بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خراسان / «تنها راه زنده ماندن فلسطین!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم غلامرضا بنی اسدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خیال برداشته است تاجر مرگ را تا خواب های اشتراکی با نتانیاهو را در زمین غزه تعبیر کند. از کوچاندن صاحبان خانه از غزه می گوید. این دیگر محو رسمی فلسطین است. محو هویتی، تاریخی و سرزمینی فلسطین. کاری را که با جنگی پر کشتار و هولناک نتوانستند به سرانجام برسانند، می خواهند پس از آتش بس به اسم بازسازی غزه محقق کنند. کوچاندن مردم نوار غزه، به هر جایی غیر از این سرزمین، حتی اگر با وعده صد درصد بازگشت هم باشد، هدفی جز محو فلسطین ندارد، چه رسد که ترامپ از کوچ بی بازگشت و سکونت در دیگر کشورها می گوید. قُل جنایتکار و صهیونیستِ او هم تشکیل کشوری به نام فلسطین را نه فقط پیروزی حماس که پیروزی ایران می شمارد و بر آن می شورد. نقشه عریانی است در سر بیمارانی چون ترامپ و نتانیاهو. حالا جهان عرب چه خواهد کرد؟ آنان که شرط دوکشوری را برای قدم های بعدی« پیمان ابراهیم» تکرار می کردند چه خواهند کرد. آیا محکوم سازی ها، فراتر از کلمات بر کاغذ نشسته، ما به ازای عملی هم خواهد داشت؟ جنایتکاران، گام عملی برمی دارند. از دهان شان اژدها تنوره می کشد. می خواهند آخرتِ خود را در دنیای فلسطینی ها به نمایش بگذارند. آیا این همه جسارت را، این همه تهوع آفرینی را چاره خواهند ساخت آنان که هزار ادعا دارند؟ از جهان اسلام چیزی نمی گویم. چیزی به این عنوان به نظر وجود ندارد که بخواهد اظهار وجود کند! اگر وجود داشت، شاهد ایجاد و ماندگاری رژیم جعلی اسرائیل نبودیم. کشورهایی که به عربی صحبت و خود را «جهان عرب» معرفی می کنند تا کجا پای حرف خود می مانند؟ خبرها از تعجیلِ تاجر مرگ برای پایان فلسطین حکایت دارد. انگار دست به جیب هم شده است. این را از زبانِ«مصطفی بکری» از اعضای پارلمان مصر می خوانیم که رئیس‌جمهور آمریکا «دونالد ترامپ» به همتای مصری خود «عبدالفتاح السیسی» پیشنهاد 250 میلیارد دلار داده است تا با کوچ اجباری فلسطینیان از غزه به مصر موافقت کند. اتفاقِ ماجرایی چنین خود می تواند اسبِ تراوای قرن باشد. فلسطینی ها به مصر بروند. غربت، غیرت شان را به جوش آورد، یک سنگ به سوی سرزمین های اشغالی بیندازند، بهانه برای تشکیل اولین خطِ پرچم منحوس اسرائیل ایجاد می شود؛ نیل! آنان از نیل تا فرات را هدف گذاری کرده اند. کوچاندن اهالی غزه به مصر، این بهانه را به دست های چدنی شان می دهد. از سوی دیگر، جوابِ سعودی ها را هم نتانیاهو با وقاحتِ تمام داده است؛« سعودی ها می‌توانند یک دولت فلسطینی در داخل عربستان درست کنند؛ آن ها زمین خالی زیاد دارند.» او این را هم به صراحت گفته است که:«من هیچ توافقنامه عادی‌سازی را که ممکن است کشور اسرائیل را به خطر بیندازد، امضا نخواهم کرد.» این یعنی خود را از«پیمان ابراهیم» هم بی نیاز تصور می کند. این اظهارات را نتانیاهو در حالی مطرح می‌کند که ریاض اخیرا درباره طرح کوچ اجباری فلسطینیان شدیدا واکنش نشان داده و طی نامه‌ای به همراه چند کشور دیگر شدیدا با این طرح مخالفت کرده است. علاوه بر این کشورها، تمام گروه‌های فلسطینی و همچنین رئیس تشکیلات خودگردان طی روزهای گذشته با صدور بیانیه‌هایی جداگانه اظهارات رئیس جمهور آمریکا را «نقض خطرناک قانون بین‌المللی و جانبداری کامل آمریکا از اشغالگران و متجاوزان اسرائیلی» دانسته‌اند. اما به نظر ترامپ و نتانیاهو گوشی برای شنیدن سخنان عربی ندارند. کم گذاشتن در حمایت از مقاومت، سنگین برداشتنی چنین را به دنبال دارد. مقاومت هر چه هم ویرانی داشته باشد، خانه کوچی در پی ندارد. هر هزینه ای هم که داشت و داشته باشد، نابودی فلسطین نیست. با رصد گفته های آمریکایی ها و صهیونیست ها به جرئت می توان نوشت و امضا کرد که برای ماندن فلسطین راهی به جز مقاومت وجود ندارد. باید از نو نوشت طرحی را برای فردا به نام پرعظمتِ مقاومت.