بزرگنمايي:

ایران پرسمان - همشهری / روزنامه شهرداری تهران با انتقاد از وزیر آموزش و پرورش نوشت: در بحث تغییر چیدمان کلاس‌های درس آقای وزیر توضیح دهند چطور با کمبود مدرسه و کلاس درس که الان باعث شده کلاس‌ها در مدارس دولتی به بالای 40 نفر برسد و 3 دانش‌آموز در یک نیمکت بنشینند، می‌خواهد چیدمان را تغییر دهد و فضای کلاس را کارگاهی کند؟
روزنامه همشهری نوشت:
اخیرا علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش از اجرای ایده‌ها و طرح‌هایی در مدارس سخن می‌گوید که روی کاغذ خیلی قشنگ و شدنی است.
مثلا گفته است: «برنامه‌ای جامع برای آموزش و شناخت هوش مصنوعی و استفاده از آن در تولید محتوا در دستور کار آموزش و پرورش قرار دارد.» یا دیروز گفته است که « در راستای تحقق نهضت ملی توسعه عدالت آموزشی مورد تأکید رئیس‌جمهور، روش‌های یاددهی و یادگیری نوین را به معلمان منتقل کردیم و چیدمان کلاس‌های درس را از سنتی به شیوه‌های جدید تغییر دادیم.»

اما آیا این طرح‌ها شدنی است یا در حد یک ایده نپخته و ابتر می‌ماند و باز هم جامعه را سرخورده می‌کند؟
درباره استفاده از هوش مصنوعی در تولید محتوا، 20سال است که مجموعه وزارت آموزش و پرورش نتوانسته است یک دیتاسنتر قوی و اصولی در ساختار خود ایجاد کند تا آمار دقیقی از تعداد معلمان، دانش‌آموزان، مدارس، نیروهای‌اداری، ساختمان‌ها و املاک، امکانات و تجهیزات خود داشته باشد. همین الان وزیر و معاونانش هر روز یک آمار متناقض از بازماندگان و تارکان تحصیل ارائه می‌دهند که منشا آن در همین فقدان اطلاعات آماری واقعی و روزآمد است. بعد چطور قرار است هوش مصنوعی را در ساختار تولید محتوای آموزشی جا بیندازند؟
در بحث تغییر چیدمان کلاس‌های درس هم آقای وزیر توضیح دهند چطور با کمبود مدرسه و کلاس درس که الان باعث شده کلاس‌ها در مدارس دولتی به بالای 40 نفر برسد و 3 دانش‌آموز در یک نیمکت بنشینند، می‌خواهد چیدمان را تغییر دهد و فضای کلاس را کارگاهی کند؟
در نهایت اینکه جا دارد وزیر و مدیر و کلا مسئولان، وعده‌های شیرین و خام خود را رسانه‌ای نکنند و بعد از عملیاتی‌شدن حداقل 50 درصدی، آن را با مردم در میان بگذارند.