بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایرنا / ارمنستان از جمهوری آذربایجان دعوت کرد تا پیش از شروع بیست‌ونهمین کنفرانس آب‌وهوای سازمان ملل «COP29» که قرار است در ماه نوامبر (آبان ماه) در باکو برگزار شود، توافق‌نامه صلح را امضا کند.
به گزارش تاس، آنی بدلیان سخنگوی وزارت امور خارجه ارمنستان در گفت وگو با خبرگزاری آرمن پرس کشورش در همین ارتباط خاطرنشان کرد که ایروان تصمیم برگزاری کنفرانس آب ‌وهوای سازمان ملل در باکو را ابزاری برای ایجاد اعتماد بین طرفین و برقراری صلح در منطقه می داند و از آن حمایت می کند.
وی همچنین تاکید کرد که ارمنستان برای امضا این توافق نامه صلح کاملا آماده است.

وی همچنین خاطرنشان کرد که بسیاری از تحلیل گران سیاسی با توجه به شرایط کنونی بر این باورند که لازم است برای جلوگیری از هرگونه پیشامد و پیامد منفی، مفاد توافق نامه صلح قبل از کنفرانس آب ‌وهوای سازمان ملل امضا شود.
سخنگوی وزارت خارجه ارمنستان افزود: اگر توافق نامه صلح به امضا نرسد، رهبرانی که به باکو می روند ممکن است ناخواسته به جنگ افروزان آینده تبدیل شوند.
پیشتر نیز نخست وزیر ارمنستان گفته بود که ایروان و باکو بر سر 80 درصد توافقنامه صلح به توافق رسیده اند و از آذربایجان نیز دعوت کرده بود این مفاد را امضا کند.
به گزارش ایرنا، درگیری بر سر قره‌باغ سابقه طولانی و تاریخی دارد، اما درگیرهای معاصر در قره‌باغ از ابتدای سال 1990 میلادی و همزمان با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی میان جمهوری‌های تازه استقلال یافته جمهوری آذربایجان و ارمنستان آغاز و در سال 1994 پس از کشته شدن 30 هزار نفر از دو طرف متوقف شد.
بحران قره‌باغ که در فوریه سال 1988 تبدیل به یک جنگ ویرانگر شد و تا مارس 1994 ادامه یافت، در ناحیه‌ای به همین نام در جنوب جمهوری آذربایجان رخ داد.
در این منطقه که عمده جمعیت آن ارمنی هستند با پشتیبانی ارمنستان و مقابله جمهوری آذربایجان، یک جنگ تمام عیار شکل گرفت و حدود شش سال به طول انجامید که طی آن حدود 35 هزار نفر کشته و بیش از 800 هزار نفر نیز آواره شدند.
پس از جنگ دوم قره‌باغ در سال 2020 که با قرارداد آتش بس به میانجیگری روسیه به پایان رسید، سه تا شش هزار نیروی حافظ صلح روسی در منطقه مستقر شدند و تلاش برای برقراری آتش بس بین طرفین را آغاز کردند ولی در 33 ماه گذشته، آتش بس بین طرفین آذری و ارمنی بارها نقض شده است.
در روزهای گذشته، دولت ارمنستان برای برقراری ثبات و امضای معاهده صلح، با واگذاری چهار روستا به جمهوری آذربایجان موافقت کرد.