بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه جوان /متن پیش رو در جوان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
پزشکیان نام دولتش را «وفاق ملی» نهاده است، اما جدال اصلاح‌طلبان با او بر سر تصاحب پست‌های دولتی و نیز اختلافات داخل دولت پزشکیان نشانه‌های خوبی از وفاق در میان خودهایشان هم به چشم نمی‌خورد، چه رسد وفاق ملی!

روزنامه اعتماد که مدیر مسئول آن، الیاس حضرتی اخیراً با حکم رئیس‌جمهور به سمت رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت منصوب شده است، هفته گذشته یادداشتی منتشر کرده که صریحاً علیه محمدجواد ظریف بود. ظریف به عنوان معاونت راهبردی رئیس‌جمهور، پستی که پیش از این و در هیچ یک از دولت‌ها نداشتیم، مشغول به همکاری با دولت چهاردهم است. 
یادداشتی که روزنامه اعتماد منتشر کرده به مقایسه دو دیدگاه خاتمی و روحانی در عرصه سیاست خارجی پرداخته و نگاه خاتمی به سیاست خارجی را روشنفکری و نگاه روحانی را سیاسی – امنیتی دانسته و سپس نوشته «نگاه سیاسی - امنیتی روحانی کشور را در چاله برجام تعبیه شده باراک اوباما گیر انداخته است، هرچند کوشش‌های او و محمدجواد ظریف با همه نگاه‌های واقع‌نگرانه‌اش نتوانست به سرانجامی دلخواه برسد. البته که ظریف نه سیاستمدار تعیین‌کننده‌ای بود و نه روشنفکر روشن‌بینی که با خنده‌هایش بتواند فضای سیاسی ایران را در عرصه بین‌المللی تلطیف کند. همچنان که در جایگاه شورای راهبری و معاون راهبردی پزشکیان آن طوری که باید و شاید نتوانست در فضای سر و سامان دادن به مسائل پرتنش امروز ایران به تناسب عمل کند و در پیامی گلایه‌آمیز مجبور به استعفا شد، استعفایی که به نظر عقلانی نبوده و باید به بعد از رأی اعتماد نمایندگان مجلس به کابینه پیشنهادی دولت چهاردهم منتهی می‌شد؛ اگر یک ترفند سیاسی نبوده باشد. به نظر می‌رسد دوری او از پزشکیان وضعیت را در جایی قرار خواهد داد که رفتنش به دانشگاه هم اثربخشی لازم را نداشته باشد.»
جالب آنکه ظریف در دوره تصدی وزارت خارجه، بار‌ها منتقدانش او را ساده‌لوح دانسته و معتقد بودند فرد مناسبی برای مذاکره با غربی‌ها نیست، اما حامیان ظریف از این نقد مشفقانه برمی‌آشفتند و به منتقدان حمله می‌کردند. حالا روزنامه اعتماد که از اصلی‌ترین رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی ظریف است، همان نقد را البته صریح‌تر مطرح کرده و گویا دیگر کسی هم از میان اصلاح‌طلبان نمی‌خواهد به حمایت از ظریف در برابر این انتقاد بایستد!
در ادامه این یادداشت هم آمده «باید پذیرفت که ظریف سیاستمدار خوبی نبوده و نیست و شاید هم به درد همان دانشگاهی می‌خورد که برود و تئوری‌های بین‌الملل غربی‌ها و به ویژه امریکایی‌ها را درس بدهد و فارغ التحصیلان این رشته را در انطباق با وضعیت ایران دچار سرگردانی و تناقض کند.»
در حالی که دولت تازه کارش را آغاز کرده و مدام هم دم از وفاق و همدلی و همکاری می‌زند، توسعه اختلافات درونی دولت و عیان شدن آن‌ها، آنچه را که به ذهن متبادر می‌کند سرگرم شدن اصلاح‌طلبان در درون و بیرون دولت به اختلافات و عدم توجه به مشکلات و دغدغه‌های مردم است. اتفاقی که طبعاً برای کارآمدی دولت پزشکیان خوب نخواهد بود.