بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / «اقتصاد ریاضتی» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم سیدمصطفی هاشمی‌طبا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ادامه دادن به سیاست‌های قبل از تحریم درحالی که شعار تحریم داده می‌شود، یک تناقض آشکار و غیرقابل ‌قبول است. این تناقض نه ‌تنها نشان‌دهنده عدم درک صحیح از شرایط بحرانی است بلکه می‌تواند منجر به بی‌اعتمادی و سرخوردگی مردم شود. وعده بهبود معیشت در شرایطی که ریاضت اقتصادی اجتناب‌ناپذیر است، نوعی تناقض رفتاری محسوب می‌شود که پیامدهای منفی بسیاری به دنبال خواهد داشت. در شرایط تحریم، رعایت حداکثری صرفه‌جویی در تمامی زمینه‌ها یک الزام شرعی، اخلاقی و عقلی است. منابع محدود کشور باید به صورت بهینه و اولویت‌بندی ‌شده، مصرف شوند و از هر گونه هدر رفتن منابع جلوگیری شود. این صرفه‌جویی باید از سطوح حکمرانی آغاز شده و به تمامی سطوح جامعه تسری یابد. متاسفانه، اسراف گسترده‌ای در کشور وجود دارد که در شرایط تحریم، غیرقابل ‌تحمل و زیان‌بارتر می‌شود. به‌ عنوان مثال، قاچاق میلیون‌ها لیتر سوخت در روز، نمونه‌ای بارز از این ریخت‌وپاش و عدم نظارت است. ابهام در مورد عاملان قاچاق و عدم پاسخگویی نهادهای مسئول، نشان‌دهنده ضعف سیستم نظارتی و فقدان اراده جدی برای مقابله با این پدیده مخرب است. عدم نظارت دولت بر انحصار توزیع سوخت و ارز، مشکل‌ساز شده و زمینه را برای سوءاستفاده‌ها و رانت‌خواری‌ها فراهم کرده است. ضروری است به بازی‌های ارزی و سامانه‌های ناکارآمد پایان داده شده و توزیع ارز به صورت یکنواخت و متمرکز توسط بانک مرکزی انجام شود. شفافیت و نظارت دقیق بر توزیع منابع ارزی می‌تواند از هدر رفتن منابع و سوءاستفاده‌ها جلوگیری کند. با وجود سال‌ها جنگ اقتصادی با آمریکا همچنان شاهد اقتصاد متناسب با شرایط تحریم در کشور نیستیم. قاچاق بی‌رویه کالا و ارز، عدم نظم و سامان در اقتصاد و ضعف سیستم‌های نظارتی و کنترلی از نشانه‌های این اقتصاد ولنگار است. ضرورت دارد که برای مقابله با شرایط تحریم، اقتصاد کشور نظم‌دهی و ساماندهی شود. این نظم‌دهی شامل اصلاح ساختارها، تقویت نهادها، افزایش شفافیت و مبارزه جدی با فساد و قاچاق است. اقتصاد سامان‌یافته و منضبط می‌تواند در برابر شوک‌های خارجی و داخلی مقاوم‌تر باشد و زمینه را برای توسعه پایدار فراهم کند.
پیگیری روابط با کشورهای همسایه، بریکس و شانگهای، امری ضروری و مثبت در راستای تنوع‌بخشی به روابط خارجی و کاهش وابستگی به غرب است. با این حال باید از دادن شعارهای بی‌اساس و ایجاد انتظارات غیرواقعی از این پیمان‌ها پرهیز شود. این تصور که صرفاً با عضویت در این پیمان‌ها مشکلات حل می‌شوند یا دلار نابود خواهد شد یک توهم خطرناک است. باید با واقع‌بینی به محدودیت‌های این همکاری‌ها در حل مسائل کشور نگاه و از بزرگ‌نمایی و تبلیغات غیرواقعی خودداری کرد. تمرکز اصلی باید بر تقویت بنیان‌های داخلی اقتصاد و افزایش توانمندی‌های ملی باشد.
در شرایط تحریم، اتخاذ سیاست‌های کاملاً انقباضی در داخل کشور ضروری است. سیاست‌های انقباضی به معنای کاهش هزینه‌های دولت، کنترل تورم و مدیریت نقدینگی است.