بزرگنمايي:

ایران پرسمان - جمهوری اسلامی / براساس اطلاعات اجمالی که از محتوای جوابیه ایران به نامه ترامپ در اختیار قرار دارد، البته از مجاری غیرمستقیم، ایران پیشنهاد مذاکره را پذیرفته است. مستقیم یا غیرمستقیم بودن مذاکره موضوع بعدی است و در این مرحله آنچه از اهمیت برخوردار است اصل پذیرفتن مذاکره است که اینهم در همان چارچوب یک قدم به پیش در سیاست خارجی دارای جایگاه ویژه است. 
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: سال 1404 را با یک قدم به پیش در سیاست خارجی شروع کرده‌ایم. این، یک موفقیت برای ملت ایران است که انتظار می‌رود زمینه‌ای برای موفقیت‌های بیشتر باشد.
اهمیت این موفقیت به دست آمده در سیاست خارجی را با ملاحظاتی مرور می‌کنیم.
1- خود پاسخ دادن به نامه دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، یک اقدام مثبت و متناسب با اصول دیپلماسی است. اینکه محتوای این جوابیه چیست، موضوع بعدی می‌تواند باشد، آنچه اهمیت دارد و باید آن را یک قدم به پیش در سیاست خارجی دانست نفس ارسال نامه جوابیه است. این کار در خرداد سال 1398 هنگامی که نخست‌وزیر وقت ژاپن «شینزوآبه» برای وساطت و ابلاغ پیام همین دونالد ترامپ به تهران آمده بود هم می‌توانست انجام شود. در آن زمان هنوز ترامپ مرتکب بعضی جرائم نشده بود.
2- هرچند مسئولان ایرانی متن نامه ترامپ و متن جوابیه ایران به آن را منتشر نکرده‌اند ولی مردم ایران با مراجعه به منابع خارجی اطلاعاتی از این نامه‌ها به دست آورده‌اند. این پنهان‌کاری بی‌فایده و حتی زیانبار هم باید روزی به پایان برسد و رفتار کارگزاران حکمرانی باید بگونه‌ای باشد که مردم با آنها احساس یگانگی کنند و مجبور نباشند برای کسب خبر به بیگانگانی مراجعه کنند که منطبق با منافع خودشان محتوا‌ها را جهت می‌دهند.
بازار
3- براساس اطلاعات اجمالی که از محتوای جوابیه ایران به نامه ترامپ در اختیار قرار دارد، البته از مجاری غیرمستقیم، ایران پیشنهاد مذاکره را پذیرفته است. مستقیم یا غیرمستقیم بودن مذاکره موضوع بعدی است و در این مرحله آنچه از اهمیت برخوردار است اصل پذیرفتن مذاکره است که اینهم در همان چارچوب یک قدم به پیش در سیاست خارجی دارای جایگاه ویژه است. 
روشن‌ترین نشانه اهمیت این موضوع را می‌توان در استقبال افکار عمومی داخل کشور از شنیدن خبر پذیرفتن مذاکره با آمریکا سراغ گرفت. حتی مسئولان رده‌های بالای حکمرانی هم علیرغم مخالف‌خوانی‌هائی که گاه و بیگاه می‌کنند نتوانسته‌اند خوشحالی خود از پذیرفتن مذاکره را پنهان کنند. آن فردی هم که در اظهارنظری نابهنگام در مصاحبه تلویزیونی از احتمال اجبار برای ساختن بمب اتمی سخن گفت در افکار عمومی بشدت تخطئه شد.
4- حال که بر مصادر امور معلوم شد افکار عمومی با مذاکره مشکلی ندارد و حتی از آن به گرمی استقبال می‌کند، آیا بهتر نیست با مردم همراه شوند و فعالانه در عرصه سیاست خارجی برای تأمین منافع ملی به پیش بروند؟ حکمرانان ما باید باور کنند که با تکیه بر پشتوانه قدرتمند و با استعانت از خدای قادر منان می‌توانند در تمام عرصه‌های بین‌المللی از حقوق مردم ایران دفاع کنند و در هیچ مذاکره‌ای زیر بار زور و زیاده‌خواهی‌ها نروند.
5- مبحث مستقیم بودن یا غیرمستقیم بودن مذاکره هم این روز‌ها از موضوعات داغ است که در محافل مختلف داخلی و خارجی درباره آن اظهارنظر می‌شود. ریشه این مبحث به دو نکته برمی‌گردد که طرفداران مذاکره مستقیم آنها را مطرح می‌کنند، یکی غیرقابل اعتماد بودن واسطه‌ها و دیگری کندی پیشرفت مذاکره. با اینکه این ایراد‌ها واردند ولی همگان باید برای تصمیم‌گیرندگان این حق را قائل باشند که در این مرحله به تشخیص خود عمل کنند و با توجه به نتایجی که به دست می‌آورند درباره مراحل بعدی تصمیم بگیرند. نتایج مثبت این مرحله چه بسا به تصمیم‌گیری برای مذاکره مستقیم منجر شود. درحال حاضر، اصل مذاکره را باید مغتنم شمرد.
6- سیاست یک قدم به پیش اگر با درایت و هوشمندی ادامه یابد می‌تواند به حل شدن تدریجی مشکلات داخلی ازجمله بحران اقتصادی و تأمین رضایتمندی عمومی منجر شود که موفقیت بزرگی خواهد بود. این موفقیت، دشمنان بزرگی در داخل و خارج از کشور دارد که با تمام توان درصدد مانع‌تراشی بر سر راه آن با توسل به عوام‌فریبی و شعارهائی همچون «وا اسلاما» و «وا انقلابا» سردادن خواهند بود. درایت و هوشمندی حکمرانان و مردم در مقابله با این جریان انحرافی نقش بسیار مهمی در برطرف ساختن موانع و تضمین حل مشکلات خواهد داشت. مانع‌تراشان، منافع خود را در جنگ جست‌و‌جو می‌کنند و در خارج از کشور نیز همفکرانی دارند. دلسوزان کشور و ملت باید با درایت و هوشمندی مانع جنگ شوند. شجاعت پرهیز از جنگ انقلابی‌ترین ویژگی است.