بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / «گزارش یک واقعه» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم فرزانه ترکان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بیمارستان میلاد، یکی از بزرگ‌ترین بیمارستان‌های کشور و مهم‌ترین مرکز درمانی وابسته به سازمان تامین‌اجتماعی، روزانه پذیرای بیش از 8 هزار بیمار در کلینیک‌های مختلف خود است. این بیمارستان، به دلیل کمبود امکانات تخصصی در بسیاری از استان‌ها به مرجع اصلی درمانی برای بیماران تامین‌اجتماعی از سراسر کشور تبدیل شده است. در نتیجه، فشار کاری شدیدی بر کادر درمان این مرکز وارد می‌شود. در ماه‌های اخیر، مطالبات معوق کادر درمان در بسیاری از مراکز درمانی کشور، ازجمله بیمارستان میلاد، به نقطه اوج خود رسیده است. پزشکان و پرستاران این بیمارستان، علاوه بر حجم کاری بالا، با کاهش حقوق و تاخیر در پرداخت دستمزدها نیز مواجه هستند. این وضعیت موجب افزایش نارضایتی همچنین مهاجرت نیروهای درمانی به مراکز دیگر یا حتی خارج از کشور شده است. چند شب پیش، در نیمه‌شب، در بخش اورژانس بیمارستان میلاد- که خود به اندازه چند بخش بیمارستانی پذیرش بیمار دارد- درگیری شدیدی میان همراه یک بیمار و کادر درمان رخ داد. علت اصلی این درگیری، نارضایتی همراه بیمار از روند رسیدگی به وضعیت بیمار خود عنوان شده است. در پی شدت گرفتن اعتراضات، کادر درمان از انتظامات و حراست بیمارستان درخواست مداخله کردند. با ادامه یافتن التهابات، نیروی انتظامی نیز به محل حادثه فراخوانده شد اما با آمدن آنها تنش نه تنها کمتر نشد بلکه بیشتر هم شد. در ادامه، برخورد فیزیکی نیز رخ داد. یکی از پرستاران مرد که اعتراض کرده بود، هدف حمله فیزیکی قرار گرفت و بر اثر ضربه‌ای که به گوش او وارد آمد، پرده گوشش پاره شد. این اتفاق باعث افزایش تنش شد و فضای اورژانس کاملاً ملتهب گردید. سایر پرستاران و پزشکان که شاهد این برخورد بودند، اعتراض خود را نسبت به رفتار خشونت‌آمیز اعلام کردند اما درگیری تا حدی بالا گرفت که جو بیمارستان برای مدتی از کنترل خارج شد. اما برخی از فیلم‌ها نیز در فضای مجازی منتشر شد و توجه عمومی را به این واقعه جلب کرد. این حادثه علاوه بر خدشه‌دار کردن احترام و شأن کادر درمان، موجب افزایش نارضایتی و دلسردی پرسنل بیمارستان شد. پرستاران و پزشکان که پیش‌تر نیز از شرایط کاری دشوار و تاخیر در دریافت حقوق خود ناراضی بودند حالا با یک بحران جدید روبه‌رو شده‌اند که امنیت شغلی و حتی سلامت جسمی آنها را هم تهدید می‌کند. فرسودگی ناشی از کار طاقت‌فرسا، احساس بی‌عدالتی و نگرانی از امنیت محیط کار می‌تواند کیفیت خدمات درمانی را کاهش داده و به چرخه‌ای معیوب منجر شود: نارضایتی کادر درمان، کاهش کیفیت خدمات، اعتراض بیماران و همراهان و در نهایت، تنش‌های بیشتر در محیط بیمارستانی. در این شرایط آموزش نیروهای انتظامی برای مواجهه با شرایط بیمارستانی اولویت زیادی دارد. مداخلات در مراکز درمانی باید با اصول اخلاقی و حرفه‌ای همراه باشد. آموزش ماموران در نحوه برخورد صحیح با کادر درمان و بیماران ضروری است. به اضافه اینکه ایجاد یک چارچوب مشخص برای همکاری بین انتظامات بیمارستان و پلیس، بدون نقض حرمت کارکنان درمانی، ضروری است. در کنار این موضوع تامین‌اجتماعی و وزارت بهداشت باید با جدیت بیشتری به مطالبات کادر درمان رسیدگی کنند. افزایش حقوق، کاهش فشار کاری و تضمین امنیت شغلی از جمله اقداماتی است که می‌تواند روحیه پرسنل را تقویت کند. در عین حال بیمارستان و مسئولان بهداشت و درمان باید با انتشار گزارش‌های شفاف درباره اتفاقات اخیر توضیح دهند و اعتماد عمومی را جلب کنند. حفظ شأن و احترام کادر درمان یک مسئولیت جمعی است که مستقیماً بر کیفیت خدمات درمانی و سلامت جامعه تاثیر می‌گذارد. انتظار می‌رود که نهادهای ذی‌ربط با رویکردی سازنده، مانع از تکرار چنین حوادثی شوند و برای بهبود شرایط، اقدامات عملی انجام دهند.