بزرگنمايي:

ایران پرسمان - فرهیختگان / «برو این دام بر مرغ دگر نه» عنوان یادداشت روز در روزنامه فرهیختگان به قلم محمدامین ایمانجانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
تیم مذاکره‌کننده‌ ایرانی امروز برای بار سوم رودرروی تیم مذاکره‌کننده‌ ترامپ می‌ایستد، آمریکایی‌ها به‌وضوح در مقابله با ایران دو مسیر را با هم پیگیری می‌کنند؛ نخست مذاکره و دوم تهدید نظامی. آن‌ها در انجام هر دو راهبرد اثرگذاری اجتماعی بر جامعه ایرانی و جنگ شناختی علیه ایران را دنبال می‌کنند.
بررسی تاریخ خباثت‌های آمریکایی‌ها در ایران نشان می‌دهد عملیات روانی روی موضوعات قومی و مذهبی از اولویت‌های آنهاست، آن‌ها این روز‌ها مترصّدند از کوچک‌ترین اشتباه‌ها در موضوع اختلافات دینی نهایت استفاده را ببرند.
 تحریک گسل مذهبی و تلاش برای اجتماعی‌سازی و اختلاف‌افکنی از این مسیر پروژه‌ای است که در دوره‌های مختلف از سوی آن‌ها آزموده شده است. البته آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها به‌وضوح در این مسئله دچار خطای شناختی هستند، موضوع وحدت مذاهب اسلامی در ایران مسئله‌ای متعلق به امروز و دیروز نیست، وحدت مذهبی دال مرکزی گفتمانی است که حتی به قبل از انقلاب اسلامی برمی‌گردد؛ موضعی که هم ریشه در سنت دینی ایرانیان دارد و هم در سنت روشنفکری.
در سال‌های پیش از انقلاب آیت‌الله بروجردی به‌عنوان بزرگ مرجع شیعی پیش منادی این ایده بود آن هم در وضعی که دستگاه جور دربار بدش نمی‌آمد این گسل را تحریک کند. با پیروزی انقلاب اسلامی و رهبری حضرت امام، وحدت به‌عنوان گفتمان مرکزی حلقهٔ پیشران شعار‌های انقلاب در همهٔ سطوح پیگیری شد که وحدت بین اهل‌سنت و شیعیان را هم در بر می‌گرفت، با رهبری آیت‌الله خامنه‌ای این راهبرد از سوی ایشان با جدیت دوچندانی پیگیری شد.
بازار
رهبر فرزانه انقلاب که تجربه زیسته تاریخی در میان مردمان اهل‌سنت داشتند ایده وحدت حول ارزش‌های اسلام و انقلاب و ایران را پرشور‌تر و جدی‌تر از همیشه پیگیری کردند. شاید هیچ مرجع تقلیدی به اندازه ایشان به حفظ حرمت‌های مذاهب گوناگون اسلامی هشدار و انذار نداده‌اند. این راهبرد‌ها سبب شده است بار‌ها اهل‌سنت در کنار شیعیان در صیانت و حفاظت از ارزش‌های اصیل اسلامی و دینی و در مبارزه با دشمنان اسلام و ایران دوشادوش یکدیگر از جنگ تحمیلی تا مبارزه با تروریست‌های داخلی و تا مبارزه با داعش و... بجنگند و شهید بدهند و خون آن‌ها با هم مخلوط شده و نهال وحدت را آبیاری کند.
حال در چنین شرایطی در روز‌های اخیر وقوع سلسله ‌اشتباه‌هایی از سوی رسانه ملی که اوج آن در توهین به بزرگان اهل‌سنت رخ داد، عجیب و مشکوک است، اتفاقی که پیش‌تر و پس از سفر مقام ارشد سعودی به ایران و دیدار با مقام‌معظم‌رهبری هم رخ داده بود. در تحلیل این وقایع خوب است که حسن‌ظن داشته باشیم و اظهارات مقام‌های ارشد سازمان صداوسیما را قبول کنیم و برخورد سریع و قاطع با عوامل احتمالی را ارج بنهیم و از هوشیاری اکثر بزرگان اهل سنت ممنون باشیم؛ اما این خوش‌بینی نباید مانع از آن شود که سؤال جدی خود را مطرح نکنیم: حالا که با عوامل خطای سیستماتیک برخورد شده است چه فکری درباره زمینه‌های این خطا و عوامل زمینه‌ای این خطا می‌شود؟
امیدوارم در این سلسله ‌اتفاق که بخشی از عوامل تولیدی و نظارتی دخالت داشته‌اند، به‌مانند بیشتر سوانح هوایی همه تقصیر‌ها گردن خلبان که دستش از دنیا کوتاه شده است؛ نیفتد و عوامل پیشینی شامل سیاست‌گذار یا کارگزار در میان مدیران مربوطه هم مورد بررسی قرار بگیرند.