ایران پرسمان - گجت نیوز /فکرش را هم می‌کردید که پوست‌های دور ریختنی پیاز قرمز به جای سطل زباله، می‌توانند عمر سلول های خورشیدی را به طور چشمگیری افزایش دهند؟ این دقیقا همان چیزی است که محققان دانشگاه تورکو در فنلاند با همکاری دانشگاه آلتو و دانشگاه واگنینگن به آن دست یافته‌اند. آن‌ها یک لایه محافظتی مبتنی بر مواد زیستی تولید کرده‌اند که می‌تواند جایگزین مواد سنتی و مشتق شده از نفت در سلول خورشیدی شود.
شاید برایتان جالب باشد بدانید که سلول‌های خورشیدی به شدت در برابر تخریب ناشی از اشعه فرابنفش آسیب‌پذیر هستند و به همین دلیل، استفاده از لایه‌های محافظتی برای افزایش طول عمر آن‌ها ضروری است. پیش از این معمولا از موادی مانند پلی وینیل فلوراید (PVF) و پلی اتیلن ترفتالات (PET) که هر دو بر پایه نفت هستند، برای این منظور استفاده می‌شد.
اما دانشمندان در جستجوی جایگزین‌های پایدارتر، به نانوسلولز روی آورده‌اند؛ یک بیوپلیمر در مقیاس نانو که با تغییر آن با ترکیبات خاص، می‌توان خواص محافظتی در برابر UV را در کنار حفظ شفافیت بهبود بخشید.

در یکی از مطالعات اخیر، محققان نشان دادند که لایه‌های نانوسلولزی که با عصاره پوست پیاز قرمز غنی شده‌اند، عملکرد فوق‌العاده‌ای در مسدود کردن اشعه فرابنفش دارند. این لایه‌های زیستی توانستند 99.9٪ از اشعه UV تا طول موج 400 نانومتر را جذب کنند و حتی از فیلترهای UV مبتنی بر PET که به عنوان استاندارد صنعتی در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند، عملکرد بهتری نشان دهند.
رستم نظاموف، پژوهشگر دکترا از دانشگاه تورکو در این باره می‌گوید:
لایه‌های نانوسلولزی که با رنگ پیاز قرمز تیمار شده‌اند، یک گزینه امیدوارکننده برای کاربردهایی هستند که در آن‌ها ماده محافظ باید بر پایه مواد زیستی باشد.
مقایسه پوست پیاز با سایر فیلترهای UV زیستی
تیم تحقیقاتی در این مطالعه چهار نوع مختلف از لایه‌های محافظتی زیستی ساخته شده از نانوالیاف سلولز را به طور سیستماتیک مورد ارزیابی قرار دادند. این مواد با عصاره پیاز قرمز، لیگنین و یون‌های آهن تیمار شده بودند که هر کدام در مطالعات قبلی خواص مسدود کنندگی UV را نشان داده بودند. در میان نمونه‌های آزمایش شده، لایه حاوی عصاره پیاز قرمز موثرترین عملکرد را در کاهش اشعه فرابنفش از خود نشان داد.
یکی از چالش‌های مهم در توسعه پوشش‌های زیستی برای سلول‌های خورشیدی، ایجاد تعادل بین محافظت در برابر UV و شفافیت نوری بالا است. در حالی که اشعه فرابنفش (طول موج‌های زیر 400 نانومتر) تخریب سلول‌های خورشیدی را تسریع می‌کند، نور مرئی و نزدیک به مادون قرمز (700-1،200 نانومتر) باید عبور کنند تا تبدیل فوتوولتائیک به طور کارآمد انجام شود.

در مقابل، لایه نانوسلولزی تیمار شده با رنگ پیاز قرمز شفافیتی بیش از 80 درصد در محدوده 650-1،100 نانومتر از خود نشان داد که آن را به یک جایگزین بسیار مناسب برای کاربردهای فوتوولتائیک تبدیل می‌کند. ضمن اینکه این لایه در طول آزمایش‌های طولانی مدت، یکپارچگی ساختاری و عملکرد خود را حفظ کرده است.
برای ارزیابی پایداری طولانی مدت، محققان فیلترهای UV را به آزمایش‌های تسریع شده پیری با استفاده از نور مصنوعی به مدت 1000 ساعت قرار دادند. این تقریبا معادل یک سال قرار گرفتن در معرض نور خورشید در فضای باز در آب و هوای اروپای مرکزی است. در این مطالعه همچنین از تصویربرداری دیجیتال برای نظارت بر تغییرات بصری در لایه‌های محافظتی و سلول‌های خورشیدی زیرین استفاده شد.
به گفته محققان، این مطالعه بر اهمیت آزمایش‌های طولانی مدت برای فیلترهای UV تاکید می‌کند؛ چرا که محافظت در برابر UV و میزان عبور نور سایر فیلترهای زیستی در طول زمان به طور قابل توجهی تغییر کرده است. به‌طورمثال لایه‌های تیمار شده با یون‌های آهن در ابتدا میزان عبور نور خوبی داشتند، اما پس از پیری کاهش یافت.
لایه‌های فیلتر UV توسعه یافته بر روی سلول‌های خورشیدی حساس به رنگ آزمایش شدند که به ویژه در برابر تخریب ناشی از UV آسیب‌پذیر هستند. با این حال، محققان پیش‌بینی می‌کنند که یافته‌های آن‌ها به طور گسترده برای سایر فناوری‌های فوتوولتائیک، از جمله سلول‌های خورشیدی پروسکایت و آلی نیز قابل استفاده خواهد بود.
به‌گفته نظاموف، این نتایج برای محافظت در برابر UV سایر انواع سلول‌های خورشیدی و همچنین هر کاربردی که در آن استفاده از فیلتر UV مبتنی بر مواد زیستی از اهمیت بالایی برخوردار است، مرتبط است.
آینده‌ای سبزتر با ضایعات پیاز؟

جهت‌گیری‌های تحقیقاتی آینده شامل ادغام اجزای سلول‌های خورشیدی تجزیه‌پذیر برای تولید انرژی سازگار با محیط زیست است. محققان کاربردهایی مانند حسگرهای خودکفا در بسته‌بندی مواد غذایی و سایر دستگاه‌های الکترونیکی موقت را متصور هستند.
پروفسور کتی میتونن، متخصص مهندسی مواد، خاطرنشان کرد:
صنعت جنگلداری علاقه‌مند به توسعه محصولات جدید و با کیفیت بالا است. در زمینه الکترونیک، این محصولات ممکن است به عنوان اجزای سلول‌های خورشیدی نیز مورد استفاده قرار گیرند.
به نظر می‌رسد که ضایعات پیاز قرمز، این ماده به ظاهر بی‌ارزش، می‌تواند نقش مهمی در توسعه فناوری‌های انرژی پاک و پایدار ایفا کند. این کشف نه تنها راهی نوآورانه برای استفاده از مواد زائد ارائه می‌دهد، بلکه گامی مهم در جهت کاهش وابستگی به مواد نفتی در صنعت انرژی خورشیدی به شمار می‌رود. آیا می‌توانیم انتظار داشته باشیم که در آینده نزدیک، مزارع خورشیدی با رنگ و بوی پیاز درخشان شوند؟ زمان پاسخ خواهد داد.