بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه جوان / «ضرورت نگاه واقع بینانه به مذاکرات غیر مستقیم» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم رسول سنائی‌راد است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
مذاکرات غیر مستقیم ایران و امریکا با میانجیگری دولت عمان که بازتاب رسانه‌ای داخلی و خارجی بسیار بالایی هم دارد با دو نوع واکنش و ارزیابی مواجه شده است. یک دسته از فعالان رسانه‌ای و بازیگران سیاسی با خوش‌بینی نزدیک به ساده‌اندیشی نه تنها مذاکره را راه‌حل قطعی مسائل و مشکلات ایران با امریکا بلکه منطقه و جهان می‌دانند، و خروجی آن را توافقی قطعی تصور می‌کنند که فقط یک قلم عایدی اقتصادی آن هزار تا 2 هزار و500 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری امریکا در داخل ایران خواهد بود. 
ضمن اینکه برخی به قطعیت رسیدن به این توافق تا به آن پایه خوش‌بین هستند که تنها منع شرعی شرط‌بندی را موجب خودداری از گذاشتن شرط بر روی این موضوع اعلام کردند. 
در طرف دیگر هم فعالان رسانه‌ای و بازیگرانی قرار می‌گیرند که به شدت به مذاکره از اصل پذیرش آن تا پیامدهایش حتی در صورت توافق نه تنها هیچ امیدی ندارند، بلکه تمام آن را خسارت و تحقیر می‌دانند و فراتر از تئوری‌های توطئه یا فریب دلیلی برای پذیرش و ادامه مذاکرات قائل نیستند. 
از نگاه این گروه، نه تنها پذیرش اصل مذاکره مغایر هوشمندی و شرافت است و هیچ تأثیری در رفع تحریم‌ها نخواهد داشت، بلکه به معنای خیانت به آرمان‌های دینی و انقلابی نیز محسوب شده و بن‌مایه حرکت به سمت مذاکره فقط ترس و محافظه‌کاری است و نتیجه آن هم هموار کردن مسیر حمله دشمن یا سلطه او بر ما خواهد بود. 
بازار
پیداست که این دو نگاه افراطی و تفریطی، می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد دوقطبی سیاسی کاذب دیگری در جامعه و آن هم در ساحت سیاست خارجی شود که پیشبرد مسائل آن، در برابر بیگانگان و بدخواهان مستلزم قدرت است و وحدت و انسجام داخلی اصلی‌ترین مؤلفه تأمین این قدرت به حساب می‌آید. 
رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی، برای عبور دادن کشور از این دو نگاه افراطی و تفریطی، در دیدار مسئولان سه قوه، به صراحت فرمودند: «به این گفت‌و‌گو‌ها هم نه به صورت افراطی خوش‌بین باشیم و نه به صورت افراطی بدبین باشیم. این هم بالاخره یک کاری است، یک حرکتی است که تصمیم‌گیری شده و دارد اجرا می‌شود و در این قدم‌های اول هم خوب حرکت شده، خوب اجرا شده، بعد از این هم باید کاملاً با دقت دنبال بشود، خطوط قرمز مشخص است، برای طرف مقابل هم مشخص است، برای ما هم مشخص است و مذاکرات به شکل خوب دنبال بشود. ممکن است به نتیجه برسد، ممکن است نرسد، نه خیلی خوش‌بینیم نه خیلی بدبینیم.»
این نوع نگاه را باید نگاه واقع بینانه‌ای دانست که در آن همان‌گونه که خود معظم‌له عنایت دارند، باید همه جوانب و واقعیت را با هم دید و لحاظ کرد. در ادامه ایشان فرمودند: «البته به طرف مقابل خیلی بدبینیم، طرف مقابل را قبول نداریم، می‌شناسیم طرف مقابل را، اما به توانایی‌های خودمان خوش‌بین هستیم، می‌دانیم که ما خیلی کار‌ها را می‌توانیم انجام بدهیم، شیوه‌های خوبی بلد هستیم.» در این نگاه که معطوف به موقعیت و برآورد وضعیت دقیق و راهبردی است، به تمام قوت و ضعف‌ها و تهدید‌ها و فرصت‌های مذاکره یکجا و با هم توجه داشته و ضمن بی‌اعتمادی به حریف، به طرف خودی اعتماد می‌کند، با وجود ابهام نسبت به نتیجه، از تصور خیالی و رؤیاپردازی و همچنین هراس‌افکنی و کابوس‌نمایی اجتناب می‌نماید. 
در نگاه واقع بینانه، مذاکره غیر مستقیم در پیوند با ماهیت غیرقابل اعتماد امریکا از یک سو و توانمندی‌ها و ظرفیت‌های خود ما از سوی دیگر، به تصور و خیال وفور سیب و گلابی یا حس فلاکت و تحقیر نمی‌انجامد، اقتصاد و معیشت به مذاکرات شرطی نمی‌شود و شوق تولید و نشاط و تحرک کاهش نمی‌یابد. حاشیه و حاشیه‌سازی رنگ می‌بازد و مسائل فرعی بر مسائل اصلی سایه نمی‌اندازد. کاسبان و دلالان میدان پیدا نمی‌کنند و میدان تفرقه افکنی و دو قطبی‌سازی نیز تنگ می‌شود. 
در این نگاه از میدان هم غفلت نمی‌شود و سربازان میدان نه تنها آماده و دست به ماشه‌اند، بلکه به تقویت و توسعه قدرت هم همت می‌گمارند. 
سود چنین نگاهی را نظام، کشور و مردم می‌برند و البته بازار سیاست‌بازان از رونق می‌افتد و تیم مذاکره‌کننده نیز با اقتدار و اعتماد به نفس بالاتری به دفاع از منافع ملی، مصالح نظام و پاسداشت خطوط قرمز همت می‌گمارد و هیچ سیگنال ضعفی به حریف ارسال نمی‌شود و پشتوانه‌های عزت، حکمت و مصلحت برای پیشبرد اهداف برای دیپلماسی و دیپلمات ایرانی فراهم می‌آید. 
به تقویت نگاه واقع‌بینانه و طرد و منزوی کردن نگاه‌های بدبینانه و خوش‌بینانه افراطی باید به عنوان یک ضرورت راهبردی و حکیمانه نگریست که البته تحقق آن نیازمند صبر، حوصله و تلاش مضاعف است.