بزرگنمايي:

ایران پرسمان - نامه نیوز / یک تحلیلگر مسائل سیاست خارجی گفت: به نظر می‌رسد به جولانی تذکر داده شد که نمی‌شود موقعیت ژئوپلیتیک ایران در منطقه را نادیده گرفت. به همین دلیل جولانی می‌خواهد ارتباطی عادی با ایران داشته باشد و اگر دوست ایران نشود، دستِ‌کم در جایگاه دشمنی با ایران هم قرار نگیرد.
سخنان اخیر احمد الشرع ملقب به محمد الجولانی مبنی بر اینکه می‌خواهد با ایران ارتباط داشته باشد اما ایران نباید در امور داخلی سوریه دخالت کند، متضمن چه معنایی است؟ آیا جولانی مواضع خود را در قبال ایران تعدیل کرده است یا آنکه اتهام دخالت در امور داخلی سوریه می‌تواند زمینه‌ساز اختلافات دو کشور شود؟
حسن بهشتی‌پور، تحلیلگر مسائل سیاست خارجی، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «حرف‌های قبلی و کنونی جولانی با هم قدری تعارض دارد. به نظر می‌رسد جولانی بیشتر تحت تأثیر حرف‌هایی است که دیگران به او می‌گویند و خودش صاحب تحلیل نیست که بتواند ارزیابی دقیقی از منافع سوریه داشته باشد و بداند که باید با چه کشورهایی ارتباط داشته باشد و نداشته باشد یا بداند که چه ضرورت‌هایی در منطقه ایجاد می‌کند که با ایران ارتباطش را حفظ کند. به نظرم به او تذکر داده شده؛ به ویژه بعد از آن سخنان که گفت سوریه می‌تواند با روسیه و عربستان ارتباط داشته باشد اما با ایران نه یا آنکه گفت سوریه از ایران طلب مالی دارد و از این جهت در مجامع بین‌المللی شکایت می‌کنیم. به نظر می‌رسد که بعد از این سخنان به او تذکر داده شد که نمی‌شود موقعیت ژئوپلیتیک ایران در منطقه را نادیده گرفت. به همین دلیل جولانی حالا می‌خواهد ارتباطی عادی با ایران داشته باشد و اگر دوست ایران نشود، دستِ‌کم در جایگاه دشمنی با ایران هم قرار نگیرد».

این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی همچنین بیان کرد: «جمهوری اسلامی ایران با سقوط بشار اسد یک متحد مهم خود در منطقه را از دست داد اما می‌خواهد همان رفتاری که در قبال طالبان داشت را با حکام جدید سوریه هم داشته باشد. ایران بعد از قدرت‌گرفتن طالبان در افغانستان به عنوان دولت مستقر این کشور با گروه طالبان ارتباط برقرار کرد؛ گرچه هنوز هم آنان را به عنوان حکومت رسمی افغانستان به رسمیت نشناخته است. جمهوری اسلامی نمی‌خواست در تقابل با طالبان مرزهای شرقی ایران ناامن شود. در ارتباط با سوریه هم احتمالا چنین سیاستی در پیش گرفته شود».
او در پاسخ به این پرسش که احتمالا حکومت آینده سوریه چگونه حکومتی خواهد بود، مطرح کرد: «دولت جولانی، دولتِ در حال گذار است. منظور این نیست که ساقط می‌شود، مقصود آن است که دولت انتقال قدرت است. مشخص نیست وقتی دولت در سوریه مستقر و ثابت شد، نظام حکمرانی این کشور به سمت اقتدارگرایی می‌رود یا دموکراسی، سکولاریسم و غرب‌گرایی. ایران دولت مستقر سوریه را می‌پذیرد؛ نه برای آنکه الزاما قبولش داشته باشد، بلکه به دلیل آنکه به هر حال در این کشور مستقر است. جولانی گفت که ایران نباید در سوریه دخالت کند. منظور او این است که سوریه نمی‌خواهد نقش گذشته‌اش در حمایت از مقاومت را ایفا کند و البته بسیار بعید است که ایران هم، چنین انتظاری از سوریه جدید داشته باشد. ایران نوعی تعامل دوجانبه محدود با جولانی را در پیش خواهد گرفت».
بهشتی‌پور در پایان در خصوص نوع ارتباط حکومت جولانی با اسرائیل هم گفت: «اسرائیل از سقوط دولت اسد استفاده و بهره‌ خود را برد اما بهره‌برداری این رژیم از سقوط اسد به معنی آن نیست که جولانی و حکومت جدید سوریه را متحد خود می‌داند. اسرائیل دو اقدام انجام داد؛ نخست اشغال بخش‌هایی از خاک سوریه که این پرسش را به وجود می‌آورد اگر جولانی را متحد خود می‌دید چرا باید این کار را می‌کرد. دومین اقدام اسرائیل بمباران گسترده امکانات نظامی سوریه بود. باز هم باید گفت که اگر به جولانی اعتماد داشت چرا عملا سوریه را خلع سلاح کرد؟ چرا سلاح‌ها را در اختیار متحدانش قرار نداد؟ پاسخ آن است که اسرائیل از جولانی استفاده کرد تا اسد سقوط کند اما این طور نیست که جولانی را متحد خود بداند؛ بنابراین اسرائیل امیدی ندارد که بتواند با جولانی کار کند. اظهارنظرهای جولانی مبنی بر اینکه با اسرائیل مشکلی نداریم هم تاکتیکی است زیرا نمی‌خواهد در بدو کارش درگیری‌هایی در جناح‌های مختلف پیدا کند».