بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان امروز / «جهان از منظر جمهوری خواهان» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان امروز به قلم سید محمود صدری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اصولأ انتخاب روسای جمهور آمریکا تاثیرات بسیار عمیقی را بر جهان می‌گذارد؛ از این رو همه کشورهای مطرح در جهان و از جمله رقبای قدرتمندشان در شرق و متحدان اروپایی آمریکا و دول عربی با نگرانی انتخابات را دنبال می‌کنند و گاهی با طرفداری از یکی از دو نامزد ریاست جمهوری تلاش دارند که نامزدی زمام امور کاخ سفید را بدست بگیرد که نظر مثبتی به آن کشور داشته باشد.
به عنوان نمونه شاه ایران همیشه از جناح جمهوری‌خواه حمایت می‌کرد.
معمولا زمانی که این حزب در کاخ سفید بود از بیشترین حمایت برخوردار می‌شد.
او ژاندارمی خاورمیانه و اخذ چک سفید تسلیحاتی را در زمان جمهوری‌خواهان بدست آورد؛ درحالیکه در دوران کندی دمکرات، با مشکلات بزرگ روبرو شد و در دوران کارتر دمکرات، حکومت را واگذار کرد.

عربستان در حالیکه در زمان ترامپ نزدیکترین روابط را داشت در دوران اولیه بایدن با عدم مشروعیت بن‌سلمان یعنی شاهزاده روبرو شد.
متاسفانه موضع منفی ایران نسبت به بایدن این شاهزاده سعودی را از مخمصه بزرگی که دمکرات‌ها برایش در نظر داشتند نجات داد.
هم‌چنین‌ دنیا بیاد دارد که فرو‌پاشی شوروی با اقدامات ریگان جمهوری‌خواه‌ تسریع و عملیاتی شد.
در آن زمان اگر کارتر به پیروزی می‌رسید به احتمال زیاد این فروپاشی در زمان‌ و دوران دیگری روی می‌داد.
در مورد ایران اوبامای دمکرات توافق برجام را به سرانجام رساند درحالیکه ترامپ از برجام خارج گردید؛ در این دوران است که وضعیت اقتصادی کشور به علت اعمال سیاست جنگ سرد از طرف آمریکا بشدت بحرانی شد و در بعضی لحظات احتمال حمله این کشور وجود داشت، شاید چنانچه عقلای نظامی بر سر کار نبودند جنگ اجتناب ناپذیر بود.
در موضوع فلسطین ترامپ بیت‌المقدس را پایتخت اسرائیل اعلام و بلندی‌های جولان را به اسرائیل واگذار کرد. در حالیکه دمکراتها طرح دو دولت را به رسمیت می‌شناسند و مخالفت جدی با توسعه شهرک‌نشینها دارند.
دمکرات‌ها سیاست گلوبالیستی دارند.
دو رویکرد انزواطلبی و گلوبالیستی بسیار متفاوت و در جهان تاثیرات خاص خود را دارد.
البته آمریکا نمی‌تواند کاملا سیاست انزواطلبی را دنبال نماید و انزواطلبان مجبورند ترکیبی از روش‌ها را دنبال نمایند چرا که شرکت‌ها منافع خود را در سرمایه‌گذاری و انتقال تولید در کشورهای نیروی کار ارزان می‌ببینند، اما چنانچه گلوبالیست‌ها نبودند چین نمی‌توانست به این سطح از تکنولوژی و پیشرفت نائل شود و اگر سیاست‌های ترامپی به معنای واقعی دنبال شود گسست دو سوی آتلانتیک و یا کاهش اتحاد آنها رقم می‌خورد.
در دوره اول ترامپ اروپایی‌ها به شدت با سیاست‌های این کشور در تضاد قرار گرفتند و این احساس در میان آنها بوجود آمد که می‌بایست ارتش جداگانه‌ای را داشته باشند.
هم‌چنین در میان دمکرات‌ها تفکرات چپ وجود دارد که شباهت‌هایی را بین آنها و احزاب اروپا بوجود می‌آورد.
ترامپ و راست‌گراها این نوع نگاه را کمونیستی دانسته و بشدت با آن مبارزه می‌کنند. روشن است تفکرات چپ دمکرات‌ها تا اندازه‌ای اخلاق و انسانیت را در میان مقامات آمریکایی ایجاد می‌کند.
اشتباه استراتژیک ایران نسبت به عدم متفاوت بودن دمکرات‌ها و جمهوری‌خواهان سبب گشت که‌ در دوره بایدن خصومت ایشان با بن‌سلمان به سمت روابط استراتژیک پیش برود و رویکرد مثبت بایدن به ایران جهت دشمنی و تخاصم بخود بگیرد و اسرائیل از این شکاف به نحو احسن استفاده نماید.
البته جای شکی نیست که دو جناح دمکرات و جمهوری‌خواه بدنبال منافع آمریکا هستند و این دو جناح در این امر مشترک می‌باشند که آمریکا نیروی برتر جهان است و ضرورت دارد که این برتری اقتصادی و سیاسی و نظامی و فرهنگی ادامه یابد.
این وجه مشترک نمی‌تواند توجیه‌گر متفاوت نبودن این دو جناح گردد و رویکرد‌های مختلف و متضاد دمکرات‌ها و جمهوری‌خواهان آنقدر آشکار است که هیچ فرد و گروه منصف و خردمند نمی‌تواند آن‌را منکر شود.