بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / به نقل از فوربز نوشت، قلمرو حیوانات در مورد چیزهایی که می‌تواند ما را بیشتر از آنچه که لیاقتش را داریم زنده نگه دارد، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
برخی از انسان‌ها یاد گرفته‌اند از زندگی آرام و ساده حیواناتی که طول عمری طولانی دارند درس بگیرند. به عنوان مثال، تحقیق معروف «منطقه آبی» که توسط دن بوتنر و سام اسکمپ انجام شد، که مناطقی را با بیشترین تعداد افراد صد ساله (افرادی که تا 100 سال یا بیشتر زندگی می‌کنند) مورد مطالعه قرار داد، نشان داد که سبک زندگی نقش مهمی در طول عمر و سلامت کلی دارد. این مناطق عادات مشترکی دارند که به زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر کمک می‌کند. رژیم غذایی مردم در مناطق آبی عمدتاً بر پایه گیاهان و با تأکید بر سبزیجات، لوبیا، غلات کامل و آجیل است. گوشت به مقدار کم مصرف می‌شود و اغلب به عنوان یک وعده کوچک در میان وعده‌های غذایی. غذاهای آنها حداقل فرآوری شده و اغلب به صورت محلی تهیه می‌شوند.
حرکت روزانه و طبیعی مانند پیاده روی، باغبانی یا سایر کارهای تحرکی نیز مهم است. ورزش معمولاً یک برنامه جداگانه نیست، بلکه در روال روزانه آنها گنجانده می‌شود. ارتباطات اجتماعی قوی، پیوندهای خانوادگی در اولویت این افراد هستند و آنها فعالانه در فعالیت‌هایی که از نظر عاطفی و عملی از یکدیگر حمایت می‌کنند، شرکت می‌کنند. یکی دیگر از عوامل مهم در زندگی این افراد نقش مهمی دارد در ژاپن به نام ایکیگای و در کاستاریکا پلان دی ویدا شناخته می‌شود، به معنای داشتن دلیلی برای بیدار شدن هر روز است که به سلامت روحی و روانی آنها کمک می‌کند. افراد ساکن در مناطق آبی برای کاهش استرس از مراسم روزانه مانند نماز، چرت زدن یا وقت گذاشتن با عزیزانشان استفاده می‌کنند.
بسیاری از صدساله‌ها به جوامع مذهبی تعلق دارند که احساس تعلق و اعمال منظمی را ارائه می‌دهند که استرس را کاهش می‌دهد. محیط‌های موجود در مناطق آبی باعث تشویق حرکت و تعامل اجتماعی می‌شود. دسترسی به طبیعت و قرار گرفتن محدود در معرض آلودگی یا جرم و جنایت زیاد، به رفاه آنها کمک می‌کند. در حالی که تحقیقات منطقه آبی ممکن است واقعی‌ترین عوامل برای طول عمر را ارائه دهد، دیگران راه خود را برای رسیدن به 100 سالگی پیدا کرده‌اند. در اینجا چند داستان وجود دارد که ثابت می‌کند بیش از یک سبک زندگی وجود دارد که می‌تواند یک زندگی بیش از صد ساله را ایجاد کند.
جین کالمان - مسن‌ترین فرد جهان
روال روزمره ژان کالمان فرانسوی، پیرترین فرد جهان با 122 سال سن، چیزی شبیه به این بود: او هر روز ساعت 6:45 صبح توسط کارکنان خانه سالمندان بیدار می‌شد و صبح خود را با دعا آغاز می‌کرد. او روی صندلی راحتی خود می‌نشست و تمرینات سبکی انجام می‌داد. روتین ورزشی او شامل کشش و خم کردن دست‌ها و پاهایش بود. برای صبحانه، او معمولاً قهوه با شیر و نان تست می‌خورد. او به جای دوش گرفتن، خودش را به طور مستقل با استفاده از یک پارچه می‌شست. بعد از صبحانه، او قبل از رفتن به ناهار، ظرف‌های صبحانه‌اش را تمیز می‌کرد. او به گوشت گاو آب پز علاقه داشت و علاقه‌ای به ماهی آب پز نداشت. او با هر وعده غذایی از یک دسر نیز لذت می‌برد و اغلب خاطرنشان می‌کرد که غذاهای سرخ شده یا تند را به غذاهای ساده ترجیح می‌دهد. او روزانه سالاد میوه خود را معمولاً با موز و پرتقال درست می‌کرد و علاقه خاصی به شکلات داشت. بعدازظهرها، او قبل از دیدار با دوستانش در آسایشگاه بر روی صندلی راحتی خود دو ساعت چرت می‌زد. عصرها، او یک شام کوچک می‌خورد، به اتاق خود باز می‌گشت و به موسیقی گوش می‌داد، زیرا بینایی ضعیفش خواندن را دشوار می‌کرد. او حتی در طول روز سیگار نیز می‌کشید.
ویولت براون - تا 117 سالگی زندگی کرد
ویولت براون که به سن 117 سالگی رسید، اولین صدساله جامائیکایی شناخته شده بود. او شش فرزند داشت که چهار نفرشان در زمان مرگش هنوز زنده بودند. رژیم غذایی او متنوع بود، اما او از مرغ، گوشت خوک و نوشیدنی‌های الکلی دوری می‌کرد. او همچنین طول عمر خود را به عادت خود برای خوردن سه تخم مرغ در روز نسبت می‌داد که دو تای آن‌ها خام بودند.
جورج جانسون - آمریکایی، مَرد، 112
تنها یک آمریکایی می‌تواند با یک رژیم غذایی که باعث ترس بیشتر متخصصان تغذیه شود تا 112 سالگی زندگی کند. جورج جانسون از ریچموند، کالیفرنیا زمانی که مسن‌ترین فرد زنده کالیفرنیا بود و هر روز برای صبحانه و گاهی برای ناهار یا شام سوسیس و وافل می‌خورد. به نوعی، تمام آن کلسترول در نهایت به او بازگشت. او در سال 2006 بر اثر ذات الریه درگذشت.