلند یا یک اقیانوس جهانی داشته باشد.
پژوهشگران همچنین توضیح دادند که چرا کاسینی به طور مستقیم اقیانوس را مشاهده نکرده است.
لینی افزود: «واقعا شگفت‌انگیز است که ما چیزی ندیده‌ایم، اما ضخامت پوسته یخی میماس به اندازه‌ای است که می‌تواند این اقیانوس را بدون هیچ فعالیت قابل توجهی که آن را برای میلیون‌ها سال فاش کند، حفظ کند. به همین دلیل است که کاسینی چیزی روی سطح میماس پیدا نکرد.»
لینی امیدوار است که مأموریت‌های آینده در نهایت یک فضاپیما را روی سطح میماس فرود آورند. او در این خصوص هم توضیح داد «من کاملا مطمئنم هر مأموریت فضایی به انسلادوس همچنین میماس را بازدید خواهد کرد، چرا که آن‌ها بسیار نزدیک هستند و سیستم‌های اقیانوسی بسیار مشابهی دارند، اما در زمان‌های مختلفی از تکامل خود قرار دارند.»