بزرگنمايي:

ایران پرسمان - باشگاه خبرنگاران /یک مطالعه تازه نشان داد که یک سیارک عظیم میلیارد‌ها سال پیش با ماه برخورد کرده که منجر به تشکیل شیار‌های غول پیکر در سمت دور ماه شده است.
 بر اساس یک مطالعه تازه از ناسا، یک‌سیارک میلیارد‌ها سال پیش با ماه برخورد کرده که منجر به تشکیل شیار‌های غول پیکر در سمت دور آن شده است.
این سیارک پیش از برخورد از روی قطب جنوبی ماه عبور و یک حوزه عظیم ایجاد کرده و جویبار‌های سنگی را با سرعت نزدیک به یک مایل در ثانیه (3600 مایل در ساعت/5793 کیلومتر در ساعت) به پرواز درآورده است.

بر اساس این مطالعه، بقایای این برخورد مانند موشک سقوط کرد و در عرض تنها 10 دقیقه دو دره بزرگ به اندازه گرند کنیون در آریزونا ایجاد کرد.
این شیار‌ها در سطح ماه حدود 3.8 میلیارد سال پیش، زمانی که بقایای سنگی از یک سیارک یا دنباله دار به سطح ماه برخورد کردند، در دهانه برخوردی شرودینگر، واقع در نزدیکی قطب جنوبی ماه در سمت دور آن، شکل گرفتند که فقط از مدار قابل مشاهده است.
دیوید کرینگ، نویسنده اصلی این مطالعه از موسسه قمری و سیاره‌ای در هیوستون، گفت: «این فرآیند بسیار خشن و هیجان انگیز است.»
دانشمندان ناسا از این کشف استقبال کردند؛ به خصوص که این آژانس قصد دارد فضانوردانی را به قطب جنوبی ماه بفرستد، قطبی که تحت تأثیر این برخورد قرار نگرفته و حاوی سنگ‌های قدیمی‌تر است که در حالت اولیه خود حفظ شده‌اند.
دانشمندان انگلیسی و آمریکایی از تصاویر و داده‌های مدارگرد شناسایی ماه ناسا برای نقشه برداری از منطقه و محاسبه مسیر زباله‌هایی که این دره‌ها را در حدود 3.8 میلیارد سال پیش تشکیل داده‌اند، استفاده کردند.
کرینگ و تیمش تخمین زدند که عرض سیارک حدود 15 مایل است و انرژی آزاد شده از برخورد بیش از 130 برابر انرژی تمام سلاح‌های هسته‌ای کنونی جهان است. او افزود که بیشتر زباله‌های حاصل از برخورد از قطب جنوبی ماه دور ریخته شد، به این معنی که منطقه اکتشافی هدف ناسا در زیر آوار مدفون نشده و سنگ‌های باستانی با قدمت بیش از چهار میلیارد سال را در معرض دید فضانوردان آینده قرار می‌دهند تا جمع‌آوری کنند.
دانشمندان امیدوارند که این سنگ‌های باستانی نه تنها منشأ ماه، بلکه تاریخ زمین را نیز آشکار کنند. مشخص نیست که آیا این دره‌ها مانند برخی از دهانه‌های قطب جنوب ماه در سایه‌های دائمی پوشیده شده‌اند که گمان می‌رود حاوی مقادیر زیادی یخ است که می‌تواند در آینده به سوخت موشک و آب آشامیدنی تبدیل شود.
منبع: اکسپرس