ایران پرسمان - خبرآنلاین / نام «ببر تاسمانی» را احتمالا بسیاری شنیده‌اند، اما شاید کمتر کسی از ویژگی‌های عجیب و غریب این حیوان آگاه است. این حیوان جدای از اینکه هم شبیه ببر بود و هم سگ از طرف دیگر مانند کانگورو کیسه داشت و بچه‌هایش را در کیسه حمل می‌کرد. این حیوان همچنین فک قدرتمندی داشت که تا 80 درجه باز می‌شد که این ویژگی در بین پستانداران نادر است. ویژگی‌های عجیب دیگر این موجود منرض شده را در ادامه مطلب بخوانید.
 «ببر تاسمانی» (Tasmanian tiger) که به نام «تایلاسین» (thylacine ) یا گرگ تاسمانی نیز شناخته می‌شود، یک گوشتخوار کیسه‌دار بومی مناطق استرالیا، تاسمانی و گینه نو بود. اگرچه این موجود با نام «ببر تاسمانی» خوانده می‌شود، اما نه ببر بود و نه سگ‌سان، بلکه به دلیل خطوط تیره‌ای که روی کمرش داشت به این نام معروف شده بود. 
در اینجا به برخی ویژگی‌ها و فکت‌های جالب در مورد گرگ تاسمانی یا ببر تاسمانی می‌پردازیم: 

خصوصیات ببر تاسمانی (گرگ تاسمانی)
ظاهر: تایلاسین بدنی شبیه به سگ داشت، با دمی سفت و ایستاده که شبیه به دم کانگورو بود. این موجود گوش‌های گرد و کوتاهی داشت و خطوط تیره روی پشت و دم آن، ظاهری شبیه ببر به آن داده بود.سایز: تایلاسین بالغ تقریباً به اندازه یک سگ متوسط تا بزرگ بود؛ نرها حدود 20 تا 30 کیلوگرم وزن داشتند و ماده‌ها کمی کوچک‌تر بودند.

کیسه‌دار بودن: تایلاسین به عنوان یک کیسه‌دار، کیسه‌ای داشت که در آن فرزندان خود را حمل می‌کرد. هم نر و هم ماده دارای کیسه بودند، اما کیسه نرها برای محافظت از اندام‌های تناسلی بیرونی‌شان استفاده می‌شد.
رژیم غذایی: این حیوان گوشتخوار بود و بیشتر از کانگوروها، پستانداران کوچک و پرندگان تغذیه می‌کرد و برای شکار از آرواره‌های قدرتمند خود استفاده می‌کرد.

فکت‌های جالب درباره ببر تاسمانی
آرواره‌ای با قابلیت باز شدن بسیار زیاد: آرواره تایلاسین می‌توانست تا 80 درجه باز شود، که در میان پستانداران ویژگی بسیار نادری به حساب می‌آید. این ویژگی به این موجود اجازه می‌داد تا شکار خود را به خوبی نگه دارد.

خجالتی و شب‌زی: تایلاسین عمدتاً شب‌زی بود و از برخورد با انسان‌ها اجتناب می‌کرد. ساکنان اولیه اروپایی در تاسمانی آن را حیوانی گریزان و دشواریاب توصیف کرده بودند.
اتهام نادرست شکار دام: بسیاری از کشاورزان بر این باور بودند که این حیوان شب‌ها به دام‌های آن‌ها حمله می‌کرد، اما این یک تصور اشتباه بود و البته تبعات جدی برای این حیوان داشت چرا که کشاورزان و دامداران به صورت گسترده‌ای اقدام به شکار و کشتن آن کردند. طرح‌های جایزه برای شکار این حیوان، نقش مهمی در انقراض این گونه داشت.
آخرین تایلاسین شناخته‌شده: آخرین تایلاسین، که معمولاً با نام «بنجامین» شناخته می‌شود، در سال 1936 در باغ‌وحش هوبارت در تاسمانی درگذشت. با مرگ بنجامین ببر تاسمانی یا همان تایلاسین رسما منقرض شد. 

تایلاسین به دلیل داشتن مواد ژنتیکی خوب نگهداری‌شده، یکی از اهداف بازگشت به حیات از طریق روش‌های ژنتیکی مدرن به شمار می‌رود. تلاش‌ها برای توالی‌یابی ژنوم آن و بررسی احیای آن همچنان ادامه دارد. 
بر اساس آخرین اخبار منتشر شده دانشمندان 99.9 درصد از ژنوم تایلاسین را با استفاده از DNA نمونه‌های حفظ شده بازسازی کرده‌اند. این برنامه احیا آن‌ها شامل کاشت این DNA بازسازی‌شده در یک کیسه‌دار جانشین مانند شیطان تاسمانی است تا تولد تایلاسین‌های جوان را ممکن سازند. 

اگر این تلاش موفقیت‌آمیز باشد، پژوهشگران امیدوارند طی یک دهه آینده نخستین بچه‌های تایلاسین را مشاهده کنند. احیای ببر تاسمانی می‌تواند به بازگرداندن تعادل به اکوسیستم‌هایی که از انقراض آن آسیب دیده‌اند نیز کمک کند.