بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان امروز / «معمای حلب» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان امروز به قلم صلاح الدین خدیو است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
پیش روی برق آسای مخالفان بشار اسد در غرب حلب، آنهم چهار سال پس از فریز شدن جبهه‌های جنگ در سوریه‌، معماگونه و غیرمنتظره است.
شعله ور شدن مجدد جنگ در سوریه و در شهز حلب که هشت سال قبل توسط روسیه، ایران و حزب الله به سختی از شورشیان متحد ترکیه بازپس گرفته شد، چه ارتباطی با معادلات جدید منطقه دارد؟
آیا ترکیه که از تضعیف شدید حزب الله و مشغولیت روسیه و ایران در اوکراین و لبنان آگاه است، حمله‌ی حلب را به ابزاری جهت تحت فشار دادن اسد مبدل کرده است؟
در دو سال گذشته که اردوغان جهت برچیدن موجودیت خودمتار کردها در سوریه برای عادی سازی روابط با بشار اسد تلاش می کند، دمشق تاکنون روی خوشی به آن نشان نداده است. آیا حمله‌ی امروز تمهیدی برای بر سر میز مذاکره آوردن اسد و جلب همکاری آن برای عملیات علیه کردهاست؟ تحولات امروز چه ارتباطی با ابتکار صلح ادعایی ترکیه با کردها دارد؟ نقش اسرائیل در این میان چیست؟ به جرات می توان گفت در سال های گذشته وجود و حضور اسرائیل در معادلات سوریه بیشتر و مهم تر از نقش ایران و روسیه بوده است. اکنون که مخالفان بدون هیچ مشکلی از جانب نیروی هوایی اسرائیل به سوی مرکز حلب پیش می روند، نمی توان از ارریابی منافع اسرائیل و موضع واقعی آن در این باره گذشت. آیا هدف قطع ارتباط میان حزب الله و سوریه است؟ یا هدف مجازات سوریه بخاطر ادامه‌ی همکاری با ایران است؟ آیا نقشه‌ی بزرگ تر و پیچیده‌ تری برای سقوط اسد و بازگرداندن سوریه به محور عربی و پیگیری پیمان ابراهیم وجود دارد؟ یک فرضیه‌ی احتمالی دیگر وجود نوعی همکاری پنهان میان ترکیه و اسرائیل بر سر سوریه است. درست مانند پیمان مخفی آلمان نازی و روسیه‌ی شوروی برای تقسیم لهستان. پیمانی که در سپتامبر 1939 به حمله‌ی همزمان آنها به لهستان و تقسیم آن به دو منطقه‌ی نفوذ روسی و آلمانی انجامید. در سوریه اسرائیل و ترکیه هریک منافع و اهداف مشخصی را دنبال می کنند. اسرائیل در پی منزوی کردن حزب الله و قطع سرپل های زمینی آن با ایران است. ترکیه هم نقشه‌ی برچیدن دولت دوفاکتوی کرد را در سر دارد.

اگر چنین باشد، موضع روسیه چیست؟ ترکیه و اسرائیل هر دو در جنگ اوکراین مواضعی بینابین و بیشتر نزدیک به روسیه گرفته اند. آیا قرار است اوکراین و دولت بعث وجه المصالحه شوند؟ آیا این بخشی از یک بازی بزرگ با مشارکت ترامپ است؟ یک فرض دیگر عاملیت مستقیم و مستقل اپوزیسیون سوریه و گروه تحریرالشام است. آیا آنها با مشاهده‌ی ضربه خوردن حزب الله و بمباران مداوم اهداف ایرانی توسط اسرائیل و لطمه دیدن قدرت نظامی اسد در بمباران های روزمره، فرصت را مغتنم شمرده‌اند؟ پاسخ این پرسش ها به تدریج در روزها و هفته های آینده مشخص می شود‌.