بزرگنمايي:

ایران پرسمان - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
تقی آزاد‏ارمکی| در سال 1403 که روزهای پایانی‌اش را می‌گذراند، آنچه بیش از همه مورد توجه است، مشکلات اقتصادی، تورم، افزایش قیمت دلار و کاهش ارزش پول ملی ا‌ست. البته این‌ها را هر سال تجربه می‌کنیم اما در سالی که گذشت، بیشتر از هر زمان دیگری خودش را نشان داد. در کنار این مسئله، با اینکه با تغییر دولت، در بخش سیاسی، مسئله وفاق از سوی آقای پزشکیان مطرح شد و خیلی از اختلافات از میان رفت، اما آنچه بیش از همه مورد توجه است و فرآیند جامعه را به سمت سراشیبی برده، کاهش سرمایه‌های اجتماعی و اعتماد مردم به دولت و نظام سیاسی است.‌
بی‌اعتنایی مردم نسبت به تمام مسائل در جامعه بالا رفته و ما با جامعه در خود فرو رفته مواجهیم که تنها به خودش فکر می‌کند. یعنی یک نوع جدایی از نظام سیاسی حکومت را تجربه می‌کند. شاید بعد از نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری‌ این موضوع مطرح شد که نیمی از مردم مشارکتی نداشتند و این مسئله بسیار نگران‌کننده است. در این مورد باید گفت که در جوامع با دموکراسی‌های عادی، هیچ‌وقت 90-80 درصد مردم در انتخابات شرکت نمی‌کنند، انتخابات 50درصد به‌اضافه یک، انتخابات طبیعی در دنیاست.
بااینکه خیلی‌ها معتقد بودند که میزان مشارکت در انتخابات بسیار پایین بود اما باید گفت که مهم نیست مشارکت مثلاً 80 درصدی باشد، مهم این است که حتی همان شرکت‌کنندگان 40 درصدی را نگه داشت تا با دولت همراه باشند، این زمان است که می‌توان گفت که رئیس دولت، موفق عمل کرده. البته ما مکانیزم‌های دموکراتیک در کشور نداریم، به همین دلیل آن 50 درصدی که در انتخابات شرکت کردند، به 15 درصد کاهش پیدا کردند که این اتفاق به‌دلیل فقدان نظام حزبی رخ دارد. گرفتاری ما در جای دیگری است که هیچ‌وقت نتوانستیم آن را حل کنیم.
همیشه هم انتخابات خشونت‌آمیزی داشتیم و درگیری، توهین و... را شاهد بودیم. به‌هر‌حال مردم نگاه می‌کنند و می‌بینند رؤسای دولت‌ها، کاری از پیش نبرده‌اند، حتی در انتخابات شرکت می‌کنند تا شاهد تغییراتی باشند اما چون نتیجه‌ای از این مشارکت نمی‌بینند، در دوره‌های بعدی دیگر مشارکتی نخواهند داشت. مردم اساساً به دولت‌ها بدبین‌اند، به همین دلیل هم به تمام اتفاقات بی‌توجهی می‌کنند. من اسم این وضعیت را ناامیدی نمی‌گذارم، می‌گویم مردم دچار بی‌اعتنایی شده‌اند، آنها از نظام سیاسی عبور کرده‌اند و کار خودشان را می‌کنند تا زمانی که یا دولت اصلاح شود یا از میان برود.
مردم همین حالا هم دنبال جایگزین‌ نظام سیاسی هستند و در این میان برخی افراد مطرح می‌شوند، محبوب می‌شوند و بعد منفور و از چرخه خارج می‌شوند. تنها کاری که باید انجام شود این است که از دولت و حکومت مراقبت کرد. درحال‌حاضر اصلاً جامعه مسئله‌ساز نیست، بلکه باید نیروهای میانی وجود داشته باشند که مراقب تصمیمات نظام سیاسی باشند، تا پول‌هایش را هدر ندهد، درگیری‌های جهانی ایجاد نکند و... جامعه در این مرحله باید تیمارداری کند، باید از فروپاشی نظام سیاسی دولت جلوگیری کند تا بتواند در فرآیندی با مکانیزم‌های دموکراتیک اصلاحاتی رقم بزند.
از آن طرف، کشور هم شیب خطرناکی از جداافتادگی از نظام جهانی را هم تجربه می‌کند که این مسئله می‌تواند خطرناک باشد و کشور را وارد فاز جدیدی کند. در کنار همه اینها در سالی که گذشت، ما با مسائل دیگری هم مواجه بودیم، مانند افزایش بزه‌های اجتماعی، سرقت و خفت‌گیری‌های خشن. آمار طلاق بالا رفته، موارد خودکشی افزایش پیدا کرده و... اینها نشانه‌های بدی است که می‌توان گفت نسبت به سال قبل، تعداد بالاتری از آنها ثبت شده که هشداردهنده است.
بازار