بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / امروز 17 آبان ماه مصادف با ولادت حضرت زینب (س) در تقویم رسمی کشورمان «روز پرستار» نام گرفته است. به همین مناسبت مروری بر ایثار و فداکاری امدادگران و پرستاران در دوران هشت سال دفاع مقدس داریم.
دفاع مقدس نه تنها صحنه حضور رزمندگان بود بلکه عرصه حضور کادر درمان بود. بانوان با حضور در بهداری‌ها و بیمارستان‌های صحرایی به رزمندگان مجروح رسیدگی کردند و اسطوره و الگو شدند. باید در جهاد تبیین نقش پرستاران در هشت سال دفاع مقدس و پس از آن برای جوانان بازگو شود.
این امدادگر دوران جنگ تحمیلی روایت می‌کند: تمام مقررات و قوانین جهانی، حمله به آمبولانس و ایستگاه‌های درمانی را ممنوع اعلام کرده است، اما در جنگ عراق با ایران این قانون از سوی عراق نقض می‌شد و مراکز درمانی آماج حمله قرار می‌گرفت. ما با دشمن ددمنشی روبه رو بودیم که حتی به آمبولانس‌های ما رحم نمی‌کرد. در حالی که بنا به فرمایش حضرت امام(ره)، نیروهای ما بیمارستان‌ها، آمبولانس‌ها و مراکز درمانی آنها را مورد هدف قرار نمی‌دادند.
با این حال دشمن علی‌رغم تمام معاهده‌های حقوق بشر، در طول جنگ تحمیلی بیش از 200 پست امدادی و 150 اورژانس را مورد اصابت گلوله‌ها خمپاره‌ قرار داد. آن‌ها حتی به پنج بیمارستان ایران به طور مستقیم حمله کردند. با توجه به مجاهدت‌های جامعه درمان در دوران دفاع‌مقدس، بیش 4000 نفر از کادر درمانی از قبیل پزشکان، امدادگران، پرستاران و پیراپزشکان به شهادت رسیدند.
فاطمه جوشی از بانوان فعال و جهادی اهل آبادان است که در هنگام شروع جنگ تحمیلی در کنار دیگر زنان فعال در پشتیبانی جنگ، به‌صورت داوطلبانه در بیمارستان امام خمینی آبادان به پرستاری از مجروحان رزمنده پرداخته است.
«عین خواهرها از مجروح‌ها مراقبت می‌کردیم. واقعاً احساس می‌کردیم بچه‌های مجروح از اعضای خانواده خودمان‌اند. اگر جوان بود، فکر می‌کردیم برادر ماست، اگر پیر بود فکر می‌کردیم پدر خودمان است.
بعضی وقت‌ها که می‌رفتیم بالای سر مجروحین، خودشان می‌نشستند و برایمان تعریف می‌کردند. می‌گفتند: «شما دور از خونواده اید، خدا اجرتون بده. چطوری موندین اینجا؟ چرا موندین تو این موقعیت؟ » ما هم با آن‌ها هم‌کلام می‌شدیم. بچه‌ها طوری برخورد می‌کردند که به مریض آرامش بدهند.»
امیر سرتیپ غلامحسین دربندی از امدادگران حاضر در جبهه روایت می‌کند: «در عملیات رمضان، آمبولانس ما به طور مستقیم با گلوله خمپاره دشمن مورد هدف قرار گرفت و «سرهنگ حسین کاظمی » که رسته بهداری هم داشت به شدت مجروح شد و مجروحان داخل آمبولانس نیز دچار جراحت‌های شدیدتری شدند. در عملیات رمضان و بیت المقدس شاهد بودیم که دشمن به زدن آمبولانس هم اکتفا نکرد و شهرها و بیمارستان‌ها را هم هدف قرار داد.
به عنوان مثال تعدادی از پزشکان و پرستاران نیروی زمینی ارتش، در جریان بمباران شیمیایی بیمارستان صحرایی سومار به شهادت رسیدند و مشخص بود این حملات تعمداً و بعد از شناسایی صورت گرفته است. حتی مجروحانی داشتیم که در بیمارستان بستری بودند و در جریان بمباران شهید شدند.»