ایران پرسمان - مهر /پاپ فرانسیس نوشت:آیت‌الله سیستانی با مهربانی مرا در خانه خود پذیرفت، و این کار در سنت شرق حرکتی است بسی گویاتر از بیانیه‌ها و اسناد مکتوب، چراکه به معنای دوستی و عضویت در یک خانواده است.
کتاب خاطرات پاپ فرانسیس در سی و ششمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران از سوی نشر هرمس عرضه می‌شود.
نشر هرمس ترجمه کتاب «امید»، زندگی‌نامه پاپ فرانسیس را منتشر می‌کند. کتاب «امید» زندگی‌نامه خورخه برگولیو (پاپ فرانسیس) است که ابتدای سال 2025 منتشر شده است.
رایزنی نشر هرمس با ناشر ایتالیایی از روزهای پایانی سال 2024 آغاز شد اما همزمانی با تعطیلات ژانویه سبب شد که فایل نهایی کتاب کمی دیر در اختیار نشر قرار بگیرد. محمود قلی‌پور که ترجمه آثاری مثل « قطحی سرخ» و «رودخانه مه‌آلود» و «هیروشیما» را در کارنامه دارد، بهمن و اسفند را به ترجمه کتاب گذراند و متن نهایی را در روزهای نخست فروردین به نشر هرمس تحویل داد.
کتاب» «امید» اکنون مراحل نهایی آماده‌سازی را می‌گذراند و نشر هرمس امیدوار است در نمایشگاه کتاب آن را عرضه کند.

امید زندگی پاپ فرانسیس را از کودکی تا سال‌های رسیدن به مقام پاپی روایت می‌کند. خورخه برگولیو در روایت زندگی خود به سال‌های زندگی در آرژانتین و عضویت در انجمن یسوعی‌ها و تحصیل فلسفه و فعالیت‌های مردمی خود در مقام کشیش پرداخته است، در عین حال بسیاری از دیدگاه‌های مذهبی و سیاسی و اجتماعی خود را بیان کرده است.
یکی از بخش‌های خواندنی کتاب شرح دیدار او با آیت‌الله سیستانی، مرجع بزرگ تقلید شیعه، در سفر به عراق است که سطرهایی از آن در ادامه می‌آید.
«برای دیداری خصوصی که برایم اهمیت ویژه از جهت نقطه عطف مسیر گفت‌وگوی میان‌ادیانی و درک متقابل میان ملل داشت، به شهر مقدس نجف رفته بودم؛ مرکز تاریخی و معنوی اسلام شیعی، جایی که مرقد حضرت علی ( ع) ، پسرعموی پیامبر، قرار دارد. واتیکان دهه‌ها در تدارک این دیدار با آیت‌الله علی سیستانی بود، دیداری که هیچ‌یک از پیشینیانم موفق به انجامش نشده بودند.
آیت‌الله سیستانی با مهربانی مرا در خانه خود پذیرفت، و این کار در سنت شرق حرکتی است بسی گویاتر از بیانیه‌ها و اسناد مکتوب، چراکه به معنای دوستی و عضویت در یک خانواده است. این دیدار روح مرا تسلی بخشید و مرا مفتخر ساخت؛ چراکه او هرگز سران دولت‌ها را نپذیرفته و هرگز به‌پاس احترام از جای خود برنخاسته بود، و با این حال، آن روز، چندین بار این کار را در برابر من انجام داد، در حالی که من نیز با همان احساس احترام، بی‌کفش وارد اتاقش شدم.
از همان لحظه نخست، او را مردی فرزانه و مؤمن یافتم که از خشونت دل‌آزرده بود و متعهد به بلند کردن صدای خود در دفاع از ضعیفان و ستمدیدگان، با تأکید بر قداست حیات انسانی و اهمیت وحدت میان مردم. نگرانی عمیقی در سخنانش نسبت به درآمیختگی دین و سیاست احساس می‌کردم، نوعی نفرت نسبت به «روحانیون دولتی» که گمان می‌کنم در این مسئله با او هم‌نظر باشم؛ و در عین حال، دعوتی عاجزانه از قدرت‌های بزرگ تا از زبان جنگ دست بردارند و خرد و تدبیر را برتری دهند. جمله‌ای از او را به‌عنوان هدیه‌ای ارزشمند با خود همراه آوردم: «انسان‌ها یا به سبب دین برادرند یا به سبب آفرینش برابر.» پیش از برادری این برابری است که وجود دارد؛ و به این ترتیب چیزی برتر از برابری وجود ندارد. به همین دلیل است که مسیر صلح مانند توسعه حقیقی هرگز نمی‌تواند دوقطبی و بر اساس «تضاد» باشد، بلکه تنها می‌تواند فراگیر و عمیقاً محترمانه باشد.»